115 lat adoracji Jezusa Eucharystycznego w Kętach

Do dziękowania Bogu za możliwość trwania przed Najświętszym Sakramentem, a także za siostry klaryski, które modlitwą, wiernością i oddaniem są żywym przykładem duchowego pielgrzymowania” – zachęcił prowincjał Zgromadzenia Księży Sercanów w Polsce ks. Sławomir Knopik SCJ. Zakonnik przewodniczył Mszy św. odpustowej związanej ze 115. rocznicą wystawienia Najświętszego Sakramentu w kęckim kościele klasztornym sióstr klarysek od Wieczystej Adoracji. Do jubileuszowej modlitwy włączyli się licznie kapłani, siostry zakonne i wierni świeccy.

W kazaniu prowincjał z Warszawy przypomniał, jak ówczesny sufragan krakowski bp Anatol Nowak dokonał wystawienia Najświętszego Sakramentu do wieczystej adoracji, która od tamtej pory nie została przerwana – nawet mimo historycznych trudności, takich jak wojny, zmieniające się czasy czy epidemie. Kapłan zwrócił uwagę na niezwykłość tego miejsca, które – mimo skromnych rozmiarów – pełni wielką duchową rolę.

„Dziękujemy Bogu za ten dar, za to, że w tym miejscu możemy trwać przed Najświętszym Sakramentem, a także za siostry klaryski, które swoją modlitwą, wiernością i oddaniem są żywym przykładem duchowego pielgrzymowania. Ich życie to nieustanna adoracja, która trwa przez całą dobę, w dzień i w nocy, stając się sercem duchowym tego miasta i całej diecezji” – podkreślił.

Zachęcił do refleksji nad znaczeniem i celem adoracji Najświętszego Sakramentu Zauważył, że to wyjątkowa forma modlitwy, dzięki której wierni mogą bezpośrednio spotkać się z Jezusem i uczestniczyć w uwielbieniu Boga.

Wskazał na główne cele takiej formy modlitwy, takie jak: uwielbienie Bożej miłości, wdzięczność za dar miłości Chrystusa i wynagrodzenie za zniewagi wobec Eucharystii.

„Wystarczy przekroczyć próg tej świątyni, wchodząc prosto z zatłoczonej i ruchliwej ulicy, aby doświadczyć ciszy, spokoju, jakiegoś nadprzyrodzonego ukojenia. Wchodzi się tu jak do przedsionka nieba, miejsca uświęconego przeszło stuletnią modlitwą” – zaznaczył.

„Warto znaleźć się w takiej nadprzyrodzonej przestrzeni, pośród aniołów i duchów ludzi sprawiedliwych, aby choć na chwilę doświadczyć łaski, której nie można znaleźć w zgiełku ulicy, pośród zabieganego tłumu. Tu przychodzi się, by stanąć przed samym Bogiem, który czeka, słucha, kocha i uświęca” – przekonywał.

Kęckie klaryski w modlitwach wspominają wszystkich, którzy przyczynili się do zainicjowania dzieła wieczystej adoracji w Kętach, szczególnie służebnicę Bożą, założycielkę klasztoru Matkę Marię od Najświętszego Serca Jezusa (Walentynę Łempicką) oraz fundatorkę Zakonu Klarysek od Wieczystej Adoracji w Polsce, służebnicę Bożą Matkę Marię od Krzyża Morawską.

Siostry modlą się nieustannie przed Jezusem Eucharystycznym w intencjach przynoszonych przez parafian, pielgrzymów i tych, którzy przysyłają prośby za pomocą Internetu. W klasztorze funkcjonuje jeden z najbardziej obleganych konfesjonałów stałych na terenie diecezji bielsko-żywieckiej.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX wieku we Francji. Do jego powstania przyczynili się ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 roku do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka Ludwika Morawska, która w 1871 roku przeszczepiła zakon na ziemie polskie.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 roku dzięki swej fundatorce, służebnicy Bożej Matce Marii Walentynie Łempickiej. 6 lutego 1910 roku bp Anatol Nowak dokonał w kęckim klasztorze uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym Sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.