Cuda założyciela Opus Dei

„Tak, dziś również dzieją się cuda” – pod tym tytułem ukazała się w Polsce książka opisująca osiemnaście cudów przypisywanych wstawiennictwu bł. Josemarii Escrivy.

Autorem tomu jest Flavio Capucci, postulator procesu kanonizacyjnego założyciela Opus Dei.
W przypadku pierwszego, jedenastego i ostatniego z opisywanych cudów przeprowadzono proces kanoniczny przed trybunałem kościelnym. Pierwsze z opisanych uzdrowień pozwoliło na beatyfikację ks. Josemarii, ostatnie zaś otworzyło drogę do jego kanonizacji.
Po śmierci założyciela Opus Dei w 1975 roku z całego świata zaczęły napływać informacje o nadzwyczajnych łaskach otrzymanych za jego wstawiennictwem. W książce „Tak, dziś również dzieją się cuda” opisano tylko małą ich część ograniczając się wyłącznie do zjawisk, które można przebadać naukowo. Dlatego znajdziemy tu opisy uzdrowień, których niewytłumaczalny charakter potwierdzili lekarze.
Każdy z opisywanych tu cudów ma bogatą dokumentację. Autor unikał hermetycznej terminologii medycznej. Z książki dowiemy się o cudach, które miały miejsce pod różnymi szerokościami geograficznymi: od Europy, przez obie Ameryki po Australię. Opisane jest w niej między innymi cudowne uzdrowienie profesora fizyki, który został ciężko ranny podczas zamachu terrorystycznego na lotnisku w Wiedniu. Znajdziemy w niej także informacje na temat uzdrowień potrzebnych do zakończenia procesów beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego ks. Josemarii.
Sam tytuł książki został zaczerpnięty z „Drogi” najpopularniejszego dzieła ks. Josemarii. W punkcie 585 pisał on: „Nie jestem 'maniakiem cudów’. Powiedziałem ci, że aby utwierdzić mnie w wierze wystarczą mi cuda opisane w Ewangeliach. Ale smuci mnie, że tylu chrześcijan – nawet tych pobożnych, 'apostolskich’ – uśmiecha się, gdy jest mowa o drogach nadzwyczajnych i wydarzeniach nadprzyrodzonych. Mam wtedy chęć powiedzieć im: Tak dziś również dzieją się cuda. My również dokonywalibyśmy ich, gdybyśmy mieli wiarę.”
Zaś w jednej z homilii mówił: „Cuda okazują zbawczą wszechmoc Boga, nie są zaś postępowaniem rozwiązującym skutki naszej nieudolności czy ułatwieniem wygodnictwa. Cud, o który prosi was Pan, to wytrwałość w waszym chrześcijańskim i Bożym powołaniu, uświęcanie codziennej pracy: cud zamieniania prozy dnia powszedniego w poezję, w piękny wiersz, dzięki miłości jaką wkładacie w wasze zwykłe zajęcia. Tam właśnie Bóg na was czeka, oczekuje byście byli duszami odznaczającymi się poczuciem odpowiedzialności, zapałem apostolskim, fachowością zawodową” („To Chrystus przechodzi”).