70 lat kapłaństwa ks. prof. Stanisława Kowalczyka z KUL

– Bez wychowania religijnego, świadectwa rodziców, trudno jest o nowe powołania kapłańskie – powiedział ks. prof. Stanisław Kowalczyk z KUL, który 22 grudnia obchodził 70-lecie swojego kapłaństwa. Msza święta z tej racji była celebrowana w jego rodzinnej parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Opactwie koło Kozienic w diecezji radomskiej.

Homilię wygłosił proboszcz parafii ks. Jacenty Rejczak. Mówił, że ks. prof. Kowalczyk przyczynił się do wychowania wielu pokoleń kapłańskich. – Dzielimy się radością 70 lat życia w kapłaństwie dostojnego jubilata. To wielki dar dla nas wszystkich, że możemy przeżywać tę chwilę. Ten jubileusz jest wielkim darem od Boga – mówił ks. Rejczak.

W koncelebrze udział wzięli: ks. prof. dr hab. Janusz Mariański z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i o. dr Jarosław Charchuła SJ z Uniwersytetu Ignatianum w Krakowie.

Na koniec liturgii ks. prof. Kowalczyk powiedział, że jego powołanie rodziło się w domu rodzinnym. – Dzisiaj mogę powiedzieć, że bez wychowania religijnego, świadectwa rodziców, trudno jest o nowe powołania kapłańskie. Po drugie, kościół w Opactwie to 700 lat tradycji benedyktyńskiej. Przez 7 wieków to miejsce było oazą modlitwy. I po trzecie, za mojego życia, wspólnota ta dała Kościołowi 10 powołań kapłańskich – opowiadał ks. Kowalczyk.

Ks. prof. Stanisław Kowalczyk ma 92 lata. Pochodzi z Sieciechowa. W latach 1949–1954 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Święcenia kapłańskie przyjął 19 grudnia 1954 roku z rąk biskupa Jana Kantego Lorka. W latach 1954–1958 studiował filozofię na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Na uczelni uzyskał magisterium i obronił pracę doktorską. Od 1958 roku był profesorem seminarium duchownego w Sandomierzu, zaś w roku 1964 podjął pracę naukowo-dydaktyczną w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Cztery lata później habilitował się na podstawie rozprawy „Bóg jako Dobro Najwyższe według św. Augustyna”. W 1985 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1991 roku profesora zwyczajnego.

Na KUL był kierownikiem Katedry Filozofii Społecznej, dziekanem Wydziału Nauk Społecznych. W latach 1992–1995 był rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu. Od roku 2000 był profesorem Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego na Wydziale Teologii w Radomiu.

Wypromował 17 doktorów i był promotorem 144 prac magisterskich. Opublikował ponad 600 pozycji naukowych i popularno-naukowych, w tym ponad 40 pozycji książkowych.