Generał michalitów: bł. ks. Markiewicz dał się zaskoczyć Bożej Opatrzności

Był wierny, niejednokrotnie pozwolił dać się zaskoczyć Bożej Opatrzności. Niejednokrotnie musiał zmieniać swoje ludzkie plany, niejednokrotnie przeżywał rozczarowanie, smutek, a może nawet swego rodzaju ludzką złość i zniechęcenie, bo Bóg nie prowadził go najprostszą drogą – powiedział ks. Dariusz Wilk. Przełożony generalny michalitów przewodniczył 30 stycznia Mszy św. w Sanktuarium św. Michała Archanioła i bł. ks. Bronisława Markiewicza w Miejscu Piastowym z okazji wspomnienia liturgicznego bł. ks. Bronisława.

Przypomniał, że życie Bronisława było naznaczone wieloma trudnościami i wewnętrznymi rozterkami. Jak jednak stwierdził kaznodzieja, mimo tego ks. Markiewicz był pełen wewnętrznego, duchowego niepokoju i dał się ponieść Bożemu powołaniu.

– Dał się ponieść tej fali Bożego entuzjazmu. Był wierny, niejednokrotnie pozwolił dać się zaskoczyć Bożej Opatrzności. Niejednokrotnie musiał zmieniać swoje ludzkie plany, niejednokrotnie przeżywał rozczarowanie, smutek, a może nawet swego rodzaju ludzką złość i zniechęcenie, bo Bóg nie prowadził go najprostszą drogą – zauważył ks. Wilk.

Przełożony generalny michalitów wskazywał, że bł. Bronisław uczy nas w szczególny sposób bezgranicznego zaufania i zapatrzenia w samego Boga oraz podążania „za Jego wolą krok w krok, każdego dnia i w każdej chwili”, a także wierności w trudnościach.

Ks. Wilk przekonywał, że dzisiejsze czasy potrzebują kolejnych osób na miarę bł. Bronisława Markiewicza. – Najpierw w dziedzinie wiary i w dziedzinie oddania swojego życia i bezgranicznego zaufania samemu Bogu. A potem w dziedzinie społecznej i wspierania się nawzajem, a także tworzenia miejsca i przestrzeni, w której młody, niekiedy zagubiony człowiek odnajdzie oparcie, fundament, źródło wiedzy oraz przestrzeń i klimat na właściwe wychowanie – mówił.

Kaznodzieja zauważył, że wielu ludzi dla osobistych korzyści nie jest wiernych Bożym przykazaniom i pozwala sobie np. na oszustwa podatkowe. – Ale gdyby był fundament wiary: „czyń dobro, zła unikaj”, nie stanowiłoby to najmniejszego problemu. Ten fundament wiary, który bardzo pieczołowicie budował bł. Bronisław, zdaje się być dla nas podstawą – stwierdził.

Snując dalej swoje rozważanie, ks. Wilk podkreślił, że dzisiejszy świat potrzebuje ludzi sumienia „może bardziej niż kiedykolwiek w historii”. – Święty Jan Paweł II tak bardzo często mówił o tym, że dzisiejsze czasy przełomu XX i XXI wieku to troska i walka o ludzi sumienia, o zgodność myśli, mowy, zgodność uczuć i emocji z tym, co mówi i podpowiada ludzkie sumienie, by tego sumienia nie zatracić. Bo tyle w nas człowieczeństwa, ile w nas sumienia; bo tyle w nas dobra, ile pozytywnych odpowiedzi na Boże wezwanie – powiedział.

***

Bł. ks. Bronisław Markiewicz urodził się 13 lipca 1842 r. w Pruchniku koło Jarosławia (archidiecezja przemyska). W 1863 r. wstąpił do seminarium duchownego w Przemyślu. We wrześniu 1867 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jako wikariusz pracował w Harcie i w katedrze przemyskiej, a potem jako proboszcz w parafii Gać, a następnie w Błażowej. Ukończył też dodatkowe studia z pedagogiki, filozofii i historii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1882 r. wykładał teologię pastoralną w seminarium duchownym w Przemyślu.

Z czasem ks. Bronisław odkrył w sobie powołanie do życia zakonnego. W listopadzie 1885 r. wyjechał do Włoch i tam wstąpił do salezjanów. W marcu 1887 r. złożył śluby na ręce św. Jana Bosko. Z oddaniem i gorliwością wypełniał powierzane mu zadania. Z powodu surowego trybu życia zachorował na gruźlicę; uważano go za bliskiego śmierci. Udało mu się jednak odzyskać zdrowie. W marcu 1892 r., za pozwoleniem przełożonych, powrócił do Polski i został proboszczem w Miejscu k. Krosna, które jego staraniem przyjęło nazwę Miejsce Piastowe.

Oddał się tutaj pracy z młodzieżą, głównie z ubogimi i sierotami. Otworzył Instytut Wychowawczy, przez który troszczył się o materialną i zawodową przyszłość podopiecznych. W 1897 r. odszedł ze zgromadzenia księży salezjanów i założył Towarzystwo Powściągliwość i Praca, które stało się zalążkiem do stworzenia dwóch nowych zgromadzeń zakonnych: męskiego i żeńskiego. Oba pod opieką św. Michała Archanioła, oparte na duchowości św. Jana Bosko, miały poświęcić się pracy z dziećmi i młodzieżą.

Ks. Markiewicz nie doczekał zatwierdzenia nowych zgromadzeń. Zmarł 29 stycznia 1912 r. Zgromadzenie św. Michała Archanioła zostało erygowane w 1921 r., a Zgromadzenie Sióstr św. Michała Archanioła w 1928 r.

W 1958 r. rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny. W 1994 r. papież Jan Paweł II podpisał dekret o heroiczności cnót ks. Bronisława Markiewicza. W 2004 r. Komisja Lekarska zatwierdziła nadzwyczajne uzdrowienie za jego przyczyną. Beatyfikacji dokonał w Warszawie 19 czerwca 2005 r. delegat papieski kard. Józef Glemp.

29 września 2007 r. ordynariusz przemyski abp Józef Michalik podniósł kościół zakonny w Miejscu Piastowym do rangi Sanktuarium Św. Michała Archanioła i bł. Bronisława Markiewicza.