Matka Matylda – heroizm w czasach zagłady

Kamień węgielny pod budynek Muzeum Ratowania Dzieci Żydowskich zostanie poświęcony 8 sierpnia przy ul. Hożej w Warszawie. Miejsce i data nie są przypadkowe – w tym dniu upływa 50 lat od śmierci matki Matyldy Getter, franciszkanki Rodziny Maryi, która wraz z współsiostrami w czasie okupacji uratowała ponad 700 dzieci i osób dorosłych przed niemieckim ludobójstwem.

Patronka muzeum, m. Matylda Getter, była wzorową zakonnicą, która podczas swego prawie stuletniego życia uczyła i wychowywała młodzież w placówkach edukacyjnych prowadzonych przez Zgromadzenie, opiekowała się sierotami i starcami, ubogimi rodzinami. Jej przywódczy charyzmat został doceniony w rodzinie zakonnej, która powierzała jej odpowiedzialne funkcje kierownicze. Po wybuchu wojny, choć zbliżała się do siedemdziesiątki, kontynuowała służbę jako przełożona prowincji warszawskiej, współpracowała z podziemiem, czuwała nad placówkami Zgromadzenia. 

Powstaje Muzeum Ratowania Dzieci Żydowskich

Wraz z przełożoną generalną Ludwiką Lisówną zdecydowała, że będzie systematycznie ukrywać żydowskie dzieci i dorosłych – opracowała więc system pomocy. Domy prowadzone przez zakonnice były ostatnim ogniwem łańcucha tworzonego przez pracowników opieki społecznej, członków „Żegoty”, księży. Irena Sendlerowa zawsze mogła liczyć na pomoc zakonnic, gdy wyprowadzała dzieci z getta, gdyż m. Matylda zdecydowała, że nie odeśle żadnego dziecka, ufała też, że Opatrzność Boża nie opuści podopiecznych i ich opiekunek. Nie zawiodła się, wszystkie dzieci przeżyły i doczekały końca wojny.

Nowa placówka upamiętni więc wielkie dzieła zakonnicy, ale też jej heroiczną wiarę i zawierzenie, dzięki którym m. Matylda i jej współsiostry w czasach pogardy zachowały się, jak trzeba.

Alina Petrowa-Wasilewicz

Dziennikarka Katolickiej Agencji Informacyjnej