Żywiec – wybitna witrażystka Regina Rychłowska-Molińska spoczęła na żywieckim cmentarzu

W żywieckiej konkatedrze pożegnano podczas Mszy św. wybitną autorkę witraży Reginę Rychłowską-Molińską. Zaprojektowała witraże do ponad 100 kościołów w całej Polsce, w tym do kościoła Narodzenia NMP w Porąbce, w Rychwałdzie i w konkatedrze w Żywcu. Artystka zmarła 24 października w wieku 90 lat.

Kazanie nad urną z prochami śp. Reginy Rychłowskiej-Molińskiej wygłosił proboszcz parafii w Porąbce ks. Zdzisław Grochal. Kapłan w nawiązaniu do odczytanej Ewangelii zwrócił uwagę na to, że, tak jak w witrażach, najpiękniejsze rzeczy pozostają zakryte w ciemności, zanim nie rozświetli je światło. Odniósł się m.in. do jednego z porąbczańskich witraży autorstwa zmarłej, na którym uwidoczniona została Matka Boska Bolesna z gorejącym sercem pod krzyżem Chrystusowym.

Zauważył, że ten ciemny w tonacji witraż rozjaśnia się za każdym razem, gdy prześwituje przez niego słońce. Zwrócił uwagę, że tylko światło Zmartwychwstania jest w stanie rozświetlić „witraż życia człowieka”.

Śp. Regina Rychłowska-Molińska, dla rodziny Renata, urodziła się na Polesiu, a dzieciństwo spędziła w Krakowie. Uczyła się w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu, na wydziale Szkła i Ceramiki. Przez wiele lat pracowała w „Zakładzie Witraży S.G. Żeleński” w Krakowie. Była odpowiedzialna za kolorystkę, a później przejęła funkcję nadzoru artystycznego nad wykonawstwem witraży. W swojej domowej pracowni projektowała witraże i mniejsze formy ze szkła.

Zaprojektowała witraże do ponad 100 świątyń, zorganizowała wiele wystaw swych prac, w tym w Muzeum Zamkowym w Żywcu. Uczestniczyła w odczytach o projektowaniu i wykonaniu witraży.

Jest autorką witraży w kościele w Rychwałdzie. W kościele konkatedralnym zaprojektowała m.in. witraż przy chórze: „Miłosierdzie Boże w wizji św. Faustyny”. Jej dzieła można także podziwiać w kościele św. Augustyna we Wrocławiu.

Jednym z najważniejszych osiągnięć artystki było 9 nowoczesnych witraży w oknach i jedna abstrakcyjna rozeta nad chórem w kościele w Porąbce. Zostały one zamontowane w latach 1971-1984. Ukazują sceny z życia Maryi, będące połączeniem tematyki zaczerpniętej z radosnych, bolesnych i chwalebnych tajemnic Różańca. W prezbiterium znalazły się witraże z wyobrażeniami symbolicznymi: przesłanie Ducha Świętego, znaki Pokoju w Chrystusie oraz Eucharystia.

O tym dziele tak pisała dr Bernadeta Stano z Wydziału Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie: „W witrażach porąbczańskich zadziwia wirtuozeria środków artystycznych. Kompozycję dziewięciu szklanych obrazów podporządkowano kształtowi ostrołukowych okien. Rysunek rozety przypomina ośmiopłatkowy kwiat. W pozostałych oknach dominuje kierunek wertykalny”.

Zdaniem specjalistki, cykl witraży w kościele w Porąbce należy do „ciekawszych dokonań polskiej sztuki witrażowej ostatnich dziesięcioleci”. „Należy on do grupy realizacji o syntetycznym rysunku, charakteryzujących się dywanowym rozwarstwieniem tła. Klasyczna kompozycja większości scen pozwala umiejscawiać je w kontekście dorobku pokoleń malarzy realistów, płynna linia sugeruje inspiracje secesją, gorąca kolorystyka przypomina o blasku ikon” – zauważyła.

Artystka spoczęła 5 listopada na żywieckim cmentarzu Przemienienia Pańskiego w rodzinnym grobowcu, który witrażystka sama zaprojektowała.