Abp Jędraszewski o Janie Pawle II: tytuł „Wielki” nadał chrześcijański lud

Mówimy o nim „Wielki”, mając świadomość, że tylko trzech papieży przed nim zasłużyło sobie na ten tytuł. Nie jest to tytuł nadawany przez jakiegoś papieża, jakąś formułą. Jest to tytuł, który nadaje mu wierny, chrześcijański lud. Kiedy mówimy „święty Jan Paweł II Wielki”. Pamiętamy o nim – mówił abp Marek Jędraszewski w sanktuarium na krakowskich Białych Morzach, sprawując Mszę św. w dniu 20. rocznicy śmierci Jana Pawła II.

Abp Jędraszewski zauważył, że wybór Karola Wojtyły na papieża był czasem wyjątkowej łaski dla Polski. Wskazał, że w czasach PRL Polska była krajem mroków i ciemności. – On. Jan Paweł II, syn polskiego narodu został powołany do tego, aby odnowić kraj i stać się przymierzem dla naszego ludu, by wołać „wyjdźcie na wolność!” – podkreślił, wspominając wielki entuzjazm, jaki zapanował w Polsce po wyborze Jana Pawła II na Stolicę Piotrową.

Jak stwierdził, papież przybył do Ojczyzny, by budzić wolność. Przypomniał słowa papieskiej homilii z 2 czerwca 1979 r.: „Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi! Tej ziemi!”.

Abp Jędraszewski podkreślił, że św. Jan Paweł II wzniósł pomnik swego życia „trwalszy od spiżu” i przywołał słowa „Tryptyku Rzymskiego”, który papież napisał dwa lata przed śmiercią. – Chrystus był tym źródłem dla niego. Źródłem, a jednocześnie kluczem do zrozumienia siebie. Podobnie jak Chrystus jest kluczem do zrozumienia siebie przez każdego człowieka, tak jak to mówił na placu Zwycięstwa w Warszawie 2 czerwca 1979 r.- wyjaśniał metropolita.

Wskazał na dwutorowość dziedzictwa, z którego wyrastał papież, a które czuł jako ojczyznę. Była ona dla niego „źródłem, szczytem i szczególnym zobowiązaniem”, o czym pisał we fragmentach poematu „Myśląc Ojczyzna” z 1974 r. – Na ojczyznę składają się dwa wątki: wątek ziemi i wątek wiary – mówił metropolita krakowski. – Nosił sobie tę ziemię polską, jej piękno, ale wiedział, że ona od samego początku naznaczona jest krzyżem chrześcijańskiej wiary i dlatego kończąc swój poemat, „Myśląc Ojczyzna”, określił szczególną liturgię dziejów, która na naszej ziemi nieustannie się odbywa – zauważył hierarcha.

Metropolita krakowski podkreślił, że książka „Dar i tajemnica” jest syntezą samego papieża, pozwalającą pojąć jego rozumienie siebie, świata, Kościoła. Zwrócił uwagę na fakt, że papież zawsze pisał o Narodzie przez wielkie „N” i wskazał na drugi motyw eschatologiczny, którym jest więź papieża z pochowanymi na Wawelu wielkimi Polakami. „Wybierając tę kryptę na miejsce pierwszych Mszy św., chciałem dać wyraz szczególnej więzi duchowej z wszystkimi, którzy w tej katedrze spoczywają” – przywoływał słowa św. Jana Pawła II.

Przypomniał także inne dzieło Ojca Świętego – „Pamięć i tożsamość”, w którym „wszystkie wielkie sprawy świata, Europy, kultury, są tłumaczone poprzez dzieje polskiego narodu”.

– Za każdym razem, kiedy przybywał tutaj, jako papież, klękał na polskiej ziemi i ją całował, mówiąc, że jest to jakby pocałunek złożony własnej matce. Więc „myślał Ojczyzna”. Ale możemy powiedzieć, że ojczyzna myślała także o nim – mówił arcybiskup krakowski. – Mówimy o nim „Wielki”, mając świadomość, że tylko trzech papieży przed nim zasłużyło sobie na ten tytuł. I nie jest to tytuł nadawany przez jakiegoś papieża, jakąś formułą. Jest to tytuł, który nadaje mu wierny, chrześcijański lud. Kiedy mówimy „święty Jan Paweł II Wielki”, pamiętamy o nim – zakończył abp Jędraszewski.