Rozważanie Benedykta XVI przed modlitwą Anioł Pański wygłoszone 6 września 2009 roku w Viterbo

Rok: 2009
Autor: Benedykt XVI

Drodzy bracia i siostry!

Na zakończenie tej uroczystej Eucharystii dziękuję raz jeszcze Panu za radość, jaką obdarzył mnie, pozwalając odbyć tę wizytę pasterską do waszej wspólnoty diecezjalnej. Przybyłem do was, by zachęcić was i utwierdzić w wierności Chrystusowi, jak to trafnie wskazuje temat, który wybraliście: „Utwierdzaj twoich braci” (Łk 22, 32). Słowa te Jezus skierował do apostoła Piotra podczas Ostatniej Wieczerzy, powierzając mu zadanie, aby był tu, na ziemi, Pasterzem całego Jego Kościoła.

Od wielu wieków diecezję waszą wyróżnia wyjątkowa więź miłości i jedności z Następcą Piotra. Mogłem przekonać się o tym, odwiedzając Pałac Papieży, a zwłaszcza salę „Konklawe”. Na rozległych obszarach starożytnej Etrurii urodził się św. Leon Wielki, który wielce przysłużył się prawdzie w miłości przez gorliwą posługę słowa, o czym świadczą jego kazania i listy. Z Blery pochodził papież Sabinian, następca św. Grzegorza Wielkiego; w Canino urodził się Paweł III. Przez całą drugą połowę XIII wieku Viterbo było siedzibą papieży rzymskich; tutaj wybrano pięciu moich poprzedników, a czterech z nich jest tu pochowanych; aż pięćdziesięciu odwiedziło to miasto – ostatnim był Sługa Boży Jan Paweł II ponad 25 lat temu. Liczby te mają historyczną wymowę, w tej chwili jednak chciałbym podkreślić ich znaczenie duchowe. Viterbo słusznie nazywane jest „Miastem Papieży”, co stanowi dla was dodatkowy bodziec, by żyć wiarą chrześcijańską i dawać jej świadectwo, tej samej wierze, za którą oddali życie święci męczennicy Walenty i Hilary, spoczywający w kościele katedralnym, pierwsi z długiego szeregu świętych, męczenników i błogosławionych waszej ziemi.

„Utwierdzaj twoich braci”: czuję, że to wezwanie Pana skierowane jest dziś do mnie z wyjątkową mocą. Módlcie się, drodzy bracia i siostry, abym mógł wiernie i z miłością pełnić zawsze misję pasterza całej owczarni Chrystusa (por. J 21,15 i n.). Z mojej strony zapewniam o stałej pamięci przed Panem o waszej wspólnocie diecezjalnej, aby jej rozliczne składniki – których symboliczne wyobrażenie mogłem podziwiać na nowych drzwiach katedry – dążyły coraz bardziej do pełnej jedności i braterskiej komunii, będących niezbędnymi warunkami, aby dawać przed światem skuteczne świadectwo ewangeliczne. Intencje te zawierzę po południu Maryi Pannie, odwiedzając sanktuarium Madonna della Quercia [Matki Bożej z Dębu]. Teraz, przez modlitwę przypominającą o Jej „tak” na zwiastowanie Anioła, prośmy Ją o zachowanie naszej wiary, aby była zawsze mocna i radosna.

tłum. ml