APOSTOŁ MIŁOSIERDZIA BOŻEGO – O rodzinie

Rok: 2011
Autor: Media katolickie

O RODZINIE
ks. Jarosław Buchholz SAC

Codziennie coś musi się wydarzyć. To coś powinno być oczywiście najlepiej dramatem, tragedią, czy nieszczęśliwym wypadkiem. Kiedy się już wydarzy, a wydarzyć przecież się musi, trzeba wszystkim wszystko dokładnie opowiedzieć. No nie, na pewno nie dokładnie i na pewno nie wszystko, głównie to, co przeraża lub budzi odrazę, a najlepiej jeśli przeraża i budzi odrazę jednocześnie. I tak oto straszna nowina krąży po tym świecie siejąc lęk i niepokój. A ludzie wierzą i żyją w strachu. Przed czym? A to zależy, czasami przed pogryzieniem, innym razem przed zatruciem lub otruciem, wybuchem, zderzeniem, napadem, gwałtem, porażeniem, zarażeniem i wszystkim co może się przyśnić najciemniejszą nocą. Mówią, że nie wierzą, że nie słuchają, że to ich wcale nie obchodzi, ale na twarzach i w codziennych decyzjach widać, że w sercach dzieje się coś zupełnie innego, że nie ma tam ani spokoju ani ciszy, ani nawet odrobiny światła. Całkowity brak duchowej odporności lub mówiąc bardziej modnym językiem – całkowita zapaść immunologii duszy.

Skąd się bierze ten brak odporności? Czemu tak wielkie masy poddają się mediom masowym i posłusznie przerażają się, popadają we wszelkie mroczne uczucia i poddają się najbardziej niedorzecznym sugestiom. Do tego jeszcze brak odporności na zło łączy się często z alergią na świętość i duchowe dobro. I tak oto rosną nam ludzie dziwacznie ukształtowani lub przedziwnie zdeformowani.

Gdzie w takim razie znaleźć tę dobrą odporność i świętą wrażliwość? Darmo chodzić po aptekach czy pytać w tej sprawie lekarzy. Szkoda też czasu na terapie czy oświecające podróże.

Jest jedno miejsce, gdzie człowiek może nabrać naturalnej mądrości, gdzie może stać się odporny na zło i nabrać sił do czynienia dobra. Tym miejscem jest jego rodzina. Myślę jednak o takiej, która pozwala doświadczyć tego wszystkiego, co prawe, jasne i światłe, w której świętość jest podawana jak chleb do każdego posiłku. Myślę o takiej rodzinie, w której człowiek uczy się wybierać dobro, nawet jeśli jest to wybór niełatwy.

Dobra rodzina sama w sobie jest już dobrym wydarzeniem dla świata. Dlatego choć nie każdy człowiek zakłada swoją własną rodzinę to potrzebuje tej, w której rozpoczął swój ziemski żywot i z której mógł kiedyś wyruszyć w samodzielną wędrówkę aż do wieczności. Nie tylko ten świat potrzebuje dobrych rodzin, ale przede wszystkim sam Bóg ich pragnie, by dać każdej osobie miejsce wzrastania według woli Stwórcy. W dobrych relacjach z najbliższymi odkryłem, że pośród ludzi nie jestem niczyją własnością, a Bóg do którego rzeczywiście należę, obdarował mnie niebywałą wolnością. Nauczyłem się także, że nie jestem doskonały, a mimo to mogę poznawać swoją godność a nawet walczyć ze złem.

Jeśli tak potężne środki przeznacza się na ochronę środowiska, czyli na tak zwaną ekologię to jest dla mnie wielką niesprawiedliwością, że tak niewiele wysiłku podejmuje się by chronić najważniejsze środowisko osoby ludzkiej, czyli rodzinę. Nie dość, że nie jest ona chroniona, to poddaje się ją coraz bardziej wyrafinowanym formom wyniszczania i zatruwania. Tym bardziej modlę się o dobre rodziny, ale też za wszystkie, które już są na tym świecie. Żeby każdy mógł wzrastać według woli Stwórcy powinniśmy okazywać sobie tę miłość, która budzi zachwyt i otwiera na każde dobro, to prawdziwe, to które na wieczność zdeponował w nas Bóg.

Codziennie w wielu rodzinach wydarza się życie, dzieje się świętość oraz to, co zachwyca i budzi radość, to co jest źródłem prawdziwego pokoju. Trzeba tylko o tym dokładnie opowiadać.