Związki Papieża z Kalwarią Zebrzydowską

Kalwaria Zebrzydowska była ulubionym miejscem modlitwy Jana Pawła II. Od najmłodszych lat Karol Wojtyła przybywał tu ze swoim ojcem z pobliskich Wadowic. Pielgrzymował również jako kapłan i arcybiskup.

Bernardyni do dziś wspominają, jak przyjeżdżał z Krakowa, czasem pożyczał od zakonników mocne, odporne na błoto buty i wyruszał samotnie na dróżki, by tam się modlić.
Ostatnio był tutaj 7 czerwca 1979 r., już jako Jan Paweł II, podczas I pielgrzymki do Ojczyzny. Wtedy podniósł kościół pw. Matki Bożej Anielskiej do godności bazyliki mniejszej. Wspominał wówczas osobiste doświadczenia wiary: „Zawsze, kiedy tu przychodziłem, miałem świadomość, że zanurzam się w tym właśnie rezerwuarze wiary, nadziei i miłości, które naniosły na te wzgórza, na to sanktuarium, całe pokolenia”.
W książce „Przekroczyć próg nadziei” Papież wspomina: „Od najmłodszych lat maryjność wiązała się dla mnie ściśle z wątkiem chrystologicznym. W tym kierunku wychowywało mnie właśnie Kalwaryjskie sanktuarium”.
Podczas trzeciej pielgrzymki do Polski w 1987 roku Ojciec Święty ofiarował złotą różę dla kalwaryjskiego wizerunku. Powiedział wówczas: „Pragnę u stóp Matki Bożej Kalwaryjskiej złożyć papieską różę, jako wyraz wdzięczności i za to czym była, i nie przestaje być w moim życiu”. W kaplicy Cudownego Obrazu swoje miejsce mają również inne papieskie dary: świeca i perłowy różaniec, które trafiły przy okazji podróży Jana Pawła II do Ojczyzny.
Codziennie o godz. 9.00 bernardyni odprawiają tutaj Mszę św. w intencji Ojca Świętego, który podczas pielgrzymki w 1979 roku powiedział: „I o to proszę, abyście się za mnie tu modlili, za życia mojego i po śmierci”.
Na ścianie przed wejściem do kaplicy Matki Bożej Kalwaryjskiej wisi obraz upamiętniający pobyt Jana Pawła II w Kalwarii Zebrzydowskiej podczas I pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 roku. Przedstawia on Madonnę z Dzieciątkiem (Kalwaryjską), która wyciąga rękę do klęczącego przed nią Papieża.