Diecezja warszawsko-praska pożegnała śp. abp. Hosera

– Byłeś dla nas towarzyszem, nauczycielem , lekarzem. Człowiekiem wielkiego zaufania Bogu i wielkiego podziwu i wrażliwości na człowieka – mówił bp Marek Solarczyk, ordynariusz radomski w homilii podczas Mszy św. żałobnej będącej diecezjalnym pożegnaniem śp. abp Henryka Hosera, arcybiskupa seniora diecezji warszawsko – praskiej. Eucharystii sprawowanej w w bazylice katedralnej św. Michała Archanioła i św. Floriana Męczennika przewodniczył abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski i wiceprzewodniczący KEP.

Na początku Eucharystii bp Romuald Kamiński, ordynariusz warszawsko – praski przypomniał, że dziś w Ołtarzewie odbyło się już pożegnanie śp. abp Henryka Hosera przez jego rodzinę pallotyńską. Rozpoczynająca się Msza św. to modlitwa rodziny diecezjalnej. Podziękował wszystkim uczestnikom liturgii, w tym biskupom z różnych diecezji, kapłanom diecezjalnym, osobom konsekrowanym, braciom z Kościoła Prawosławnego, przedstawicielom władz i wiernym.
Eucharystii przewodniczył abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski. Homilię wygłosił bp Marek Solarczyk, ordynariusz radomski, w latach 2011 – 2021 biskup pomocniczy warszawsko – praski.

Nawiązując do odczytanego Listu św. Pawła do Rzymian przypomniał tajemnicę włączenia w śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. Jak podkreślił, św. Paweł był szczególnym przewodnikiem posługi biskupiej zmarłego abp Hosera, który odbył swój ingres 28 czerwca 2008 r. w przededniu rozpoczęcia Roku św. Pawła. Przypomniał wypowiedziane wówczas przez abp Hosera słowa na temat apostolskiej metody św. Pawła – zaskakującej zdolnością do stawiania czoła nowym zadaniom, umiejętnością rozeznawania duchowego oraz obroną pryncypiów.

„Te słowa stały się swoistym mottem jego posługi pośród nas” – powiedział o zmarłym arcybiskupie bp Solarczyk. „Byłeś dla nas towarzyszem, nauczycielem , lekarzem. Człowiekiem tak wielkiego zaufania dla Boga i tak wielkiego podziwu i wrażliwości na człowieka” – podkreślił.

Przypomniał też ważne płaszczyzny zaangażowania abp Hosera w diecezji – związane z bioetyką, dzieleniem się doświadczeniem misyjnym, przeżywanie misji w Sierra Leone, zaangażowanie w wydarzenia w Kościele warszawsko – praskim, jak np. spotkania „Jezus na stadionie”. Zwrócił również uwagę na jego wielką miłość do Matki Bożej oraz inicjatywy takie jak nawiedzenie diecezji przez figurę Matki Bożej Loretańskiej, Jerycho Różańcowe czy peregrynację kopii cudownego obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Jak podkreślił, wyjazd abp Hosera do Medziugorie był czymś naturalnym – „Jechał jako umiłowany syn Maryi” – powiedział bp Solarczyk.

Na koniec Mszy św. w imieniu ministra zdrowia słowa pożegnania skierował podsekretarz stanu, Maciej Miłkowski. Zaznaczył, że żegnamy człowieka o wielkim sercu, który swoim życiem dawał świadectwo pomocy bliźniemu w życiu doczesnym. „Wartości stanowiły dla niego sprawę nadrzędną, walczył o dobro i prawdę” – przypomniał przedstawiciel ministerstwa zdrowia. Następnie marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik podkreślił znaczenie posługi misyjnej i duszpasterskiej zmarłego hierarchy w Europie oraz Afryce, a także jego zasługi dla Kościoła oraz narodu polskiego. Wyraził wdzięczność za wkład abp. Hosera w życie Mazowsza i jego troskę o rozwój życia duchowego i zaangażowanie w sprawy społeczne regionu.

Przedstawiciele duchowieństwa diecezji przypomnieli konkretne działania duszpasterskie oraz zaangażowanie misyjne, promowane przez zmarłego emerytowanego biskupa diecezji warszawsko-praskiej. Siostra Stefania Korbuszewska loretanka, przypomniała między innymi, że abp Hoser był inicjatorem utworzenia „okna życia w diecezji warszawsko-praskiej. Rektor Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Warszawsko-Praskiej, ks. dr Tomasz Sztajerwald podkreślił znaczenie zarówno nauczania jak i osobistego przykładu abp. Henryka Hosera w budzeniu nowych powołań kapłańskich.
Prof. Bogdan Chazan, wiceprezes Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich i dyrektor medyczny Mater Care International zaznaczył, że zmarły arcybiskup łączył w sobie kapłaństwo i medycynę, ucząc jak ważne dla zdrowia ciała, jest zdrowie duszy. Odważnie bronił wolności sumienia lekarza i pacjenta, był człowiekiem modlitwy, wielkie mądrości i wiedzy.

Abp Henryk HOSER SAC (1942 – 2021), lekarz, pallotyn, misjonarz w Rwandzie 1975-96, wizytator apostolski w Rwandzie 1994-96, arcybiskup ad personam od 2005, sekretarz pomocniczy Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów i przewodniczący Papieskich Dzieł Misyjnych 2005-08, arcybiskup warszawsko-praski 2008-17, wizytator apostolski w Medziugoriu 2018-21

Henryk Franciszek Hoser pochodził z rodziny znanych ogrodników, trwale związanych z historią Warszawy i polskiego ogrodnictwa od 1844 r., kiedy jego przodkowie przywędrowali tu z Czech. Urodził się w Warszawie 27 listopada 1942 r. w rodzinie Janusza i Haliny z Zabłońskich. Ojciec prowadził Firmę Bracia Hoser, a w czasie wojny przynależał do Armii Krajowej. Zginął rozstrzelany przez Niemców w czasie Powstania Warszawskiego, podczas rzezi Woli, 5 sierpnia 1944 r., na dziedzińcu fabryki Franaszka. Wraz z nim zginął dziadek, Henryk Hoser. Mały Henryk wraz z matką, starszą siostrą Julią i ciotką Urszulą przeszedł tułaczkę popowstaniową, która wiodła go do Podkowy Leśnej, Krakowa i Rabki, a zakończyła się w 1946 r. we wsi Kawcze w Poznańskiem, gdzie zamieszkali w folwarku Kawcze.

W 1949 r. wraz z najbliższą rodziną zamieszkał w Żbikowie, przygarnięty przez jego stryja Piotra Hosera i jego siostry, właścicieli znanych “Szkółek Żbikowskich”. Tam w latach 1949-56 uczęszczał do szkoły podstawowej w Pruszkowie, a następnie do Liceum Ogólnokształcącego im. Tomasza Zana (1956-60). W latach 1960-66 odbył studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Po uzyskaniu dyplomu lekarskiego pracował w Zakładzie Anatomii Prawidłowej na stanowisku asystenta, zajmując się głównie pracą dydaktyczną. Odbył też podyplomowy staż kliniczny w zakresie interny, pediatrii i chirurgii.

W 1968 r. wstąpił do Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Księża Pallotyni). Nowicjat pallotyński przeszedł w Ząbkowicach Śląskich, składając tam 8 września 1970 r. pierwszą konsekrację. W latach 1969-74 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie. W wolnym czasie, począwszy już od nowicjatu, za zgodą przełożonych pracował w szpitalu jako lekarz, aby nie stracić praktyki lekarskiej. 16 czerwca 1974 r. przyjął w kościele seminaryjnym w Ołtarzewie święcenia kapłańskie z rąk bpa Władysława Miziołka, biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej.

Po święceniach kapłańskich wyjechał do Paryża celem przygotowania się do misji. Przez rok czasu uczęszczał na kursy języka francuskiego w Alliance Française oraz medycyny tropikalnej. 22 lipca 1975 r. wyleciał samolotem do Rwandy, by podjąć pracę misyjną. Do 1996 r. pracował tam jako misjonarz, pełniąc najprzeróżniejsze funkcje i stanowiska. W 1977 r. założył w Kigali-Gikondo Ośrodek Medyczno-Socjalny oraz Centrum Formacji Rodzinnej (Action Familiale), którym kierował przez 17 lat. Jako pallotyn pełnił w latach 1981-88 funkcję delegata Prowincjała Polskiej Prowincji SAK, a następnie pierwszego superiora nowoutworzonej Regii Świętej Rodziny, obejmującej Rwandę, Zair i Belgię (1988-91). Był również przełożonym Konferencji Wyższych Przełożonych Instytutów Zakonnych i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego w Rwandzie (COSUMA).

Podczas wojny domowej i ludobójstwa w Rwandzie (kwiecień – lipiec 1994) nie był tam obecny, gdyż we wrześniu 1993 r. wyjechał do Jerozolimy, potem do Warszawy, a następnie do Rzymu. W 1994 r. został powołany jako ekspert w zakresie rozwoju i problemów rodziny na I Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Afryce (10 IV – 8 V). Po wojnie domowej w Rwandzie, na czas nieobecności nuncjusza apostolskiego, Stolica Apostolska mianowała go wizytatorem apostolskim na Rwandę i kraje ościenne. Ks. Hoser pełnił swe stanowisko przez dwa lata (od czerwca 1994 do 4 marca 1996 r.).

W latach 1996-2003 pełnił funkcję superiora Regii Miłosierdzia Bożego Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego we Francji. Został wybrany też członkiem Rady Misyjnej Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych we Francji. W 2004 został mianowany rektorem pallotyńskiej Prokury Misyjnej w Belgii; podjął też pracę duszpasterską w strukturach Wspólnoty Europejskiej.

22 stycznia 2005 r., Ojciec Święty Jan Paweł II zamianował go sekretarzem pomocniczym Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów i przewodniczącym Papieskich Dzieł Misyjnych, wynosząc go do godności arcybiskupa tytularnego Tepelty. Sakrę biskupią przyjął 19 marca 2005 r. Jako hasło biskupie przyjął słowa: „Maior est Deus” (Bóg jest większy). Ks. Henryk Hoser był pierwszym polskim pallotynem, który został podniesiony do godności arcybiskupa. Papież Benedykt XVI mianował go 24 maja 2008 r. biskupem warszawsko-praskim, pozostawiając mu tytuł arcybiskupa. Diecezję objął 28 czerwca 2008 r. W Konferencji Episkopatu Polski pełnił m.in. funkcję przewodniczącego Zespołu Ekspertów ds. Bioetycznych.

8 grudnia 2017 r., z racji osiągnięcia wieku emerytalnego, pap. Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu biskupa diecezjalnego warszawsko-praskiego. Zamieszkał wkrótce w pallotyńskim domu seminaryjnym w Ołtarzewie. Tego roku pap. Franciszek polecił mu udać się do Medziugoria w charakterze specjalnego wysłannika Stolicy Apostolskiej, celem rozpoznania sytuacji duszpasterskiej i potrzeb pielgrzymów. 31 maja 2018 r. został mianowany przez pap. Franciszka na czas nieokreślony wizytatorem apostolskim o charakterze specjalnym dla parafii w Medziugoriu. 22 lipca 2018 r. uroczystą Mszą św. zainaugurował tam swą posługę.

W kwietniu 2021 r., w wyniku zakażenia COVID-19 trafił do Centralnego Szpitala Klinicznego MSWiA w Warszawie, w maju znalazł się tam w wyniku komplikacji pokowidowych i zarażenia się bakterią, a 29 lipca br. trafił tam ponownie, gdzie zmarł wieczorem 13 sierpnia 2021 r.

Ks. abp Henryk Hoser został odznaczony przez prezydenta RP Andrzeja Dudę Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (11 XI 2015), za wybitne zasługi dla polskiego Kościoła i za osiągnięcia w pracy duszpasterskiej. Otrzymał też Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (22 V 2002). W 2011 r. przyjął tytuł honorowego obywatela Miasta Stołecznego Warszawy. W 2009 r. otrzymał medal Towarzystwa Uniwersyteckiego „Fides et Ratio”. Był też laureatem Nagrody Społecznej im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego za 2014 r., przyznanej mu przez Fundację SPES za „obronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci” oraz Nagrody im. ks. bpa Romana Andrzejewskiego za 2019 r.

Abp Henryk Hoser zawsze podkreślał swoją przynależność do rodziny pallotyńskiej. Do końca życia utrzymywał dobre relacje z pallotynami, aktywnie uczestnicząc w wielu ważnych wydarzeniach świata pallotyńskiego, jak np. święcenia kapłańskie, sympozja, różne uroczystości, jubileusze kapłańskie czy pogrzeby współbraci. Do końca swych dni przynależał formalnie do pallotyńskiej Prowincji Świętej Rodziny w Rwandzie.

„Był to człowiek niezwykle mądry, erudyta, a jednocześnie bliski i prosty. Spotkanie z nim wielu współbraciom pallotynom dodawało odwagi i poczucia sensu… Umiał patrzeć na historię swojego życia, historię Kościoła, historię Ojczyzny w perspektywie wiary. Był pewny, że Bóg jest większy niż zło, niż zły duch” (ks. Józef Lasak SAC).