W Rzymie trwa przedsynodalne spotkanie młodzieży

W Rzymie trwa od wczoraj przedsynodalne spotkanie młodzieży, zorganizowane przez Wspólnotę z Taizé, pod hasłem „Razem – Zgromadzenie Ludu Bożego”. Dziś jego uczestnicy uczestniczyli w warsztatach tematycznych w różnych miejscach Wiecznego Miasta.

Dotyczyły one m.in. różnorodności chrześcijańskich tradycji, dążenia do jedności chrześcijan, braterstwa z wyznawcami innych religii, poznawania realiów życia uchodźców, troski o stworzenie, wzrastania w człowieczeństwie, walce z handlem ludźmi i ich wykorzystywaniem, pomocy bezdomnym, głodującym, więźniom, sposobom wiarygodnego głoszenia Ewangelii w społeczeństwie dalekim od Kościoła itd.

Do wyboru uczestnicy mieli udział w jednym z 26 dwugodzinnych warsztatów, zgrupowanych w 11 bloków tematycznych.

Pierwszy blok zatytułowano: „Razem wędrować i rozpoznawać Chrystusa w różnorodności naszych tradycji”. Obejmował on trzy propozycje. Pierwsza brzmiała: „Na nowo rozbudzić swoją chrześcijańską tożsamość jako członka Kościoła, który jest mniejszością w trudnym otoczeniu”. Uczestnicy zadawali sobie pytania: „W jaki sposób możemy na nowo rozbudzić swoją chrześcijańską tożsamość, odkrywając własne korzenie? W jaki sposób nas to umocni? Jak zachować otwartość i gościnność w naszej wspólnocie?”. Wysłuchano świadectw dwojga prawosławnych Serbów z nowej misyjnej parafii w Rzymie. Drugą propozycją był panel dyskusyjny na Wydziale Teologicznym Waldensów na temat: „Wysłuchać osoby, które są pozbawione głosu, aby umieć usłyszeć każdego i mówić do świata”, z udziałem trojga reprezentantów różnych Kościołów protestanckich, w tym przewodniczącego Światowej Rady Metodystów Jonga Chuna Parka. Trzecią propozycje nazwano „Historia przyszłości”. Dotyczyła ona współczesnego ruchu ekumenicznego. Punktem wyjścia było przekonanie, że wraz z mijającym czasem poszukiwanie jedności chrześcijan rozwinęło nowe sposoby, dynamikę i priorytety, nie zmienił się jednak ostateczny cel: umocnienie świadomości naszej wspólnej tożsamości w Chrystusie, tak aby nasze świadczenie o Ewangelii było w świecie bardziej skuteczne. Warsztat zorganizowano w ekumenicznym ośrodku Pro Unione, prowadzonym przez braci Franciszkanów od Pojednania, gdzie 60 lat temu uczestnicy Soboru Watykańskiego II, eksperci, obserwatorzy z innych Kościołów spotykali się co tydzień i dzielili się swoimi ideami, co zostało nazwane „Tajnym Soborem” i przekładało się na codzienne wzajemne relacje, a w efekcie stało się niezatartym impulsem dla ruchu ekumenicznego.

Drugi blok tematyczny dotyczył tworzenia braterskich więzi z wyznawcami innych religii. „Jak możemy nawiązywać relacje z wyznawcami islamu i czego może nas nauczyć ich doświadczenie?” – o tym mówili dwaj profesorowie Papieskiego Instytutu Studiów Arabskich i Islamskich (PISAI) oraz siostra Iwona Cholewińska z Polski, ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Matki Bożej Afryki (MSOLA). Dzielili się oni swoimi doświadczeniami z życia w społecznościach muzułmańskich w Burkina Faso i w Algierii, pokazując, jak „związki z wyznawcami innych religii mogą stać się źródłem życia, kiedy w włączamy innych w swoje życie”. Z kolei katolicka zakonnica i buddyjski mnich dzielili się doświadczeniami dialogu międzyreligijnego z perspektywy monastycznej. Próbowali odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób życie duchowe staje się przestrzenią spotkania między religiami i czego uczymy się od siebie, słuchając się nawzajem.

Trzeci blok tematyczny „Razem, przyjmować się wzajemnie ponad granicami aby życie było piękniejsze i bardziej sprawiedliwe” obejmował dwie propozycje. Pierwsza, „Poczuć się w skórze uchodźcy”, był warsztatem prowadzonym przez rzymski ośrodek Astalli, będące jednym z oddziałów Jezuickiej Służby Uchodźcom. Spotkanie z uchodźcami i nawiązanie z nimi kontaktu miało pomóc lepiej zrozumieć „kto” i „dlaczego” dziś opuszcza swój dom. Druga, „Rzym oczami uchodźcy”, była odwiedzinami w całodziennym Ośrodku dla Uchodźców Joela Nafuma, które znajduje się w krypcie kościoła episkopalnego św. Pawła. Uchodźcy i osoby proszące o azyl, mogą odpocząć, uzyskać informacje i rady.

„Razem przyjmować i troszczyć się o dar stworzenia” – to temat czwartego bloku, który obejmował tylko jedną propozycję: „Wszyscy żyjący wzajemnie od siebie zależą”, stawiając pytania: „W jaki sposób możemy przyjmować i troszczyć się o dar stworzenia? Jak zmiany klimatyczne wpływają na życie nasze i naszego otoczenia?”. Siostry Miłosierdzia zaprosiły do refleksji w trzech grupach: „Zmiany klimatyczne: postrach ubogich”, „Czy ekonomia i ekologia wzajemnie od siebie zależą?” i „Duchowość ekologiczna na co dzień”.

Piąty blok tematyczny „Razem wzrastać w człowieczeństwie, jakiekolwiek są nasze dary lub nasza kruchość” proponował aż sześć warsztatów. Pierwszy, „Bogactwo słabości”, stawiał pytanie o to, w jaki sposób możemy zobaczyć, że różnorodność i słabość są bogactwem w naszym życiu. Gospodarzami spotkania byli członkowie rzymskiej wspólnoty Wiara i Światło. Drugi, „Razem rozwijać humanitarny stosunek do drugiego człowieka”, miał na celu poznanie działań Wspólnoty św. Idziego (Sant’Egidio) w – opartej na modlitwie i solidarności –służbie osobom wykluczonym i w zaprowadzanie pokoju. Pozwoliło to głębiej zrozumieć „związek między życiem duchowym i znaczącym wpływem na sytuację społeczną”. Trzeci, „Jak możemy się włączyć w walkę z handlem ludźmi i wyzyskiem i czego ten proces może nas nauczyć?”, został przygotowany m.in. przez zakonną sieć Thalita Kum International, a pomyślany jako pielgrzymka z imigrantami „w obronie ludzkiej godności i nadziei”. Przekonywał, że w walce z handlem ludźmi trzeba budować międzynarodowe sieci i dzieląc się doświadczeniami. Dwie kolejne propozycje przygotowała rzymska Caritas: „Nakarmić głodnych” w stołówce w parku Colle Opio, gdzie wydawano jedzenie i rozmawiano z osobami codziennie z niej korzystającymi, oraz „Oferować dach nad głową każdemu, kto nie ma domu” w noclegowni na dworcu kolejowym Termini. Ostatnia propozycja, „Razem zatroszczyć się o Jezusa opuszczonego”, przygotowana m.in. przez ruch Focolari, dotyczyła dwóch pytań: „Co we mnie zmienia kontakt z więźniami?” i „W jaki sposób nasz chrzest zachęca nas do podejmowania konkretnych działań, aby czynić ziemię bardziej nadającą się do zamieszkania dla wszystkich?”.

W ramach szóstego bloku tematycznego: „Razem głosić Chrystusa na nowych misyjnych obszarach”, podczas warsztatów „Różne perspektywy głoszenia Dobrej Nowiny”, zastanawiano się „jak sprawić, żeby Dobra Nowina rozprzestrzeniała się w społeczeństwach oddalonych od Kościoła”, „jakie twórcze pomysły wykorzystać, żeby odkrywać nowe przestrzenie misyjne”, a także „jak wyrazić radykalną nowość Chrystusa i konieczność włączenia Go w kultury różnych ludów”.

Ci, który wybrali siódmy blok tematyczny: „Razem rozważać naszą wiarę” mogli wziąć udział w sympozjum „Aktualności eklezjologii kardynała Henri de Lubaca” na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim. Zadawano na nim pytania: „W jaki sposób synodalność odnawia nasz obraz Kościoła i naszego miejsca w nim? Co ożywi we wspólnotach lokalnych, diecezjach, w Kościele powszechnym?”. Z kolei podczas warsztatów: „Razem w wiarygodny sposób dzisiaj świadczyć o Ewangelii” dzielono się doświadczeniem Niemieckiej Drogi Synodalnej. Pytano: „Jak możemy dzisiaj wiarygodnie świadczyć o Ewangelii? Co sprawia, że Ewangelia staje się dzisiaj słyszalna? Czy dawanie świadectwa Ewangelii jest dziś możliwe, po tym, jak kościelni zwierzchnicy ukrywali tak wiele przypadków nadużyć seksualnych i przemocy? Co sprawia, że Kościół jest nie tylko bezpiecznym miejscem, ale również wspólnotą, która stara się żyć zgodnie z Ewangelią? Jakie zmiany w strukturze i w sposobach przewodzenia są niezbędne, aby umożliwić większą przejrzystość, więcej uczestnictwa, współdzielonej odpowiedzialności i zaangażowania wszystkich, zwłaszcza kobiet? Jak możemy zapewnić każdej osobie, że będzie zaakceptowana taka, jaka jest?”.

Ósmy blok tematyczny: „Razem szukać w modlitwie źródła komunii w Bogu” proponował trzy warsztaty dotyczące modlitwy . Pierwszy: „Jedność i braterstwo w różnorodności” w rumuńskiej parafii prawosławnej Narodzenia Matki Bożej, dotyczył prawosławnej liturgii. Zastanawiano się, „jak to się dzieje, że parafia, gromadząc wiernych wywodzących się z różnych środowisk, staje się spoiwem jedności”. Z kolei podczas warsztatów „Dlaczego mamy się modlić i jak?” swoim doświadczeniem modlitwy podzielili się: przeor Wspólnoty z Bose i luterańska biskupka ze Szwecji. „Razem, łącząc nasze głosy, twórzmy pokój!” – to tytuł trzecich warsztatów modlitewnych, które polegały na nauczeniu się śpiewania unisono i polifonicznie o pokoju w różnych językach europejskich, między innymi piśni „The Kingdom of God (is justice and peace)”.

W ramach dziewiątego bloku tematycznego „Razem budujmy Europę”, zastanawiano się, „czy w synodalności znajdą się zasoby przydatne do budowania Europy”. „Jak nadal budować Europę w sytuacji ciągłej ewolucji? Gdzie możemy odnaleźć nową nadzieję i nowe motywacje aby kontynuować tę pracę?” – pytali młodzi uczestnicy.

Dziesiąty blok tematyczny: „Razem z wierzącymi z dawnych lat wędrówka po zabytkach Rzymu” obejmował trzy wizyty z przewodnikiem w świątyniach Wiecznego Miasta: w kościele San Vitale (św. Witalisa) z V wieku, w Baptysterium Laterańskim przy bazylice św. Jana i w kościele św. Ignacego.

Wreszcie ostatni blok tematyczny: „Razem kształtujmy siebie jako osoby, jako chrześcijanie”, był próbą odpowiedzi na pytania: „Jak iść naprzód w zetknięciu z niepewnością i złożonością świata? Jak rozpoznać swoją drogę i dokonać wyboru jako nastolatek? Z kim mogę rozmawiać? Kiedy podjąć ważną decyzję?”.

Po południu uczestnicy spotkania wezmą udział we wspólnej modlitwie w bazylice św. Jana na Lateranie, skąd przejdą w pieszej pielgrzymce do Watykanu. Trasa prowadząca z katedry Biskupa Rzymu do grobu św. Piotra ma sześć kilometrów. Wspólne przemierzanie tej drogi jest symbolem synodu, którego grecka nazwa σύνοδος oznacza właśnie wspólną drogę.

Wieczorem na plac św. Piotra młodzi uczestniczyć będą w ekumenicznym czuwaniu modlitewnym pod przewodnictwem papieża Franciszka, po czym wrócą do goszczących ich rodzin.

W niedzielę 1 października uczestniczyć będą w parafialnych liturgiach, a po obiedzie w rodzinach lub wspólnotach rozjadą się do swoich krajów.

Spotkanie jest przeznaczone dla osób od 18. do 35. roku życia. Zamieszkały one w ponad 80 rzymskich parafiach, gdzie wspólnie modlą się i integrują. W spotkaniu uczestniczy około 3 tys. osób z Włoch i innych krajów, m.in. z Polski (470), Francji (400), Hiszpanii (280), Węgier (220), ale również takich, jak: Egipt, Wietnam, Korea czy Stany Zjednoczone.