Apel końcowy 1. Katolickich Dni Społecznych dla Europy – Solidarność przyszłością Europy

Rok: 2009
Autor: Inny

Synowie wasi i córki wasze prorokować będą, starcy wasi będą mieć sny, a młodzieńcy wasi będą mieć widzenia /Jl 3,1/

1. 1 września 1939 wystrzały na Westerplatte dały początek najbardziej krwawemu konfliktowi w historii świata, który przyniósł śmierć ponad 60 milionom ludzi. Z dążenia do pojednania po tej tragedii zrodził się projekt wolności, pokoju i postępu, który dziś znamy jako Unię Europejską.

Siedemdziesiąt lat później podczas pierwszych Katolickich Dni Społecznych dla Europy przedstawiciele 29 krajów europejskich zgromadzili się w Gdańsku, gdzie walka robotników i intelektualistów podjęta dla przywrócenia pracy jej ludzkiego i społecznego wymiaru, utorowała drogę do likwidacji „żelaznej kurtyny” i europejskiego zjednoczenia.

Tutaj w Gdańsku, podczas pierwszego z wielu, jak mamy nadzieję, spotkań, zastanawialiśmy się nad znaczeniem solidarności i jej przyszłością w Europie. Czerpiąc inspirację z Ewangelii oraz ze społecznego nauczania Kościoła katolickiego, przedstawiamy propozycje rozwoju dobra wspólnego w Europie.

2. Nasze pokolenie ma podjąć wyzwanie budowy strategii dla wspólnego dobra, opartej na zasadzie Miłością ożywieni służcie sobie wzajemnie /Ga 5,13/. Zadanie to wymaga, aby instytucje społeczne respektowały przestrzeń autonomicznych działań , umożliwiając każdej osobie realizację pełni jej możliwości. Cel ten można osiągnąć wówczas, gdy nasze instytucje będą przeniknięte zasadą solidarności.

Strategia ta potrzebuje sprawiedliwej demokracji, która może funkcjonować pod warunkiem odpowiedzialnego wkładu każdej osoby. Postawy egoistyczne, utylitarystyczne i materialistyczne winny ustępować miejsca solidarności, jak to wykazał obecny kryzys ekonomiczny. Solidarność musi stać się istotną zasadą aktywności ekonomicznej. Trzeba respektować godność ludzkiego życia od poczęcia do naturalnej śmierci. Dotyczy to również przybysza, który puka do naszych drzwi oraz przyszłych pokoleń.

Żyjemy w społeczeństwach, które rozwinęły znaczną świadomość praw jednostki, niekiedy w sposób tak daleko idący, że głosi się odpowiedzialność jedynie za samego siebie. Chcemy podkreślić, że solidarność jest powinnością każdego z nas i że stanowi ona warunek zapobiegania arbitralnemu traktowaniu tych praw.

Nie lękajmy się: solidarność jest naszą wspólną przyszłością. Jedność Europy była marzeniem niektórych; stała się nadzieją dla wielu. Dzisiaj naszym obowiązkiem jest zapewnić, aby nadal służyła ona celom globalnej solidarności.

Unikajmy niebezpieczeństwa apatii lub nowego nihilizmu. W kształtowaniu Europy opartej o wartości potrzebujemy większego zaufania do kreatywności istot ludzkich.

3. Solidarność oznacza dla nas osobiste i wspólne zaangażowanie w trzech głównych kierunkach:

Solidarność pokoleń:
– wspierać i chronić rodzinę, zbudowaną na trwałym małżeństwie mężczyzny i kobiety; stwarzać rodzicom warunki sprzyjające wychowywaniu dzieci oraz godzeniu życia rodzinnego z zawodowym;
– wdrażać wspólną europejską politykę imigracji i azylu, uznając ludzką godność każdego imigranta z wynikającymi stąd prawami i obowiązkami, jako podstawą ich integracji;
– zmieniać sposób naszego życia osobistego jak również kryteria wzrostu ekonomicznego w celu redukcji zniszczeń ekologicznych i zużycia nieodnawialnych zasobów naturalnych tak, by przekazać przyszłym pokoleniom ziemię nadającą się do zamieszkania.

Solidarność w obrębie Europy
– rozwijać gospodarkę służącą każdemu, uznając wartość ludzkiej pracy we wszystkich jej formach: płatnej, niepłatnej, charytatywnej i wolontaryjnej; dostosować europejską społeczną gospodarkę rynkową do nowych wyzwań;
– chronić najsłabszych spośród nas, wzmacniać sprawiedliwość społeczną i równość szans dla wszystkich w naszych społeczeństwach, podejmując bardziej skuteczne kroki w celu zmniejszenia ubóstwa i społecznego wykluczenia;
– rozwijać politykę regulacji finansowej na szczeblu UE i wspierać skuteczne międzynarodowe struktury zarządzania.

Solidarność Europy z resztą świata
– dotrzymywać obietnic wobec krajów rozwijających się i wspierać wspólne przedsięwzięcia rozwojowe z najbiedniejszymi krajami świata, zwłaszcza kontynentu afrykańskiego;
– rozwijać praktyki uczciwego handlu /fair trade/ na szczeblu krajowym i europejskim;
– promować pokój i sprawiedliwość, budowane na poszanowaniu godności ludzkiej, praw człowieka a zwłaszcza wolności religijnej..

Osiągnięcie tych celów będzie wymagać ustanowienia odpowiednich ram instytucjonalnych. Finanse publiczne winny zostać odpowiednio ukształtowane na poziomie krajowym i Unii Europejskiej.
Wszyscy obywatele Europy, którzy podzielają powyższe poglądy powinni osobiście zaangażować się w ich realizację i podjąć odpowiedzialność polityczną na właściwych im poziomach.

4. Wezwanie do integralnego rozwoju ludzi i ludów jest powołaniem, które czyni z nas tych, którymi jesteśmy. Jako chrześcijanie jesteśmy otwarci na transcendencję. Jesteśmy powołani do przyjęcia daru braterstwa i zawierzenia Opatrzności Boga tak, abyśmy stawali się Jego narzędziem, nawet jeśli wymaga to osobistego poświęcenia.

Europa potrzebuje mężczyzn i kobiet uformowanych w wierze, gotowych w imię Jezusa Chrystusa przyjmować innych z otwartymi ramionami, oddanych wspólnemu budowaniu relacji i instytucji solidarności, w służbie ludziom naszych czasów i w trosce o przyszłe pokolenia. W dążeniu do wspólnego dobra pragniemy także kontynuować dialog i współpracę z ludźmi odmiennych przekonań,

Gdańsk, 11. 10. 2009