Kolędnicy Misyjni 2019/2020 – dzieciom z Amazonii

Co roku polskie dzieci od 26 grudnia do 6 stycznia podejmują trud kolędowania dla swoich rówieśników z innej części świata. W tym roku akcja poświęcona jest małym mieszkańcom Amazonii. Program tegorocznej inicjatywy Kolędników Misyjnych odbyła się w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie.

Przedstawieniu idei posłania małych kolędników do polskich parafii towarzyszył nawiązujący do jasełek program artystyczny w wykonaniu dzieci ze Szkoły Podstawowej nr 11 w Przemyślu pod opieką s. Doroty Burczyk CSSMA. W śpiewające postacie kolędnicze wcielili się Emilia (Maryja), Zuzanna (anioł), Karolina (mieszkanka Amazonii), Karol (św. Józef) i Jakub (król).

W tym roku polscy Kolędnicy Misyjni, głosząc Dobrą Nowinę o narodzeniu Zbawiciela, poproszą ich o zaangażowanie w obronę tych „najmniejszych” w Amazonii oraz zwrócą uwagę na potrzebę troski o lasy i przyrodę.

Sekretarz generalny Episkopatu Polski bp Artur Miziński przypomniał, że troska zwłaszcza o Amazonię, nazywaną „płucami Ziemi” oraz szerzej o całą przyrodę, była tematem niedawnego Synodu o Amazonii zwołanego przez papieża Franciszka. Ojciec Święty wzywał też do zwiększenia duszpasterskiej opieki nad tamtejszymi społecznościami.

– Ludzie tam żyjący potrzebują wsparcia od braci i sióstr, którzy przyjęli Jezusa Chrystusa. Piękne jest to, że od wielu już lat Kolędnicy Misyjni dedykują swoją posługę głoszenia Dobrej Nowiny od drzwi do drzwi na rzecz jakiejś wspólnoty nieznanych rówieśników. Zbierają też ofiary, które będą służyły tamtejszym dzieciom – powiedział bp Miziński.

Ks. Tomasz Atłas, dyrektor krajowy Papieskich Dzieł Misyjnych podkreślił, że w tym roku Kolędnicy Misyjni stają się – ze względu na papieskie wezwanie z Synodu o Amazonii – szczególnymi współpracownikami Franciszka. Jest tak także dlatego, że zgodnie z prośbą Ojca Świętego do wszystkich wiernych, mali kolędnicy podtrzymują tradycję gromadzenia się wokół żłóbka, budowania go, kontemplowania narodzin Jezusa Chrystusa.

Amazoński las deszczowy jest domem dla ponad 400 plemion, z których każde ma własny język, kulturę i terytorium. Prawdopodobnie około 50 z nich nigdy nie miało kontaktu ze światem zewnętrznym. Część rdzennych mieszkańców Amazonii żyje podobnie jak Europejczycy, ale są też tacy, którzy wciąż żyją jak ich przodkowie. Zbierają dzikie owoce, łowią ryby, uprawiają ziemię. Gdy po kilku latach gleba wyjałowi się, przenoszą się na inne tereny.

Amazonią targają konflikty polegające na częstych inwazjach grup przestępczych na tereny zajmowanie przez Indian. Strach i niepewność z tym związane nie sprzyjają spokojnemu wzrostowi dzieci – wskazuje s. Bożena Stencel FMM ze zgromadzenia Franciszkanek Misjonarek Maryi, misjonarka w brazylijskiej części Amazonii w latach 1999-2018.

Pracowała w regionie, który rozciąga się na obszarze prawie 1,5 mln km kwadratowych, pokrytym dżunglą i poprzecinanym licznymi rzekami. Obszar ten jest bardzo słabo zaludniony, większość ludności żyje w miastach, w tym w dwumilionowym Manaus.

W znacznej większości miejscowe dzieci nie oglądają telewizji, nie korzystają z internetu, nie grają w gry komputerowe jak ich rówieśnicy ze świata zachodniego. Często nie chodzą też do szkoły, pomagając za to rodzicom w pracach gospodarskich. Jeśli jednak chodzą do szkoły, nie są to szkoły znane Europejczykom.

Zgodnie z prawem brazylijskim, dzieci powinny ukończyć 6 lat edukacji, ale zapewnienie jej najmłodszym w odległych od cywilizacji wioskach otoczonych lasami i rzekami jest bardzo trudne. Ten sam problem dotyczy podstawowej opieki medycznej oraz uczestnictwa w katechezie i dostępie do opieki duszpasterskiej czy uczestnictwa w Mszy św.

– Chociaż władze federalne, stanowe i lokalne czynią wielkie wysiłki, by zapewnić edukację i służbę zdrowia przynajmniej na podstawowym poziomie, to wciąż jest to problemem ze względu na trudności dotarcia do najdalej położonych osad – mówi s. Stencel.

W miastach edukacja dzieci stoi na lepszym poziomie, ale z kolei tam najmłodsi są narażeni na przemoc i narkotyki. Dlatego w Brazylii działają duszpasterstwa dzieci i młodzieży oraz międzyzakonna sieć „Krzyk za Życiem”, przeciwdziałająca prostytucji nieletnich i handlowi ludźmi.

Działa ona m.in. na peryferiach miast, gdzie żyje ludność zaniedbywana pod względem dostępu do oświaty i opieki medycznej przez władze oraz podatna na wpływy przestępczości zorganizowanej. – Jeśli dzieci doświadczają mocno biedy, z braku perspektyw obietnice handlarzy narkotyków wydają się dużo bardziej realne – powiedziała misjonarka.

Duszpasterstwa złożone z wolontariuszy, oprócz ewangelizacji i edukacji, zajmują się także zapewnieniem podstawowych potrzeb: zorganizowaniu dostępu do czystej wody i żywności, wspieraniu matek w wychowaniu dzieci, podstawowych zabiegach pielęgnacyjnych, tworzeniu miejsc odpoczynku i rekreacji dla najmłodszych.

„Dzieci w Amazonii, jak wszystkie dzieci, chcą być po prostu szczęśliwe. Jest wiele rzeczy, które temu szczęściu zagrażają, ale jest też ogromny wysiłek Kościoła, żeby im to zapewnić. Bardzo się cieszę, że akcja kolędników misyjnych może wesprzeć te wysiłki, które już istnieją i rozwinąć nowe” – dodała s. Bożena Stencel.

Polscy kolędnicy misyjni rozpoczęli działalność w 1993 r. Uroczyste początek kolędowania poprzez posłanie dzieci w trakcie Mszy św., przypada 26 grudnia, a zakończenie – 6 stycznia, w Misyjny Dzień Dzieci.

Przedsięwzięcie Kolędników Misyjnych ma przede wszystkim wymiar duszpasterski. Integruje wspólnotę parafialną, a budząc w wiernych ducha misyjnego, przyczynia się do ożywienia wiary i chrześcijańskiej miłości.

W ub. roku polskie dzieci należące do Papieskiego Dzieła Misyjnego zebrały ponad 2,7 mln zł. Na tę kwotę złożyły się ofiary z ich osobistych wyrzeczeń oraz zebrane podczas nabożeństw, ofiary z I Komunii Świętej oraz ofiary z akcji „Kolędnicy Misyjni”.

Zebrane środki zostały przeznaczone na wsparcie 108 projektów skierowanych na poprawę życia dzieci w 10 krajach na trzech kontynentach.