Bp Tadeusz Lityński: Czas dla Stworzenia zyskuje na znaczeniu

Od 1 września, obchodzonego jako Światowy Dzień Modlitwy o Ochronę Świata Stworzonego, do 4 października, wspomnienia św. Franciszka, trwał okres zwany Czasem dla Stworzenia. O tym, jak św. Franciszek, będący patronem ekologów, wpłynął na duchową przemianę wielu ludzi oraz jak rozwijają się inicjatywy Laudato Si w Polsce, opowiada bp Tadeusz Lityński, przewodniczący Zespołu Laudato Si przy Radzie Konferencji Episkopatu Polski ds. Społecznych.

Ks. Zbigniew Kucharski: Dlaczego patronem ekologów jest święty Franciszek?

Bp Tadeusz Lityński: Na osobę świętego Franciszka należy spojrzeć wieloaspektowo. To postać bardzo dynamiczna. Marzył o karierze rycerskiej. Brał udział w wojnach, a więc i w bitwach, był w niewoli. Jego życie udowodniło, że nie kierował się lękami, w konsekwencji nie chciał być tym, który zawiódłby Boga. Miał twardy charakter, wiedział czego chce. Słynna scena, kiedy jego rodzony ojciec postawił go przed sądem, a on zdjął szaty, stanął nago i powiedział, że od tej pory nie ma już ludzkiego ojca, a jego jedynym ojcem jest Bóg Ojciec. Można mniemać, że w tym tkwi właśnie inspiracja św. Franciszka do poczucia się zjednoczonym z całym stworzeniem w obliczu Boga Ojca Stworzyciela.

Przyczynił się on do nawrócenia wielu ludzi.

Od czasów apostolskich w życiu żadnego świętego nie towarzyszyło tak wiele cudów. Był pierwszy stygmatykiem. Pamiętajmy jednak, że święty Franciszek nie prowadził misji zachęcając do nawrócenia przyrodę czy zwierzęta, tylko ludzi.

Jest on autorem Pieśni Słonecznej.

Miał niewątpliwie jakąś poetycką wrażliwość. Z pewnością mogło to wpływać na kształtowanie się jego wrażliwości na piękno, a tym samym na przyrodę, cały stworzony świat. I w tym aspekcie, artystycznej duszy należy upatrywać jego „kazania” jakoby kierowane do świata przyrody.

Zakończyliśmy Czas dla Stworzenia. Co w tym okresie się działo? 

Wyraźnie widać, że temat podjęty przez papieża, rzeczywiście się rozwija. Zaczynają się praktyczne działania w przestrzeni duchowej, liturgicznej, także w aktywności duszpasterskiej. Dzieje się coraz więcej w wielu diecezjach. Dla przykładu. W archidiecezji warszawskiej w tym okresie odbyła się inauguracja rozpoczęcia działania diecezjalnego Duszpasterstwa Środowisk Laudato Si, na spotkaniu formacyjnym katechetów podjęto temat potrzeby angażowania się katolików także w przestrzeni ekologii – jest to konsekwencja prawidłowo rozumianej teologii stworzenia. Ciekawym wydarzeniem było w dniu 1 września w Kaliszu otwarcie studia telewizyjnego w Domu Józefa połączone z emisją filmu Gratias Domine i publiczną debatą telewizyjną o Kościele i ekologii z udziałem licznej publiczności.

Duszpasterstwo to raczej domena osób duchownych.

Rzeczywiście tak, ale jednak z udziałem świeckich do których to działanie jest kierowane. Również we wrześniu odbyło się dwudniowe ogólnopolskie spotkanie diecezjalnych duszpasterzy Środowisk Laudato Si. Taka aktywność duszpasterska rozwija się w wielu diecezjach i jest już w ponad 30 takich duszpasterzy, powołanych przez biskupów w diecezjach. Bardzo za to dziękuję. Ostatnie spotkanie było bardzo twórcze i myślę, że z nadzieją na dobre owoce możemy patrzeć w przyszłość.