Abp Gądecki: bł. Natalią Tułasiewicz kierował „podwójny głód” – piękna i świętości

„Przez całe życie kierował nią «podwójny głód» – piękna i świętości. Tak rozumiała swoją misję świeckiego apostoła, który niesie innym Ewangelię i kulturę” – mówił o bł. Natalii Tułasiewicz abp Stanisław Gądecki 31 marca, w 80. rocznicę męczeńskiej śmierci patronki polskich nauczycieli.

W poznańskim kościele pw. św. Michała Archanioła, rodzimej parafii bł. Natalii, administrator apostolski archidiecezji poznańskiej przewodniczył uroczystej Mszy św. W Eucharystii uczestniczyli nauczyciele, katecheci oraz uczniowie Publicznego Liceum Ogólnokształcącego Katolickiego Stowarzyszenia Wychowawców in. Bł. Natalii Tułasiewicz, a także parafianie.

W homilii abp Gądecki przypomniał biogram bł. Natalii i podkreślił, że przyszła patronka nauczycieli „głosiła zachwyt nad dziełem stworzenia, czując się jednym z instrumentów w wielkiej, Bożej orkiestrze”.

„Wtedy jeszcze nie wiedziała, że konsekwencją takiego wyboru i ostatecznym sprawdzianem wyznawanych ideałów będzie jej męczeńska śmierć” – zauważył ks. arcybiskup.

Administrator apostolski zwrócił uwagę, że jedną z najważniejszych zasad bł. Natalii, którą się kierowała, był nakaz miłość nieprzyjaciół. „Miłości nieprzyjaciół uczyła się w najtrudniejszej ze szkół – w konfrontacji z wrogiem okupującym Ojczyznę” – stwierdził abp Gądecki.

Zaznaczył, że w jej „Notatkach do studium nad psalmami” na pierwszy plan „wysuwa się jej sprzeciw wobec myślenia w kategoriach «oko za oko, ząb za ząb». Głośne i bezczelne zło trzeba zwyciężać miłością”.

Abp Gądecki przypomniał, że w czasie II wojny światowej bł. Natalia podjęła najważniejszą decyzję życiową związaną z wyjazdem do Niemiec w podwójnej roli − emisariusza rządu londyńskiego i świeckiego apostoła. Dnia 28 września 1944 roku została wywieziona z Kolonii do więzienia w Hanowerze i Berlinie, a stamtąd do obozu w Ravensbrück.

„Będąc nauczycielką z powołania, kochała młodzież. Właśnie w Niemczech – jako robotnica wśród robotnic – pragnęła mówić młodym o Ewangelii, o pięknym, czystym życiu w środowisku narażonym na wszelką moralną degenerację. Chodziło jej o to, aby jako misjonarz służyć Bogu i ludziom. Chodziło jej o tryumf chwały Bożej” – zaznaczył ks. arcybiskup. Przypomniał, że bł. Natalia zmarła w komorze gazowej w obozie w Ravensbrück w Wielki Piątek 31 marca 1945 roku, dzień przed wyzwoleniem obozu.

Administrator apostolski przekonywał, że misja bł. Natalii się nie zakończyła.

„Dzisiaj kontynuuje ona dalej swoją misję wychowawczą. Praktykowane przez nią apostolstwo świeckich, pozytywna asceza, miłość nieprzyjaciół zdecydowały o obwołaniu jej jedną z patronek nauczycieli i wychowawców. Niech więc bł. Natalia pozostanie stałym punktem odniesienia tak dla naszego myślenia, jak i dla naszego chrześcijańskiego działania” – stwierdził ks. arcybiskup.

Bł. Natalia Tułasiewicz urodziła się 9 kwietnia w 1906 roku w Rzeszowie, pod zaborem austriackim. Została wychowana w pobożnej i patriotycznej rodzinie. Uczyła się w Kętach, a później u sióstr klarysek w Krakowie. W 1921 roku wraz z rodziną przeniosła się do Poznania, gdzie ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Poznańskim i w Konserwatorium Muzycznym (1921–1926). Brała aktywny udział w Kole Polonistów i Sodalicji Mariańskiej, planowała napisać rozprawę doktorską o K.H. Rostworowskim, wybitnym dramatopisarzu katolickim tamtych czasów. Podjęła pracę w Prywatnej Powszechnej Szkole Koedukacyjnej pw. św. Kazimierza w Poznaniu (1933–1937), a później także w Gimnazjum Sióstr Urszulanek Unii Rzymskiej (1936–1939). W listopadzie 1939 r., wysiedlona przez hitlerowców, trafiła do Krakowa. W tym mieście i jego okolicach prowadziła tajne nauczanie, dbając, jak sama mówiła, „aby wojna nie wyjałowiła z dusz uczennic dobra i piękna”. Najpiękniejszym jednak znakiem jej działalności nauczycielskiej była praca w Hanowerze. Wiosną 1943 r. zdecydowała się na wyjazd na przymusowe roboty do znajdującej się tam fabryki. Tam bł. Natalia pragnęła jako robotnica wśród robotnic mówić o Ewangelii i pięknym, czystym życiu w środowisku narażonym na wszelką łatwiznę moralną.

Błogosławiona Natalia wyruszyła do Niemiec w podwójnej roli − emisariusza rządu londyńskiego i świeckiego apostoła. Została aresztowana w kwietniu 1944 r. po wizycie nieostrożnego kuriera z Polski. Więziona i torturowana, poniosła śmierć w komorze gazowej w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, w Wielki Piątek 31 marca 1945 r., tuż przed jego wyzwoleniem.