Diecezja tarnowska dumna ze swego biskupa-misjonarza

Diecezja tarnowska modli się za nowego biskupa diecezji Bouar w Republice Środkowoafrykańskiej. Decyzją papieża Franciszka został nim ks. Mirosław Gucwa. Pracuje on w tym kraju od roku 1992, a od 2006 był wikariuszem generalnym diecezji Bouar. Jest pierwszym tarnowskim misjonarzem, który został biskupem w Afryce.

„Cieszę się, że posługa ks. Mirosława znalazła uznanie w oczach Ojca Świętego. To także dostrzeżenie wielkiego misyjnego zaangażowania diecezji tarnowskiej” – dodaje bp Jeż.

Biskup tarnowski Andrzej Jeż i biskup nominat Mirosław Gucwa chodzili razem do klasy w liceum w Limanowej. Byli także razem na roku w tarnowskim seminarium.

„To człowiek, kapłan zawsze podejmujący działalność z wielkim poświęceniem i gorliwością. Z wiarą, oddaniem, a nawet z narażeniem własnego życia godził zwaśnione strony podczas rebelii w Republice Środkowoafrykańskiej” – podkreśla bp Jeż.

Czytaj także: Ks. Mirosław Gucwa biskupem w Afryce Środkowej

Za nominata modli się także dziś szczególnie były misjonarz, bp Leszek Leszkiewicz. „To człowiek oddany Kościołowi. W stu procentach radosny, pogodny, dobry misjonarz. W trudnym czasie przyszło mu pełnić posługę misjonarza, bo podczas wojny, ale nigdy nie myślał o powrocie”– dodaje. Od kiedy ks. Mirosław został kapłanem zgłaszał dyspozycyjność do wyjazdu na misje  – mówi ks. Krzysztof Czermak, wikariusz biskupi ds. misji.

„Był i jest blisko ludzi, nie lęka się przeciwności. Jego determinacja pomogła mu walczyć o pokój. To prawdziwe powołanie misyjne. Podczas rebelii w RCA, ks. Gucwa organizował pomoc dla mieszkańców, był zaangażowany w przywrócenie pokoju, a także w uwolnienie z rąk rebeliantów ks. Mateusza Dziedzica” – podkreśla ks. Czermak.

Ks. Mirosław Gucwa urodził się 21 listopada 1963 r. w Pisarzowej. W tej miejscowości w roku 1978 ukończył Szkołę Podstawową im. ks. Jana Gorszczyka. W latach 1978-1982 uczęszczał do liceum im. Władysława Orkana w Limanowej. Po maturze w 1982 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie, które ukończył z tytułem magistra teologii. W dniu 12 czerwca 1988 roku przyjął święcenia kapłańskie, po których został skierowany do parafii św. Katarzyny w Grybowie, gdzie spędził pierwsze cztery lata swojego kapłaństwa. Po krótkim trzymiesięcznym przygotowaniu we Włoszech i Francji, w Niedzielę Misyjną w październiku 1992 roku w swojej rodzinnej parafii z rąk ówczesnego biskupa tarnowskiego Józefa Życińskiego otrzymał krzyż misyjny i został posłany na pracę ewangelizacyjną do Republiki Środkowoafrykańskiej. Pod koniec października 1992 r. przybył tam i rozpoczął pracę misyjną w diecezji Bouar. Pierwszą placówką misyjną była parafia w Bohong, gdzie pełnił posługę duszpasterską przez 4 lata.

W roku 1996 został rektorem diecezjalnego Niższego Seminarium Duchownego pw. św. Piotra w Yolé, które wyposażył i gdzie pełnił swe obowiązki do 2005 r. W latach 2003-2006 pełnił funkcję kanclerza kurii diecezji Bouar, a od 2006 r. jest wikariuszem generalnym tej diecezji. W latach 2011-2014 pełnił również posługę proboszcza parafii katedralnej pw. Matki Bożej Kościoła w Bouar. Był też kapelanem miejscowego więzienia oraz miejskiego szpitala. Z jego inicjatywy został przeprowadzony remont oraz zrealizowany projekt zainstalowania studni w więzieniu. Zapoczątkował duszpasterstwo chorych w miejskim szpitalu poprzez urządzenie kaplicy. Pod jego opieką znajduje się diecezjalny warsztat samochodowy, który służy misjonarzom w pracy apostolskiej, oraz stolarnia i centrum kulturalne, a także Centre d’Accueil – dom przyjęć.

W okresie rebelii w Republice Środkowoafrykańskiej dał początek działalności Platformie Religijnej, która podjęła ważne zadanie w okresie konfliktu od 2013 roku. Jest to zgromadzenie przedstawicieli wyznawców religii chrześcijańskiej (katolików i protestantów) oraz islamu. Celem tego zgromadzenia jest wspólna modlitwa, refleksja i działanie na rzecz pokojowego współżycia wyznawców wszystkich religii. Ksiądz Mirosław odznaczył się też dużą odwagą w okresie uwięzienia ks. Mateusza Dziedzica, podejmując działania na rzecz uwolnienia misjonarza, dostarczając mu potrzebne do życia duchowego i fizycznego środki oraz jako jedyny kontaktował się z nim telefonicznie.