W uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata w bydgoskim kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa na wspólnej modlitwie zgromadziły się osoby związane z kolejnictwem. Wszyscy obecni uczcili również – wspominaną w tym dniu – patronkę Katarzynę Aleksandryjską. Eucharystii przewodniczył ks. Mateusz Ziemlewski.

Nawiązując do znaczenia uroczystości Chrystusa Króla zaznaczył, że Bóg zwycięża poprzez swoją miłość, która charakteryzuje się całkowitą ofiarnością. – Współczesna kultura, zwłaszcza ta nazywana popkulturą, opierająca się na chwiejnych przesłankach, wyśmiewa i odrzuca wszelką formę ofiary. Traktuje ją jako naiwność, głupotę i brak tak modnej dziś kreatywności. Zaciemniając tym samym prawdziwy obraz miłości, która − jak widzimy − zwycięża mocą ofiary i na odwrót – mówił.

Ksiądz Mateusz Ziemlewski zaznaczył, że z ofiarą jest związana służba oraz że chrześcijanin może ofiarę swojego życia łączyć z ofiarą Chrystusa, stając się miłym Bogu. – Stąd „ołtarzem kolejarza”, na którym składa on ofiarę swojego codziennego życia, jest nastawnik jazdy w lokomotywie, pulpit sterowniczy w szynobusie, obsługa urządzeń sterowania ruchem kolejowym czy kasa biletowa – powiedział.

Duszpasterz podkreślił, że nie da się wyliczyć i ocenić ogromnego wkładu, jaki kolej i kolejarze włożyli w budowę i rozwój polskiej gospodarki. Z przykrością stwierdził, że postępująca prywatyzacja kolei lat 90. i niewłaściwa polityka państwa doprowadziły ją na skraj przepaści. – I stąd po raz kolejny Polska potrzebuje poświęcenia zwykłego kolejarza, który mimo wszystko z zapałem potrafi pełnić swoją służbę – powiedział.

Wiceprezes Koła Katolickiego Stowarzyszenia Kolejarzy Polskich w Bydgoszczy Hanna Januszewska podkreśliła, że rywalizujące ze sobą spółki kolejowe, goniące za zyskiem, są miejscem, gdzie zatraca się poczucie jedności i wspólnoty, tak bardzo wyróżniającej tę grupę zawodową pośród innych. – „Jedna wielka rodzina kolejarska”, „brać kolejarska”, tak jeszcze niedawno mówiliśmy i myśleliśmy o całej kolei, zatrudnionych pracownikach i ich rodzinach. Powiedzenie „idę na służbę” nie było gołosłowne, ale wypełniało treść postawą oddania się w służbę drugiemu człowiekowi – powiedziała.

Według Januszewskiej dziś miejscem całkowicie ponad podziałami, gdzie podtrzymuje się ducha służby i wspólnoty ugruntowanego wiarą i modlitwą, jest właśnie powstałe trzydzieści lat temu Krajowe Duszpasterstwo Kolejarzy i szesnastoletnie stowarzyszenie, działające w czterdziestu ośrodkach na terenie całej Polski.

– Może to takie znaki czasu, że zaglądają do nas ludzie dojrzali wiekiem, z pokolenia tych prawdziwych kolejarzy. Również ci, co dopiero odeszli na emeryturę, odczuwając potrzebę spotkania z Bogiem i z drugim człowiekiem – dodała Hanna Januszewska.

Samo duszpasterstwo kolejarzy i koło tworzy obecnie trzydzieści osób, wywodzących się z różnych zakładów – służby ruchu, trakcji, taboru czy zdrowia.

Rodziny kolejarskie, sympatycy kolejnictwa oraz osoby podróżujące koleją spotkały się na wspólnej modlitwie w bydgoskim kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa, czcząc swoją patronkę – św. Katarzynę Aleksandryjską, której wspomnienie przypada 25 listopada.

Eucharystii w rycie rzymskim przewodniczył proboszcz wspólnoty, a zarazem duszpasterz kolejarzy, ks. dr Roman Kneblewski. Kapłan podkreślił, że kolejarz jest kimś, kto stoi na straży bezpieczeństwa życia ludzkiego. Dodał, że z etosem pracy kolejarza związana jest zawsze szczególna rzetelność oraz solidność. – Utarło się również, że kolejarze przekazywali z pokolenia na pokolenie tradycyjne wartości. To również grupa zawodowa, która nosi mundur, a on jest symbolem, który jednoczy pokolenia – powiedział.

Doroczne spotkanie służy umocnieniu środowiska kolejarskiego. Jest chwilą, aby w sposób wspólnotowy przeżywać swoje powołanie, by – jak podkreślają kolejarze – umocnić się na dalszą służbę. – Kolejarz, który przyznaje się do wartości chrześcijańskich, powinien być bardziej rozpoznawalny. Ma być człowiekiem prawym, który służy i czuje się potrzebny polskiemu społeczeństwu. Czas świętowania sprawia, że gromadzimy się, aby poczuć silną wspólnotę – dodał prezes bydgoskiego koła Katolickiego Stowarzyszenia Kolejarzy Polskich Andrzej Młyński.

Stowarzyszenie, które działa od wielu lat w Bydgoszczy, gromadzi swoich członków na dniach skupienia czy ogólnopolskich pielgrzymkach. – Być blisko Boga, to znaleźć się blisko drugiego człowieka. Etos pracy kolejarza jest coraz częściej tylko wspomnieniem. Sama jestem kolejarzem i widzę, że nie jest łatwo. Podział, który nastąpił w spółkach, rozdzielił wspólnotę kolejarską. Mam na myśli dyżurnych, maszynistów, stanowiska związane bezpośrednio ze służbą drugiemu człowiekowi. Niestety, słowo „służba” zostało wyrugowane – dodała wiceprezes koła Hanna Januszewska.

Bydgoskie środowisko niedawno uczestniczyło w ogólnopolskiej pielgrzymce na Jasną Górę. Diecezję bydgoską i pelplińską reprezentowało ponad 200 osób. – Byliśmy u Matki, u której znajdujemy zawsze miejsce. Matki, która prowadzi nas po szlakach całego kraju. Pielgrzymka była dziękczynieniem za beatyfikację Jana Pawła II. Ci, którzy są blisko Boga, zawsze idą na służbę. W podziale, który nastąpił, dobre miejsce zajmuje duszpasterstwo i Katolickie Stowarzyszenie Kolejarzy Polskich. Nie dzielimy nikogo, dla nas każdy jest ważny – dodała Januszewska.