Barbara Szynaka: poprzez bycie wolontariuszem hospicyjnym, sami wiele możemy zyskać

– Poprzez bycie wolontariuszem hospicyjnym, sami wiele możemy zyskać – mówił Barbara Szynaka, koordynator wolontariatu w Hospicjum im. Ks. Eugeniusz Dutkiewicza SAC w Gdańsku. Wzięła ona udział w konferencji w zakresie wolontariatu opiekuńczego, która odbyła się dzisiaj w Radomiu.

Organizatorem wydarzenia było Mazowieckie Centrum Pomocy Społecznej w Warszawie. Celem konferencji było przedstawianie „dobrych praktyk” w zakresie wolontariatu opiekuńczego. Barbara Szynaka przekonywała, że opiekując się chorymi i cierpiącymi, sami możemy wiele zyskać.

– Dzisiaj mówimy o wolontariacie przy osobach terminalnie chorych. Kiedy medycyna powie, że nie może pomóc choremu, to wówczas my wkraczamy z posługą wolontariacką. Są to osoby przeszkolone i przygotowane do tej posługi. Jest wiele osób, które są gotowe nieść specjalistyczną pomoc. Z doświadczenie wiem, że najdłużej z nami zostają właśnie seniorzy. Mają więcej czasu, są dyspozycyjni i mają duże doświadczenie. Poprzez bycie wolontariuszem hospicyjnym, sami wiele możemy zyskać – mówiła uczestniczka konferencji.

Swoimi spostrzeżeniami podzielił się także ks. Marek Kujawski z Hospicjum Królowej Apostołów w Radomiu. – Generalnie brakuje wolontariuszy. Dzisiaj trudno znaleźć osoby o dobrym sercu – mówił ks. Kujawski. Przy okazji przypomniał, że w Sołtykowie koło Radomia budowane jest z problemami hospicjum stacjonarne. – Jest to niezwykle ważne zadanie. Przed pandemią nie mogliśmy wszystkich otoczyć wystarczającą opieką, dzisiaj mamy dwukrotnie więcej osób chorych na nowotwory – poinformował ks. Kujawski.

Wolontariat opiekuńczy jest odpowiedzią na potrzeby osób chorych, samotnych, starszych i niesamodzielnych. Największą wartością wolontariatu opiekuńczego jest obecność drugiego człowieka, wspólne spędzanie czasu i pomoc w codziennych czynnościach, takich jak czynności pielęgnacyjne, asystowanie przy posiłkach czy drobne zakupy. Wolontariat opiekuńczy może być także wsparciem dla opiekunów rodzinnych osób chorych lub starszych.