Gnieźnieński Karmel obchodzi 25-lecie istnienia

Prymas Polski abp Wojciech Polak odprawił w niedzielę Mszę św. z okazji ćwierćwiecza istnienia Karmelu Świętej Rodziny z Nazaretu: Jezusa, Maryi i Józefa. „Wasza obecność w Gnieźnie jest znakiem Bożej miłości” – mówił do sióstr.

Jubileuszowa Msza św. sprawowana była rano w klasztornej kaplicy z udziałem sióstr karmelitanek, gości oraz mieszkańców miasta, którym klasztor jest szczególnie bliski. Eucharystię koncelebrowali kapłani towarzyszący wspólnocie i sprawujący w klasztorze posługę sakramentalną.

„Wasza obecność od dwudziestu pięciu lat tutaj, w Gnieźnie, jest niewątpliwie znakiem Bożej miłości” – mówił w homilii abp Wojciech Polak podkreślając, że właśnie tak ten znak odczytują wszyscy świętujący jubileusz gnieźnieńskiego Karmelu.

„Odczytujecie ten znak również i Wy, Kochane Siostry. Tu przecież jesteśmy, tu żyjemy – mówiłyście o swojej obecności w Gnieźnie w reportażu o was, który publikuje dziś Przewodnik Katolicki – modlimy się za to miasto, mamy tu przyjaciół, po nawałnicy doświadczyłyśmy, że dzieją się tu cuda. Ktoś regularnie przynosi nam zakupy i się nie ujawnia. Rodzice proszą o modlitwy w intencji poczęcia dziecka. Inni przychodzą ze swoimi troskami i cierpieniami. To są znaki, że nasz pobyt tutaj jest i w oczach Pana Boga, i w oczach ludzi potrzebny” – cytował abp Polak dopowiadając, że faktycznie jest to znak i wyraz miłości Boga do sióstr i tych, pośród których one żyją.

Prymas wskazał też za papieżem Franciszkiem na szczególną wymianę, którą Ojciec Święty nazwał „wzajemnością w misji”. „Jeżeli – tłumaczył papież – zostawisz wszystko dla Jezusa, ludzie rozpoznają w tobie Pana; a jednocześnie pomogą ci w nawracaniu się codziennie do Niego, w odnawianiu się i oczyszczaniu się z kompromisów i przezwyciężaniu pokus. Im bardziej będziesz bliski ludziom, tym bardziej będziesz się czuł bliski Jezusa. Im bardziej będziesz blisko Jezusa, będziesz bliski ludziom”.

„Karmel w sercu tego miasta to niewątpliwie szczególna wzajemność w misji” – stwierdził abp Polak.

Karmel w sercu miasta, to dla was wciąż – jak same zauważyłyście – wezwanie, aby poznawać siebie i to, co w sobie trzeba ewangelizować” – kontynuował.

„Chodzi przecież o Waszą ewangeliczną obecność. Chodzi o przekonujące i przyciągające świadectwo ewangelicznej obecności. Kościół – jak mawiał papież Benedykt XVI – buduje się przecież przez przyciąganie. Chodzi więc o to, aby i na Was codziennie spełniało się słowo Jezusa: kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Dziś bowiem nie wystarczy prowadzić do Jezusa, ale trzeba Go w pewnym sensie w sobie ukazać” – przyznał Prymas Polski prosząc na koniec o wciąż nowe siły dla sióstr, potrzebne do odważnego świadectwa Ewangelii.

Gnieźnieński Karmel wywodzi się ze wspólnoty w Tryszczynie k. Bydgoszczy, która powstała w 1978 roku i otrzymała tytulację „Narodzenia Pańskiego”. W miarę jej rozrastania powracała myśl, która zakiełkowała w sercach sióstr już wcześniej, aby klasztor założyć w prymasowskim Gnieźnie. Temat powrócił w 1984 roku, kiedy podczas wizyty bp. Jana Michalskiego okazało się, że taka fundacja jest możliwa.

Uzyskanie wszystkich koniecznych pozwoleń zajęło kilka lat. W marcu 1990 roku, w uroczystość św. Józefa, na teren, gdzie miał stanąć klasztor przywieziono materiały budowlane, a dwa miesiące później ustawiono tam krzyż. W lipcu Prymas Polski kard. Józef Glemp wmurował kamień węgielny pochodzący z fundamentów romańskiej katedry w Gnieźnie oraz z drogi krzyżowej karmelitańskiego klasztoru Stella Maris na Górze Karmel w Palestynie.

W jednym z wczesnych wpisów w „Złotej Księdze Pamiątkowej” kard. Glemp napisał:
„Pragnę gorąco, aby siostry karmelitanki były w Gnieźnie i aby wspomagały biskupów i kapłanów swoją modlitwą”.

Budowa klasztoru trwała pięć lat. Pierwsze karmelitanki zamieszkały w nim 30 czerwca 1995 roku. Było to dziewięć sióstr z Tryszczyna z ówczesną przeoryszą Matką Józefą od Wcielenia na czele. Sześć z tych sióstr żyje i mieszka w Karmelu do dziś.

Obecnie we wspólnocie jest dziewiętnaście sióstr. Trzy są na etapie formacji początkowej przed wieczystymi ślubami, a kolejne trzy przebywają w innych klasztorach, pomagając im personalnie.

Karmelitanki bose prowadzą życie kontemplacyjno-eklezjalne w harmonii między samotnością i milczeniem, a komunią siostrzaną, w małej rodzinie, której najwyższą normą życia jest wzajemna miłość. Oprócz samotności i nieustannej modlitwy w życiu wspólnotowym nie brakuje czasu spędzanego razem na różny sposób i praktycznego budowania braterskich więzi. Należą do nich codzienne rekreacje, dzielenie się Słowem Bożym i doświadczeniem wiary, wspólne, radosne świętowanie uroczystości liturgicznych.

Dzień karmelitanek wypełnia również praca, która częściowo służy ich utrzymaniu (w gnieźnieńskim Karmelu działa pracownia haftu i szycia szat liturgicznych itp.). Poza tym siostry wypełniają zwykłe codzienne domowe obowiązki, a także troszczą się o ogród przy klasztorze.

Więcej informacji na stronie internetowej gnieźnieńskiego Karmelu www.karmel.gniezno.pl Znajduje się tam również skrzynka intencji, za pośrednictwem której można poprosić siostry karmelitanki o modlitwę.