Mariawici otworzyli lodówkę socjalną

Czynna przez 24 godziny na dobę lodówka socjalna została otwarta na terenie obiektów należących do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów przy ul. Kazimierza Wielkiego 27 w Płocku. Osoby bezdomne czy biedne mogą także korzystać z gorącej wody, dostępnej w warniku: – Nasza lodówka pęka w szwach – komentuje w sieciach społecznościowych biskup Marek M. Karol Babi, biskup naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów.

Płocka lodówka socjalna powstała w inicjatywy Kościoła Starokatolickiego Mariawitów, który swoją siedzibę ma w Płocku przy ul. Kazimierza Wielkiego 27. Wzorem innych tego typu lodówek, można do niej przynosić produkty, które są świeże i dobre do spożycia, i zostawiać je dla osób, których na zakup jedzenia nie stać: biednych, bezdomnych, znajdujących się w trudnej sytuacji życiowej czy materialnej.

Jak napisał w mediach społecznościowych biskup naczelny Marek M. Karol Babi, inicjatywa ta okazała się sukcesem: „Nasza lodówka socjalna pęka w szwach. Jestem wzruszony tym, jak wiele osób otworzyło swoje serca i podzieliło się z innymi świątecznymi potrawami. Każde danie jest odpowiednio opakowane i opisane (rodzaj potrawy i data dostarczenia)”.

Wszystko, co trafia do lodówki socjalnej jest przekazywane osobom potrzebującym takiej właśnie pomocy. Osoby te są obsługiwane przez mieszkańców hostelu dla bezdomnych, który wcześniej założyli mariawici. Na miejscu można napić się kawy i herbaty czy zalać sobie tzw. gorący kubek – na miejscu znajduje się warnik z gorącą wodą. Lodówka socjalna jest czynna przez całą dobę. Z gorącej wody też można korzystać przez całą dobę.

Od października Kościół Starokatolicki Mariawitów w Płocku prowadzi Centrum Integracji Społecznej im. św. Marii Franciszki Kozłowskiej (CIS). Pomaga osobom bezdomnym i długotrwale bezrobotnym w powrocie do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie. W programie działań CIS są warsztaty terapeutyczne dla podopiecznych, zajęcia edukacyjne, grupy wsparcia, nauka nabywania nowych kwalifikacji zawodowych.

Poza działalnością na rzecz osób bezdomnych mariawici oferują płocczanom na przykład zwiedzanie obiektów klasztornych, terapię za pomocą alpak (alpakoterapia) oraz produktów pszczelich (apiterapia). Prowadzą hostel dla osób bezdomnych, punkt sprzedaży odzieży używanej i sprzedają pieczywo, a pozyskane środki przeznaczają na cele charytatywne.

***
Kościół Starokatolicki Mariawitów prawnie działa na terenie Polski i Francji. W 2017 r. liczył 22 tys. 849 wyznawców (w tym 27 duchownych) w 36 parafiach, głównie na Mazowszu. Siedzibą władz Kościoła jest Płock, gdzie rezyduje biskup naczelny.

Mariawityzm wyodrębnił się z polskiego Kościoła rzymskokatolickiego w 1906 r. Powodem secesji było niezaakceptowanie przez hierarchię polską i papieża w Rzymie działalności Zgromadzenia Kapłanów Mariawitów, które powstało na skutek objawienia Dzieła Wielkiego Miłosierdzia, jakie otrzymała siostra zakonna św. Maria Franciszka Kozłowska 2 sierpnia 1893 r. w Płocku.

Nazwa mariawityzm pochodzi od łacińskich słów „Mariae vitam (imitantes)”, co w języku polskim oznacza „Maryi życie (naśladujący)”. Nazwa ta wyraża naśladowanie życia Matki Bożej, jej pokory, miłości, czystości i modlitwy. Pochodzenie nazwy jest, według Marii Franciszki uznawanej przez mariawitów za świętą, nadprzyrodzone.

Po rozłamie z Kościołem rzymskokatolickim, społeczność mariawitów stała się Kościołem, przyjmując nazwę Kościół Katolicki Mariawitów, zmienioną w późniejszych latach na Staro-Katolicki Kościół Mariawitów, co było wyrazem przynależności do Kościołów starokatolickich zrzeszonych w Unii Utrechckiej. W wydanym 31 października 1967 r. statucie dokonano zmiany nazwy na Kościół Starokatolicki Mariawitów. W języku potocznym dla rozróżnienia dwóch polskich nurtów w mariawityzmie stosuje się określenie denominacja płocka lub mariawityzm tradycyjny.