Kard. Pizzaballa: nowe życie w Chrystusie możliwe jest dla wszystkich

Nawrócenie polega na tym, że pozwalamy się wybrać Panu, że żyjemy jako osoby wybrane przez Pana – stwierdza komentując fragment Ewangelii czytany w III Niedzielę Zwykłą roku B (Mk 1,14-20) łaciński patriarcha Jerozolimy, kard. Pierbattista Pizzaballa OFM. Dodaje, że nowe życie w Chrystusie możliwe jest dla wszystkich.

Ewangelia dzisiejszej niedzieli (Mk 1, 14-20) przenosi nas nad brzeg Jeziora Tyberiadzkiego w Galilei, gdzie Jezus udaje się po swoim chrzcie, wzdłuż Jordanu. Usłyszawszy o aresztowaniu Jana Chrzciciela, Jezus opuszcza Judeę i wraca do miejsca, w którym dorastał. Tutaj rozpoczyna swoją misję publiczną, a św. Marek Ewangelista mówi nam, że ten początek dokonuje się na dwa sposoby: po pierwsze, Jezus ogłasza, że czas się wypełnił i że królestwo Boże jest bliskie (Mk 1, 15); następnie, przechodząc nad brzegiem jeziora, powołuje czterech mężczyzn, którzy tam pracowali, i zaprasza ich, aby za Nim poszli (Mk 1, 16-20).

Aby zagłębić się w ten fragment, chciałbym najpierw zatrzymać się na jednym z pierwszych słów wypowiedzianych przez Jezusa. Po stwierdzeniu, że rozpoczyna się nowy czas, Jezus zaprasza wszystkich do nawrócenia: „Nawracajcie się” (Mk 1, 15).

Może się zdarzyć, że pomyślimy, iż nawrócenie oznacza zmianę postawy, radykalną zmianę życia, która wymaga znacznego osobistego wysiłku. Albo, że nawrócenie koniecznie zależy od niezwykłych wydarzeń, jak w przypadku św. Pawła na drodze do Damaszku.

A ponieważ nie jesteśmy zdolni do wielkiego wysiłku i ponieważ wielkie wydarzenia nam się nie przytrafiają, myślimy, że nawrócenie nie jest dla nas.

W gruncie rzeczy dobra nowina dzisiejszej Ewangelii jest czymś innym. „Nawrócić się” mówi coś o nas, o każdym człowieku, coś bardzo ważnego. Mówi o tym, że nikt nie jest skazany na bycie zawsze takim samym, zawsze więźniem tych samych wzorców, tych samych myśli, tych samych postaw.  Mówi, że każdy, zawsze, może się zmienić, może zacząć od nowa, może być nowy. Nawrócenie, zanim stanie się trudem, jest możliwością i jest tym, co daje życiu nadzieję.

Tak więc Jezus zaczyna wypełniać swoją misję, głosząc, że dla wszystkich możliwe jest nowe życie, że istnieje przejście, do którego wszyscy jesteśmy powołani i którego każdy może dokonać; i aby to uczynić, nie trzeba podejmować większego wysiłku niż dotychczas, ale po prostu poddać się spotkaniu z Panem Jezusem.

Nawrócić się to także spojrzeć na drugiego, na tych, którzy są wokół mnie: ponieważ także drugi nie jest skazany na powtarzanie tego samego schematu życia, nowość jest możliwa dla drugiego, podobnie jak dla mnie.

Druga część fragmentu (Mk 1, 16-20) mówi nam plastycznie, jak to wszystko się dzieje.

Mężczyźni, dwie pary braci, pracują na jeziorze, ponieważ są rybakami. Jezus przechodzi obok nich, widzi ich i wybiera na swoich przyjaciół, uczniów. Porzucają swoje dotychczasowe życie i podążając za Jezusem, rozpoczynają nowe życie. Uczniowie postanawiają przyjąć Boży wybór i godzą się na to, że oznacza to pozostawienie czegoś, co wcześniej cenili. Przede wszystkim zgadzają się porzucić obraz samych siebie, który sobie słusznie zbudowali, ze swoją pracą, ze swoimi rzeczami, i zgadzają się myśleć o sobie w nowy sposób, jako zdolnych do czegoś innego: „sprawię, że się staniecie rybakami ludzi” (Mk 1, 17)

Możemy więc powiedzieć, że nawrócenie polega na tym, że pozwalamy się wybrać Panu, że żyjemy jako osoby wybrane przez Pana. Miłość jest bowiem zasadniczo wyborem, jest wyborem związania się z kimś i trwania w tej więzi.

Pan postanawia związać się z życiem każdego z nas i prosi, abyśmy zrobili to samo. Wszystko, co wydarzy się później, na drogach Galilei i Judei, na kartach Ewangelii, będzie zasadniczo wydarzeniem się tego słowa w indywidualnym życiu wielu innych osób: wielu, którzy pozostawią za sobą przeszłość bez nadziei i zgodzą się wyruszyć na nowo w drogę poprzez spotkanie z Panem.

Chorzy, trędowaci, grzesznicy, ale także przestrzegający prawa, osoby uczciwe, poszukujący Boga: nowe życie jest życiem dla wszystkich.

+Pierbattista