Żonaci księża koniecznością w Amazonii?

Viri probati są koniecznością na tych ziemiach, gdzie wierni uczestniczą we Mszy św. raz w roku – tak przed październikowym zgromadzeniem Synodu Biskupów dla Amazonii mówi wikariusz apostolski Puyo w Ekwadorze bp Rafael Cob.

Pochodzący z Hiszpanii hierarcha zwraca uwagę, że na tych trudno dostępnych, amazońskich terenach Ekwadoru z powodu braku księży Msze są odprawiane tylko jeden raz w roku (zazwyczaj w Wielkim Tygodniu, Wielkanoc lub Boże Narodzenie). Aby przyjąć komunię św., katolicy muszą nieraz płynąć dwie i pół godziny łodzią w jedną stronę.

– Brak księży wymaga przemyślenia sposobu ewangelizacji w Amazonii – wyjaśnia bp Cob w rozmowie z portalem Vatican Insider. Dodaje, że potrzebne są nowe sposoby działania, by stawić czoła nowym wyzwaniom.

Wyraża nadzieję, że z obrad synodalnych wyłoni się „Kościół bardziej służebny, a mniej klerykalny”. – Powinniśmy wziąć za punkt wyjścia chrześcijańskie powołanie wynikające ze chrztu. Świeccy, osoby konsekrowane i kapłani tworzą jedno ciało i jedną rodzinę – podkreśla wikariusz apostolski Puyo.

Odnosząc się do propozycji udzielenia święceń kapłańskim żonatym mężczyznom, starszym wiekiem o wypróbowanej wierze (viri probati), zaznacza on, że w Amazonii nie tylko brakuje księży, ale również zmniejszyła się liczba misjonarzy gotowych do osiedlenia się na tych tak oddalonych obszarach. Trudno też o zrodzenie się tam powołań kapłańskich. Zdarzało się to w przeszłości, ale bardzo rzadko. Jednak nie wszyscy kandydaci do kapłaństwa byli w stanie przyjąć wymóg celibatu, którego ludy tubylcze nie rozumieją – tłumaczy bp Cob.

Dlatego trzeba rozważyć inne możliwości, „dając twórcze odpowiedzi”. Propozycja święcenia viri probati, zawarta w synodalnym dokumencie roboczym (Instrumentum laboris), choć samo to wyrażenie tam nie pada, „nie jest nowością”, gdyż przed Soborem Nicejskim w IV w. celibat nie obowiązywał księży.

Ewentualnymi kandydatami do święceń byliby mężczyźni starsi, żonaci, darzeni szacunkiem przez wspólnotę, w której przewodniczą nabożeństwom słowa Bożego, towarzyszą rodzinom i młodzieży, koordynują pracę duszpasterską, faktycznie pełniąc „rolę proboszczów”. Chodziłoby więc właściwie o „potwierdzenie istniejącej już sytuacji”. Nie oznaczałoby to likwidacji celibatu w Kościele, gdyż chodzi jedynie o „konkretną rzeczywistość Amazonii, która ma skomplikowaną sytuację geograficzną”.