Franciszek spotkał się z 80 tys. kandydatami do bierzmowania

Rodziców do wspólnego z dziećmi świętowania niedzieli i wychowywania ich w solidarności, a wychowawców do rozpoznawania uzdolnień uczniów zachęcał Franciszek podczas spotkania na słynnym mediolańskim stadionie San Siro z 80 tys. dzieci przygotowujących się do sakramentu bierzmowania.

Franciszek odpowiadał na pytania, zadane mu przez jedno z dzieci, parę rodziców i katechetkę.

Odpowiadając na pytanie chłopca, co pomogło mu wzrastać w przyjaźni z Jezusem, Franciszek odpowiedział: dziadkowie, zabawy i przyjaciele oraz parafia.

Jemu osobiście babcie i dziadkowie opowiadali o sprawach życia. Jeden z dziadków mówił: nie idź spać, zanim nie powiesz „dobranoc” Jezusowi. Babcie i mama uczyły go modlitwy. Wszyscy oni mieli wielką mądrość życiową, dzięki której uczyli, jak iść za Jezusem. Papież dał młodym radę: rozmawiajcie z dziadkami, zadawajcie im wszystkie pytania, jakie chcecie.

Z kolei zabawy z rówieśnikami dają radość wspólnej zabawy, uczą szacunku do drugiego człowieka, działania zespołowego. A gdy się pokłócicie, trzeba się przeprosić, żeby zamknąć sprawę – radził Franciszek.

Zadał dzieciom pytanie czy lubią chodzić do oratorium w parafii. Zabrzmiało gromkie „tak”. Gdy zapytał, czy lubią chodzić na Mszę – większość dzieci odpowiedziała „nie”. Papież zachęcił ich do chodzenia do parafii, gdyż tak jak rozmowy z dziadkami i zabawy z rówieśnikami nauczy to ich modlitwy, która łączy te trzy elementy.

Rodzice – Monica i Alberto – pytali: Jak przekazywać naszym dzieciom piękno wiary?

Papież stwierdził, że jest to jedno z kluczowych pytań, które dotyka życia rodziców, duszpasterzy i wychowawców i zaproponował rodzicom, aby na kilka minut stali się znów dziećmi i przypomnieli sobie osoby, które pomogły im w wierze, niezależnie, czy byli to: ojciec, matka, dziadkowie, katecheta, ciocia, proboszcz, sąsiad, ktokolwiek. „Wszyscy nosimy w pamięci, szczególnie jednak w sercu, kogoś, kto pomógł nam uwierzyć” – zaznaczył.

Jemu osobiście pomógł kapłan z diecezji Lodi, który go ochrzcił a potem towarzyszył, aż do czasu wstąpienia do nowicjatu. – Zawdzięczam to wam, Lombardczycy, dziękuję! – wyznał Ojciec Święty.

Zwrócił uwagę, że dzieci stale patrzą na dorosłych i znają ich radości, smutki i troski. „Potrafią wychwycić wszystko a – biorąc pod uwagę fakt, że mają wiele intuicji – wyciągają swoje wnioski i własne nauki. Wiedzą, kiedy zastawiamy na nie pułapki a kiedy nie. Dlatego jedną z pierwszych spraw, które chciałbym wam powiedzieć, to: troszczcie się o ich serca, o ich radości i ich nadzieje” – zachęcił Franciszek i dodał, że wiara jest jedną z najlepszych spuścizn, jakie otrzymuje się od rodziców i przodków.

Zachęcił rodziców do pielęgnowania bardzo pięknej tradycji wspólnego chodzenia na niedzielną Mszę św., a po niej spędzania czasu w parku i na wspólnej zabawie. Podkreślił, że niedziela to najlepszy dzień, żeby odwiedzić rodzinę i odprężyć się.

Wskazał także na potrzebę „rodzinnego wychowania w solidarności”. „Nie ma święta bez solidarności, podobnie zresztą jak nie ma solidarności bez święta” – zaznaczył i zachęcił aby nie dawać z tego, na czym nam zbywa, ale uczynić innych uczestnikami tego, co mamy.

Katechetka Valeria wskazała na ideę tworzenia „wspólnot wychowujących”, w których braterskie dzielenie się doświadczeniami przez katechetów, wychowawców, rodziców i nauczycieli wspiera wspólną misję edukacyjną i zapytała o radę, aby otworzyć się na słuchanie i dialog ze wszystkimi wychowawcami, mającymi do czynienia z naszymi dziećmi?

Papież doradził wychowanie oparte jest na zasadzie myśleć – czynić – słuchać (głową – rękoma – sercem). Nie można rozdzielać tych trzech sfer wychowania, które powinno być harmonijne, obejmować jednocześnie idee, postawy i wartości.

Opowiedział historię chłopca, który znakomicie grał w piłkę nożną a zarazem zachowywał się nieznośnie w klasie. Zastosowano wobec niego zasadę, że jeśli nie będzie dobrze się zachowywał, będzie musiał porzucić piłkę. I gdy nadal był niegrzeczny, przez dwa miesiące nie mógł grać a to jeszcze bardziej pogorszyło sprawę. Pewnego dnia trener porozmawiał z dyrektorką szkoły i poprosił, aby ów chłopieć mógł wznowić grę. Zrobił z niego kapitana drużyny. Wówczas chłopak poczuł się doceniony, poczuł, że może dać z siebie to, co najlepsze i nie tylko zaczął dobrze się zachowywać, ale też poprawił swoją grę. – Wydaje mi się to bardzo ważne w wychowaniu. Wśród naszych uczniów są tacy, którzy mają szczególne zdolności sportowe, a nie bardzo pociąga ich nauka i są inni, którzy mają większe osiągnięcia w sztuce, niż w matematyce, jeszcze inni – bardziej w filozofii niż w sporcie. Dobry nauczyciel, wychowawca czy trener umie pobudzać dobre cechy swych podopiecznych i nie zaniedbywać innych – powiedział Franciszek.

Sprzeciwił się przypadkom znęcania się w szkole nad kolegami, bo są brzydsi, grubsi itp. Poprosił kandydatów do bierzmowania, by nigdy więcej tego nie robili i nie pozwalali innym robić, co spotkało się z entuzjastycznym przyjęciem zgromadzonych i głośno obiecali to papieżowi, a następnie Jezusowi.

Na zakończenie kandydaci do bierzmowania śpiewem przywołali Ducha Świętego, by zamieszkał w nich. Towarzyszyła temu prezentacja artystyczna, za którą Franciszek podziękował wykonawcom. Razem ze zgromadzonymi odmówił modlitwę „Ojcze nasz”, udzielił im swego błogosławieństwa i poprosił o modlitwę w swojej intencji.

Ze stadionu San Siro papież odjechał na lotnisko Linate, skąd odleciał do Rzymu, kończąc swą jednodniową wizytę w Mediolanie.