Luteranie wkroczyli w Wielki Tydzień

W Niedzielę Palmową rozpoczął się w Kościele Ewangelicko-Augsburskim (Luterańskim) w Polsce Wielki Tydzień. Jest to szczególny okres liturgiczny, a Jego kulminacyjnym punktem jest najważniejsze ewangelickie święto – Wielki Piątek. Ten czas koncentruje myśli wierzących wokół męki Jezusa Chrystusa, przypomina o upokorzeniu, bólu i śmierci Zbawiciela na krzyżu.

Wielki Czwartek przypomina Ostatnią Wieczerzę, którą Jezus spożył ze swoimi uczniami, ustanawiając Sakrament Ołtarza – Komunię Świętą. Luteranie wierzą, że jest to sakrament ustanowiony przez Chrystusa – widzialny znak niewidzialnej łaski Bożej. Komunia nie tylko przypomina o śmierci Jezusa, lecz również zapowiada radość Zmartwychwstania.

Jest to szczególna tajemnica wiary, w której sam Chrystus przychodzi w swoim Ciele i Krwi pod postaciami chleba i wina. Kościół luterański od początku głosi realną obecność Chrystusa w tym sakramencie, dlatego Wielki Czwartek obchodzony jest uroczyście jako dzień wdzięczności za ten dar. To dzień radosny – liturgicznym kolorem jest biel, śpiewane jest „Chwała Bogu na wysokościach!”, a wszystkie dzwony rozbrzmiewają, by później zamilknąć aż do wielkanocnego poranka. Komunia Święta jest udzielana pod dwiema postaciami wszystkim wierzącym, zgodnie z ustanowieniem Chrystusa.

Wielki Piątek to najważniejsze święto w roku liturgicznym Kościoła luterańskiego, skupiające uwagę wiernych na krzyżu Chrystusa. Ks. dr Marcin Luter uczynił krzyż centralnym punktem całej wiary chrześcijańskiej. Nie pomijał przy tym wcielenia ani zmartwychwstania, lecz widział je w świetle śmierci krzyżowej.

Atmosfera Wielkiego Piątku w Kościele luterańskim jest szczególna – to dzień ciszy, zadumy i skupienia. W duchowości ewangelickiej dominuje wewnętrzne przeżywanie i kontemplacja Słowa Bożego oraz sakramentu. Tego dnia zazwyczaj odbywają się dwa nabożeństwa ze Spowiedzią i Komunią Świętą. W świątyniach panuje czerń, krzyż przesłonięty jest kirem, a dzwony milczą. Liturgia ma charakter żałobny – czytane są fragmenty Męki Pańskiej, śpiewane pieśni pasyjne, a także improperia: „Ludu mój Ludu, cóżem Ci uczynił”. Komunia Święta w Wielki Piątek ma szczególne znaczenie – przypomina o jedynej i doskonałej ofierze Chrystusa złożonej na Golgocie oraz o Jego realnej obecności pośród nas. Wielki Piątek jest dla luteran dniem ustawowo wolnym od pracy. Nie obowiązuje post, choć są osoby, które go praktykują, a w domach panuje atmosfera wyciszenia i skupienia.

Wielka Sobota to dzień ciszy i oczekiwania. W niektórych parafiach rano odbywają się nabożeństwa na cmentarzach. W Kościele luterańskim nie praktykuje się święcenia pokarmów w kościołach. Zgodnie z zasadą powszechnego kapłaństwa, każdy wierzący może pobłogosławić pokarm modlitwą i Słowem Bożym przy stole.

Młodzież luterańska spotyka się tego dnia na tzw. Bezsennej Nocy – tym razem w parafii w Goleszowie. To coroczne wydarzenie, organizowane od 1998 roku, pomaga młodym ludziom zgłębiać sens Świąt Wielkanocnych poprzez śpiew, rozważania biblijne, filmy, rozmowy i osobiste refleksje. W programie uczestniczy corocznie około 600–700 młodych osób z południowej Polski. Spotkanie ma dwie części – spokojną i refleksyjną oraz radosną.

Wielkanoc – Święto Zmartwychwstania Pańskiego – to najradośniejsze święto w ewangelickim roku kościelnym. Upamiętnia zwycięstwo Chrystusa nad śmiercią i przynosi nadzieję życia wiecznego. Obchodzone jest przez dwa dni: w niedzielę i poniedziałek. Wczesnym rankiem w niektórych parafiach odbywają się nabożeństwa rezurekcyjne, a później główne nabożeństwa ze Spowiedzią i Komunią Świętą. Liturgiczny kolor to biel. Dzwony ponownie rozbrzmiewają, a kościoły wypełnia radosne „Alleluja”. W Wielkanoc rodziny zasiadają do świątecznego śniadania, które – zależnie od regionu – zawiera tradycyjne polskie potrawy.

W Poniedziałek Wielkanocny wierni znów gromadzą się w kościołach, wspominając historię uczniów idących do Emaus i spotkania ze Zmartwychwstałym, które otworzyło im oczy przy łamaniu chleba.

W czasie świąt luteranie koncentrują się na zwiastowaniu żywego Słowa Bożego i porządkowaniu własnego życia przed Bogiem i ludźmi.