MIVA Polska zachęca do wsparcia zakupu wózków dla niepełnosprawnych w Afryce

MIVA Polska, organizacja powołana przez Komisję KEP ds. Misji na rzecz misyjnych środków transportu, zachęca do wsparcia akcji „#WózekDlaAfryki – Promienie Miłosierdzia – wózki dla niepełnosprawnych na misjach”. Celem tegorocznej inicjatywy jest zakup ponad 200 wózków dla niepełnosprawnych w afrykańskich krajach. O akcji rozmawiano w środę podczas konferencji prasowej online zorganizowanej w siedzibie Katolickiej Agencji Informacyjnej.

Polscy misjonarze i misjonarki leczą i opatrują rany niezliczonej ilości chorych i niepełnosprawnych w wielu zakątkach świata, zwłaszcza tam, gdzie panuje bieda i ubóstwo. MIVA Polska w Jubileuszowym Roku Miłosierdzia wyszła naprzeciw takim potrzebom za pośrednictwem polskich misjonarzy poprzez akcję „Promienie Miłosierdzia”.

Obecnie w Wielkim Poście akcja promowana jest poprzez inicjatywę #WózekDlaAfryki. „Misjonarze są nie tylko głosicielami, ale świadkami Bożego Miłosierdzia. Poprzez „Promienie Miłosierdzia”, pragniemy wspierać potrzeby najsłabszych, chorych, niepełnosprawnych, dla których wózek inwalidzki stałby się promykiem nadziei i znakiem bliskości z nimi, aby poprzez ten gest mogli oni dostrzec blask Bożego Miłosierdzia” – wyjaśnia MIVA Polska.

Prowadzący konferencję Marcin Przeciszewski, prezes KAI, zauważył, że sytuacja osób niepełnosprawnych w krajach afrykańskich jest znacznie trudniejsza niż choćby w Europie. Podarowanie tym osobom wózka inwalidzkiego jest dla nich niejako darem nowego życia. Bez tego ważnego środka transportu ich obecne życie byłoby skazane na dalszą izolację.

Sekretarz Komisji KEP ds. Misji o. Kazimierz Szymczycha SVD przypomniał, że pierwszym elementem misyjnej posługi jest ewangelizacja, drugim – organizacja i prowadzenie szkolnictwa oraz troska o rozwój intelektualny ludności, trzecim zaś – troska o zdrowie podopiecznych w danym kraju, z czym wiąże się też prowadzenie ośrodków służby zdrowia.

Według dostępnych danych, polscy misjonarze i misjonarki w Afryce prowadzą obecnie ponad 20 większych szpitali i 30 mniejszych, ponad 100 przychodni lekarskich, 10 leprozoriów oraz ok. 20 domów dla chronicznie chorych.

Dlaczego zakup wózków inwalidzkich jest tak potrzebny? Misjonarze swoją troską obejmują najsłabszych, którzy są nieraz „ukryci” w domach z powodu swojej niepełnosprawności ruchowej, będącej skutkiem przebytych chorób, wypadków czy wrodzonych wad. W wielu krajach Afryki skazani są oni na pozostawanie w domu i nie mają żadnych szans, aby się kształcić.

Aby pomóc takim osobom, misjonarze wychodzą z różnymi inicjatywami, które pomagają wyciągnąć tych ludzi z „niebytu”. Dużym jednak problemem dla niepełnosprawnych jest brak wózków inwalidzkich, aby mogli być mobilnymi i możliwie bardziej samodzielnymi czy to w obrębie domostw czy poza nimi. Jak relacjonuje misjonarz z Kamerunu, często po prostu przesuwają się po podłodze czy klepisku na swoich dłoniach, bo nie stać ich na nawet skromny wózek.

Konkretna pomoc ubogim niepełnosprawnym mieszkańcom, oprócz ułatwień, jakie dają wózki inwalidzkie, oznacza też ich nobilitację, podniesienie na duchu, tchnienie większego optymizmu i nadziei na przyszłość – wskazał na konferencji o. Szymczycha. Wózek daje też możliwość większego bezpieczeństwa sanitarnego w przemieszczaniu się z miejsca na miejsce.

Werbista przypomniał, że w czasie pandemii posługa misjonarzy jest jeszcze bardziej potrzebna i doceniana przez lokalne społeczności.

– Misjonarze w pandemii zostali na placówkach ze swoimi wiernymi, nie wycofali się, choć wiele organizacji pozarządowych wyjechało. Byli narażeni na utratę zdrowia i życia, ale zostali, bo jako posłani do tych wiernych, sami okazali się wiernymi do końca – zaznaczył o. Szymczycha.

Organizacja pragnie też uwrażliwiać Polaków na te specyficzne potrzeby misyjne i ukazywać zaangażowanie polskich misjonarzy w służbie chorym, słabym i niepełnosprawnym. „Nasz projekt dotyczy wyposażenia w wózki misyjnych ośrodków zdrowia i szpitali, misyjnych domów pomocy i opieki, hospicjów prowadzonych przez polskich misjonarzy, a także indywidualnych niepełnosprawnych osób pozostających w domach” – informuje ks. Andrzej Kraśnicki, dyrektor MIVA Polska.

– Naszą intencją jest to, aby świadectwo rodaków i polskich misjonarzy stało się jeszcze bardziej wyraziste poprzez konkretną pomoc – dodaje.

Ks. Kraśnicki poinformował, że organizację tej akcji zasugerował bp Jerzy Mazur, przewodniczący Komisji KEP ds. Misji. Po zasięgnięciu informacji u samych misjonarzy okazało się, że potrzeby są ogromne.

W ramach inicjatywy „Promienie Miłosierdzia – wózki inwalidzkie dla niepełnosprawnych” w latach 2016-2019 MIVA Polska przekazała 217 wózków do 15 krajów misyjnych o wartości ponad 35 tys. euro. Były to wózki różnego rodzaju: trójkołowe, elektryczne, ręczne, sportowe. Trafiły m.in. do Ośrodka Zdrowia im. Św. Rity w Biankouri w Togo, prowadzonego przez siostry Katarzynki, do Ośrodka Caritas w Nur Sułtan w Kazachstanie, do Ośrodka Zdrowia Thalita Kum w Lai w Czadzie, do Centrum Pomocy Niepełnosprawnych w Toamasina na Madagaskarze czy do Ośrodka Caritas przy Parafii Św. Augustyna w Calceta w Ekwadorze.

W obecnej edycji akcji do biura MIVA Polska wpłynęło 35 próśb głównie z krajów Afryki: Kamerunu, Senegalu, Ghany, Zambii, Togo, Namibii, Tanzanii i Madagaskaru. Są także prośby z Ameryki Łacińskiej m.in. z Wenezueli, Boliwii, Argentyny, a nawet z Oceanii – Papui Nowej Gwinei. Prośby dotyczą pomocy w zakupie 238 wózków zwykłych, 30 typu „handbike” (z napędem ręcznym), 23 wózków dziecięcych oraz 5 elektrycznych – poinformowała koordynatorka akcji „Promienie Miłosierdzia” s. Kornelia Olechno CSC, misjonarka z Togo.

Misjonarka z Demokratycznej Republiki Konga s. Agnieszka Gugała CSA wskazała podczas konferencji online, że wspólne dla większości krajów afrykańskich jest to, iż przeciętny obywatel, który jest chory, słaby, niepełnosprawny, musi liczyć wyłącznie na siebie, na pomoc rodziny lub wsparcie pojedynczych organizacji. Jest to natomiast pomoc bardzo sporadyczna. Brakuje nawet podstawowej opieki zdrowotnej, nie mówiąc już o trosce o osoby chore przewlekle.

Misjonarka pracuje w części kraju ogarniętej konfliktami zbrojnymi. Wybuchają rebelie, przez kraj przeszło też kilka wojen domowych, które zawsze pozostawiały po sobie krwawe żniwo: wiele osób jest ma rany po ranach postrzałowych, inne przeszły amputację nóg lub rąk. – Ten stan dokłada się jeszcze do tej ogólnej biedy. Tymi ludźmi nikt się nie zajmuje – opowiadała misjonarka.

Prawie połowa wszystkich placówek medycznych i oświatowych w DRA jest prowadzona przez Kościół. – Ktoś kiedyś powiedział, że gdyby Kościół odszedł z Konga, to byłaby to dla wszystkich wielka katastrofa humanitarna – podkreśliła s. Agnieszka Gugała CSA.

„Cieszymy się, że możemy być tam z tymi ludźmi, którzy już praktycznie stracili na wszystko nadzieję. Ludzie żyjący w tamtejszym buszu zarabiają poniżej 1 dol. dziennie i zdani są tylko na pomoc wrażliwych serc. Trafiała do nas np. matka niosąca 17-letniego niepełnosprawnego syna na plecach. Inni czołgają się, owijając sobie dłonie szmatami. Pomoc w postaci takich wózków na pewno przywróciłaby im godność, choć takie osoby nie są pozostawione same sobie, wśród ludzi panuje solidarność. Jednak żadnej pomocy nigdy nie będzie za dużo” – powiedziała misjonarka.

W celu ułatwienia misjonarzom pracy na rzecz chorych MIVA Polska uruchomiła także inną akcję: „Ratujemy Życie – Misyjny Ambulans”. Dotychczas w ramach jej dziewięciu edycji zostało zakupionych 18 ambulansów m.in. do franciszkańskiego Szpitala w Sabou w Burkina Faso; Ośrodka Zdrowia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego w Buraniro w Burundi; Ośrodka Zdrowia Sióstr Misjonarek Św. Rodziny w Kithatu w Kenii; do Centrum Medycznego Don Orione Sióstr Orionistek w Anyama na Wybrzeżu Kości Słoniowej; do Centrum Zdrowia w Kiabakari w Tanzanii; do Ośrodka Zdrowia „FLAMBOYANT” w Mampikony na Madagaskarze; Szpitala Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus w Musongati w Burundi.

Zakup tych ambulansów był możliwy głównie dzięki indywidualnym darczyńcom i ofiarodawcom, którzy w odpowiedzi na apel MIVA włączyli się w akcję i przekazali swój dar. W efekcie służy on ratowaniu życia i opiece na chorymi, starszymi oraz ochronie zdrowia poprzez akcje profilaktyczne w terenie.

Polscy misjonarze pracujący w ponad 90 krajach świata (przeważnie tzw. Trzeciego Świata) potrzebują pomocy w zakupie różnych środków transportu: samochodów (najczęściej terenowych), ambulansów, motocykli, rowerów, barek rzecznych, łodzi, silników do łodzi, traktorów, a nawet zwierząt pociągowych.

Pojazdy są niezbędnymi narzędziami w pracy misjonarzy. Zapewniają im funkcjonowanie misji i docieranie do odległych stacji misyjnych, dostarczanie koniecznej pomocy potrzebującym, transport osób chorych i słabych, transport pomocy medycznej, transport materiałów budowlanych przy budowach kaplic, kościołów i innych miejsc kultu, wsparcie w docieraniu do szkoły. W czasie konfliktów zapewniają sprawną ewakuację.

Środki na pomoc misjonarzom w zdobywaniu i zakupie pojazdów MIVA Polska organizuje co roku poprzez „Akcję św. Krzysztof”. Akcja ta jest apelem MIVA do kierowców i użytkowników pojazdów mechanicznych, aby w duchu wdzięczności Bogu za szczęśliwie i jazdę bezwypadkową złożyli 1 grosz za 1 kilometr na środki transportu dla misjonarzy.

Oprócz głównej „Akcji św. Krzysztof” MIVA Polska realizuje swoją pomoc poprzez inne akcje takie jak m.in. „Z Ewangelią na motorze” – akcja z motocyklistami i wśród motocyklistów oraz „uCZYNek WIARY” – zakup rowerów dla katechistów w Afryce i na innych kontynentach.

Można pomóc niepełnosprawnym w zakupie wózków, przekazując swoją ofiarę.

Nr konta: 69-1240-1037-1111-0000-0691-6802

Z dopiskiem: „Darowizna—wózki dla niepełnosprawnych”.

Szczegółowe informacje na stronie miva.pl. MIVA Polska apeluje też o organizowanie parafialnych zbiórek na ten cel.

Aktualnie w 99 krajach na 5 kontynentach pracuje 1883 polskich misjonarzy i misjonarek. Są to księża diecezjalni, zakonnicy i siostry zakonne oraz misjonarze świeccy. Najwięcej polskich misjonarzy jest w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach – 756, w Afryce i na Madagaskarze – 726, w Azji – 323, w Oceanii – 62, a Ameryce Północnej – 16.