300 lat posługi braci kapucynów w Lublinie

W najbliższą sobotę, 29 czerwca 2024 roku, w kościele pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła przy ul. Krakowskie Przedmieście, gdzie posługują bracia kapucyni, o godz. 18.30 zostanie odprawiona uroczysta Msza św. dziękczynienia Panu Bogu za 300 lat ich obecności w Lublinie. Zakonnicy od wielu lat współtworzą także społeczność akademicką KUL.

– Kapucyni przybyli do Lublina dokładnie 24 maja 1724 roku na zaproszenie księcia Pawła Karola Sanguszki, który ufundował klasztor – mówi kapucyn prof. dr hab. Andrzej Derdziuk, wykładowca teologii moralnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i kierownik Katedry Bioetyki Teologicznej KUL.

Początki zakonu w Lublinie nie były łatwe, bo jego istnieniu sprzeciwiały się inne klasztory, obawiające się konkurencji w staraniach o jałmużnę. Dopiero za wstawiennictwem króla Augusta II Mocnego rajcy miejscy zgodzili się na osiedlenie kilku braci kapucynów na rogatkach miasta. Zakonnicy w habitach ze spiczastymi kapturami mocno wpisali się w historię Lublina. Organizowali nabożeństwa i nawiedzenia relikwii. W czasie powstania styczniowego naczelnikiem miasta był kapucyn Wacław Nowakowski, który potem został zesłany na Syberię. Zakonnicy w Lublinie rozwijali ponadto kult maryjny – to w kaplicy Niepokalanego Serca Maryi, ufundowanej przez ojca Prokopa Leszczyńskiego na początku lat 60. XIX wieku, odbyły się pierwsze w Lublinie nabożeństwa majowe. Ojciec Prokop propagował tę formę pobożności, a jego podręcznik do nabożeństw majowych miał ponad 200 wydań w XIX wieku. W czasie II wojny światowej bracia kapucyni pomagali uchodźcom, którzy znaleźli się w Lublinie. Pracowali też jako kapelani w szpitalu wojskowym i pomagali podczas akcji konspiracyjnych. Z tego powodu 25 stycznia 1940 roku 25 zakonników zostało aresztowanych. Osadzono ich w więzieniu na Zamku Lubelskim, potem przewieziono do obozów koncentracyjnych w Sachsenhausen i Dachau, gdzie kilkunastu zginęło. Trzech lubelskich kapucynów: Henryk Krzysztofik, Fidelis Chojnacki i Florian Stępniak zostało 13 czerwca 1999 roku zaliczonych w poczet błogosławionych przez Jana Pawła II – mówi br. Derdziuk.

Współcześnie, od prawie pięćdziesięciu lat, kapucyni prowadzą całodzienną adorację Najświętszego Sakramentu w kaplicy, a także dyżur spowiedzi.

W ramach jubileuszu 300-lecia obecności braci kapucynów w Lublinie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II 23 maja bieżącego roku zostało zorganizowane sympozjum naukowe. Na placu Litewskim, przed klasztorem kapucynów, oglądać można wystawę przygotowaną przez lubelski oddział Instytutu Pamięci Narodowej.

– Ten jubileusz zostanie jeszcze bardziej podkreślony przez to, że współpatronem i współorganizatorem tegorocznej Lubelskiej Pieszej Pielgrzymki na Jasną Górę będą bracia kapucyni, którzy przygotowują też konferencję i rozważania na czas wędrowania na Jasną Górę – mówi br. Derdziuk.

Historia zakonu w Lublinie trwa nieprzerwanie do dziś. W mieście są dwa klasztory kapucyńskie – na Krakowskim Przedmieściu oraz na Poczekajce, gdzie mieści się postulat, seminarium oraz ponowicjat Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów Prowincji Warszawskiej. Brat Derdziuk mówi, czym zajmują się kapucyni: – Przede wszystkim, chwaląc Pana Boga, służą ludziom przez prowadzenie duszpasterstwa w swoim kościele, które obejmuje spowiadanie i głoszenie kazań oraz stały dyżur konfesjonału na Krakowskim Przedmieściu. Na Poczekajce jest duża, ponad trzynastotysięczna parafia, w której jest dwanaście wspólnot neokatechumenalnych, dwanaście kręgów Kościoła domowego, są dwie grupy Odnowy w Duchu Świętym, grupa Rodziny Serca Miłości Ukrzyżowanej, ale także duszpasterstwo młodzieży, grupa Modlitwy Ojca Pio, oaza młodzieżowa i dziecięca, grupa Liturgicznej Służby Ołtarza oraz inne wspólnoty, w tym między innymi harcerze i anonimowi alkoholicy.

Ponadto bracia są kapelanami w szpitalu przy alei Kraśnickiej w Lublinie, a także spełniają posługę rekolekcjonistów i kaznodziejów. Są spowiednikami sióstr w domach zakonnych. Dwóch z nich jest nauczycielami akademickimi – na KUL-u pracują br. prof. Andrzej Derdziuk i br. dr Tomasz Mantyk z Katedry Nauk o Rodzinie. Rok temu zmarł wybitny profesor historii Kościoła, znawca dziejów Lublina, profesor nauk teologicznych br. Roland Prejs.