Franciszek wzorem reformatora

Obecny papież jest reformatorem swego Kościoła i wzorem reformatora Kościoła na trzecie tysiąclecie, podobnie zresztą jak Marcin Luter, który chciał zreformować swój Kościół rzymskokatolicki – powiedziała w Rzymie niemiecka biskupka luterańska Margot Käßmann. Reprezentowała ona niemieckich ewangelików na odbywającym się na Papieskim Ateneum św. Anzelma sympozjum międzynarodowym i międzywyznaniowym w ramach przygotowań do przypadającej w przyszłym roku 500. rocznicy Reformacji.

Ta niespełna 58-letnia obecnie teolożka i duchowna była w latach 1999-2010 biskupką a w latach 2009-10 jako pierwsza kobieta stała na czele Kościoła Ewangelickiego Niemiec (EKD). Teraz jest delegatką tego gremium ds. jubileuszu Reformacji. Przyjechała do Rzymu, aby wziąć udział we wspomnianym sympozjum i aby zachęcić Kościół katolicki do udziału w rocznicowych uroczystościach.

Käßmann podkreśliła, że w samych Niemczech wielu katolików wyraziło gotowość uczestnictwa w tych obchodach. W wywiadzie dla włoskiej agencji wiadomości religijnych SIR zwróciła uwagę, że „Reformacja jest elementem naszej wspólnej historii, który wszystkich nas zmusza do zastanowienia”.

Przedstawicielka niemieckich ewangelików bardzo pochlebnie wyraża się o poczynaniach Franciszka. Zeświecczonemu światu, który wykluczył Boga, papież pokazuje, co to znaczy być chrześcijaninem dzisiaj. Umyć nogi więźniom, przygarnąć rodziny muzułmańskie, udać się na Lampedusę i Lesbos, by odwiedzić potrzebujących, oto znaki autentycznego chrześcijaństwa ekumenicznego – uważa Käßmann. Jej zdaniem Biblia domaga się dziś od Kościołów, aby były znakiem przebaczenia. „Mamy świadczyć, że każdy z nas może przebaczyć drugiemu, bo wszyscy jesteśmy winni i musimy prosić o przebaczenie. Zwłaszcza Europa Zachodnia ponosi winę względem uchodźców, za to, że w Morzu Śródziemnym giną ludzie” – dodała ewangelicka biskupka.

Margot Käßmann urodziła się 3 czerwca 1958 w Marburgu w rodzinie pochodzącej z Koszalina, która musiała opuścić te strony po II wojnie światowej. Po studiach teologicznych w Tybindze, Edynburgu, Getyndze i w Marburgu została w 1985 ordynowana na pastorkę i rozpoczęła pracę duszpasterską we Frielendorf-Spieskappel, gdzie poznała swego przyszłego męża, także duchownego. W 1999 jako pierwsza kobieta została wybrana i ordynowana na urząd biskupa Kościoła Hanoweru – największej wspólnoty ewangelickiej w Niemczech wchodzącej w skład Zjednoczonego Ewangelicko-Luterańskiego Kościoła Niemiec i EKD.

28 października 2009 wybrano ją na przewodniczącą Rady tej drugiej instytucji – również jako pierwszą kobietę na najwyższym urzędzie protestanckim w Niemczech. Stanowisko to pełniła jednak niespełna pół roku, gdyż 20 lutego 2010 zatrzymała ją policja w Hanowerze, gdy przejechała ona przez skrzyżowanie na czerwonym świetle, mając w dodatku 1,54 promila alkoholu we krwi. W 4 dni później dobrowolnie ustąpiła, mimo votum zaufania ze strony władz EKD, z obu urzędów.

W 1983, w wieku 25 lat, podczas VI zgromadzenia plenarnego Światowej Rady Kościołów (ŚRK) w Vancouverze została najmłodszą wiekiem członkinią jej Komitetu Naczelnego. Zrezygnowała z tej funkcji w 2002, na znak protestu wobec postanowienia specjalnej komisji ds. członkostwa Kościołów prawosławnych w ŚRK, aby odrzucić zwrot „nabożeństwo ekumeniczne” i zastąpić to określeniem „międzywyznaniowa modlitwa powszechna”. Nadal jednak bp M. Käßmann zasiada we władzach Konferencji Kościołów Europejskich.

Jest znana z podkreślania roli modlitwy w życiu dzieci i dorosłych, poglądów lewicowych oraz z ostrej krytyki nauczania Kościoła katolickiego nt. homoseksualizmu, AIDS, święcenia kobiet i celibatu. W 2007 rozwiodła się z mężem, z którym ma 4 córki. Władze Kościoła przyjęły to ze zrozumieniem i zgodziły się, aby nadal pełniła urząd biskupki (do 2010).

Sympozjum, w którym uczestniczyła M. Käßmann, odbyło się w dniach 5-6 maja na Papieskim Ateneum św. Anzelma pod hasłem „Znaki przebaczenia – drogi nawrócenia – praktyka pokuty: Reforma, która angażuje wszystkich”.