Bp Kiernikowski na blogu o papieskiej audiencji dla Drogi Neokatechumenalnej

Prawie 10 tys. osób wzięło udział 10 stycznia w Watykanie w audiencji u Benedykta XVI dla Wspólnot Drogi Neokatechumenalnej z racji obchodów 40–lecia Drogi Neokatechumenalnej w Rzymie – informuje na swoim blogu obecny na spotkaniu bp siedlecki Zbigniew Kiernikowski.

Relacjonując audiencję, hierarcha szczególne miejsce poświęca homilii Benedykta XVI. Dla bp. Kiernikowskiego najistotniejsze w niej było podkreślenie, że Droga odważnie podejmuje wyzwania, jakie jawią się w dzisiejszym świecie i czyni to z wielką odwagą, stosując różne sposoby docierania do współczesnego człowieka, a jednocześnie pozostaje wierna Pasterzom Kościoła. „Jest to bardzo ważny moment charakteryzujący Drogę. Ojciec Święty wyraził swoją wdzięczność za obecność Drogi w Kościele” – pisze bp Kiernikowski.

Ponadto informuje o przebiegu sobotniego spotkania, które miało charakter krótkiej celebracji Słowa Bożego. Po odśpiewaniu pieśni o Maryi, jako domu błogosławieństwa – Ojciec Święty odmówił modlitwę, w której występował motyw ewangelizacji, jako dzieła powierzonego Kościołowi, by Tajemnica Jezusa Chrystusa docierała do ludzi, niosąc nowe życie. Następnie została odśpiewana aklamacja Alleluja z odpowiednim wersetem a później proklamowana przez ks. Mario Pezzi, prezbitera ekipy odpowiedzialnych za Drogę, Ewangelia wg św. Mateusza (10,1-42). „Jest to tzw. mowa misyjna, jedna z pięciu mów Jezusa w Ewangelii według św. Mateusza” – wyjaśnia bp Kiernikowski.

Po Ewangelii Ojciec św. wygłosił homilię. Jej streszczenie, podane przez Biuletyn Radia Watykańskiego, umieszczone zostało także na „E – Rozmowy o Dobrej Nowinie”. Następnie papież pobłogosławił krzyże misyjne. W modlitwie był też motyw nawiązujący do dzieła ewangelizacji mocą krzyża, jak u początków istnienia Kościoła. Wszyscy, którzy mają podjąć tę misję, w szczególności rodziny, podnieśli krzyże na czas błogosławieństwa. Spotkanie zakończyło się śpiewem Te Deum i błogosławieństwem.

Na audiencji obecnych było blisko 10 kardynałów i około 15 biskupów. Obecne były także, obok przedstawicieli Drogi z całego świata, wspólnoty z diecezji rzymskiej. „To tutaj przed czterdziestu laty Droga praktycznie zaistniała jako formacja katechumenalna w parafii męczenników Kanadyjskich” – wyjaśnia biskup Kiernikowski.

Dziś w Rzymie Droga jest obecna w ponad stu parafiach. W sumie jest około 500 takich wspólnot, liczących po ok. 30-40 sióstr i braci. W parafiach takich życie parafialne jest ożywione i przeniknięte przez formację katechumenalną. Parafie mają wymiar misyjny nie tylko wewnątrz własnej struktury, ale także na zewnątrz. Ten właśnie element objawia się między innymi w podjęciu przez najstarsze wspólnoty zadania misyjnego wobec innych parafii, które potrzebują nowych impulsów dla ożywienia ducha i życia chrześcijańskiego. Kilkanaście takich wspólnot bierze udział w życiu parafii potrzebujących takiej pomocy, dotyczy to szczególnie parafii na peryferiach Rzymu. Członkowie tych wspólnot podejmujących taką misję otrzymali krzyże poświęcone przez Ojca Świętego, a odpowiedzialni tych wspólnot otrzymali krzyże bezpośrednio z rąk papieża.

Drugim aspektem wyrażającym misyjność wspólnot są rodziny, które podejmują misję w różnych krajach świata. Takich rodzin, które wyjechały i żyją w nowym środowisku dając świadectwo życia chrześcijańskiego, jest już kilkaset. Podczas audiencji dołączyło około dwustu nowych rodzin, w tym kilkanaście z Polski.

Na blogu bp Kiernikowski wyjaśnia także misyjny charakter Drogi Neokatechumenalnej. Jego specyficznym momentem jest tzw. misja ad gentes, gdy kilka rodzin wraz z prezbiterem zamieszkuje w środowisku całkowicie pogańskim czy zdechrystianizowanym. Przykładem tego jest wspólnota w Chemnitz – dawne Karl-Marx-Stadt w byłej NRD. Kilka wspólnot zamieszkuje w środowisku, w którym nie ma Kościoła – ani w sensie duchowym, ani organizacyjnym, ani materialnym. Tworzy tam zaczątki wspólnoty chrześcijańskiej. Jest to traktowane jako tzw. „implantatio Ecclesiae” – założenie kościoła jako wspólnoty. Jej członkowie, żyjąc i pracując w danym środowisku, dają świadectwo życia chrześcijańskiego.