Dziewięć lat biskupiej posługi o. Jacka Kicińskiego CMF

Minęło 9 lat od przyjęcia sakry biskupiej przez o. Jacka Kicińskiego CMF. 19 marca 2016 roku został wyświęcony na wrocławskiego biskupa pomocniczego. Co mówi dziś po tym okresie sprawowania misji pasterskiej w archidiecezji wrocławskiej?

Bp Kiciński od 9 lat pełni posługę biskupa pomocniczego we Wrocławiu. To misjonarz klaretyn. Jako profesor był wykładowcą Papieskiego Wydziału Teologicznego.

Jak podsumowuje okres prawie dekady pracy i misji biskupiej na Dolnym Śląsku?

– Nie miałem jakichś szczególnych wyobrażeń i nie myślałem, jak to będzie wyglądać, kiedy otrzymałem decyzję Ojca Świętego o powołaniu mnie na biskupa. Dla mnie wszystko było wielką nowością i wielką życiową zmianą. Pan Bóg nieustannie zaskakuje mnie wydarzeniami. To tak dynamiczna posługa, że nie da się wszystkiego przewidzieć – mówi bp Kiciński.

Przyznaje, że te lata były bardzo intensywne ze względu na duże, często globalne wydarzenia jak pandemia, kryzys uchodźczy wywołany wojną na Ukrainie, czy powódź.

– Nieustannie poznaję Kościół wrocławski i uczę się go. Pamiętam, że w momencie święceń powiedziałem, iż Kościół wrocławski został moim domem, a archidiecezja – rodziną. I to się sprawdziło. Na moich oczach wiele rzeczy się zmienia, ale mam bardzo pozytywny obraz wspólnoty diecezjalnej. Poznaję ją przez masę pięknych wydarzeń. Szczególnie ostatnie kilkanaście miesięcy, czyli presynod i Synod Archidiecezji Wrocławskiej dają mi poczucie bliskości – komentuje wrocławski biskup pomocniczy.

W ciągu 9 lat biskupstwa zauważył dużą zmianę w liczbie powołań do kapłaństwa. Przyznaje, że dekadę temu seminarium wrocławskie było prawie pełne. Mówiło się o spadku powołań, ale nie wszyscy przewidywali, że pójdzie to tak drastycznie i szybko. Przepowiadano kryzys małżeństwa i rodziny, i ten także nadszedł. Laicyzacja w Polsce stała się faktem.

– Na pewno nie jest to powodem do radości, ale absolutnie nie możemy założyć rąk z rezygnacją i szukać winy wszędzie wokoło. Trzeba nam z jeszcze większą gorliwością Kościół odbudowywać. Nie siałbym też defetyzmu. Powstają nowe wspólnoty i ruchy, które stają się odpowiedzią na jawiące się znaki czasu. Tych przemian społecznych nie unikniemy, ale od nas zależy, jaką damy na nie odpowiedź jako wspólnota Kościoła – dodaje hierarcha.

Jak mówi, kalendarz biskupa bywa bardzo napięty. Jako biskup pomocniczy wspiera misję ordynariusza, w tym przypadku metropolity wrocławskiego. Zdarzają się więc sytuacje bardziej i mniej zapowiedziane, które wynikają z tej roli, a także dodatkowe posługi związane z diecezją. Oprócz tego bp Kiciński jest przewodniczącym Komisji Konferencji Episkopatu Polski ds. Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, należy do Komisji Duszpasterskiej, Pielgrzymek i Turystyki, Nauki i Wiary. Pełni też funkcję asystenta Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta, a oprócz tego realizuję pracę dydaktyczną.

– Człowiek stale musi łapać równowagę. Na szczęście Pan Bóg daje mi łaskę szybkiej regeneracji organizmu. W tym wszystkim muszę pamiętać, żeby – co najważniejsze – znaleźć czas na Pana Boga. Przecież z pustego i Salomon nie naleje. Potrzebuję modlitwy indywidualnej, adoracji, troski o osobistą formację. Biskupa rzadko ktoś zapyta, czy był na adoracji, czy się modlił. Dlatego powinniśmy cechować się dużą samodyscypliną – podsumował.

Bp Jacek Kiciński (ur. 1968) – profesor nauk teologicznych, doktor habilitowany teologii (duchowości) Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, doktor teologii (duchowości) Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od 1988 r. w Zgromadzeniu Misjonarzy Klaretynów. Od 2016 r. biskup pomocniczy wrocławski.