Centrum Heschela KUL: wierzyć w Boga czy Bogu?

Kwestia wiary jest bardzo ważna zarówno w tradycji hebrajskiej jak i chrześcijańskiej. Obie religie wyróżniają dwa główne jej rodzaje – wierzyć w Boga, w Jego istnienie, oraz wierzyć Bogu, zawierzyć, zaufać Mu – pisze w komentarzu dla Centrum Heschela KUL na Niedzielę Miłosierdzia Bożego 7 kwietnia ks. dr Paweł Rytel-Andrianik, biblista i publicysta, kierownik sekcji polskiej Radia Watykańskiego i serwisu Vatican News.

Publikujemy cały komentarz:

Czasownik pisteuo (πιστεύω, wierzyć) to jedno z najważniejszych słów w Ewangelii według św. Jana, której fragment czytamy w tę niedzielę. Występuje tam ok. 100 razy. Ten sam wyraz jest też jednym z najważniejszych słów w Starym Testamencie.

Kwestia wiary jest bardzo ważna zarówno w tradycji hebrajskiej jak i chrześcijańskiej. Obie religie wyróżniają dwa główne jej rodzaje – wierzyć w Boga, w Jego istnienie oraz wierzyć Bogu – zawierzyć, zaufać Mu. Potwierdza to grecki sposób użycia słowa pisteuo, które może oznaczać wiarę w istnienie Boga, ale też wiarę Bogu, czyli zaufanie Mu.

Warto dodać, że wiara po hebrajsku (emunah, אֱמוּנָה) odnosi się także do wiary w Boga, jak i zaufania Bogu. Z tego samego korzenia hebrajskiego pochodzi często przez nas wypowiadane słowo Amen. To słowo jest także wyrazem zaufania Bogu, bo mówimy w ten sposób „wierzę, niech się tak stanie”, czyli zgodnie z wolą Bożą.

W tradycji hebrajskiej nie ma czegoś takiego jak brak wiary w istnienie Pana Boga. To jest coś tak oczywistego, co w ogóle nie podlega dyskusji. W tradycji chrześcijańskiej, ze względu na zagrożenie ze strony totalitaryzmów i ideologii negujących istnienie Boga, ważne miejsce zajmują argumenty teologiczne i naukowe pomagające w odkryciu Bożej obecności.

Ewangeliści nie zanotowali zbyt wielu słów Jezusa Zmartwychwstałego. Tym ważniejsze jest Jego przesłanie po zmartwychwstaniu, które kładzie nacisk właśnie na wiarę. Co więcej, w Ewangelii św. Jana już na początku, w drugim rozdziale, pierwszy cud Jezusa w Kanie Galilejskiej dokonał się po to, aby uczniowie uwierzyli w Jezusa. O to samo chodzi po zmartwychwstaniu – aby uwierzyli.

Tak się składa, że ten fragment Ewangelii czytamy w Niedzielę Miłosierdzia Bożego (J 20,19-31). Można go w pewien sposób połączyć z obrazem: „Jezu, ufam Tobie!”. Kwestia wiary jest nadal jednym z najważniejszych tematów poruszanych w życiu człowieka. Jezus ukazujący się św. s. Faustynie poprosił właśnie o taki podpis: „Jezu, ufam Tobie!”. To pokazuje, że pragnie nie tylko wiary w Jego istnienie, ale przede wszystkim zaufania Mu.

O autorze:

Ks. Paweł Rytel-Andrianik – doktor nauk orientalnych Uniwersytetu w Oksfordzie oraz doktor nauk biblijnych i archeologii Studium Biblicum Franciscanum w Jerozolimie. Były rzecznik Konferencji Episkopatu Polski (2015-2020), a następnie dyrektor Biura Komunikacji Zagranicznej Episkopatu. Od października 2022 r. wicedyrektor Centrum Relacji Katolicko-Żydowskich KUL im. Abrahama J. Heschela, a od lipca 2023 szef sekcji polskiej Radia Watykańskiego i serwisu Vatican News.