Ks. Włodzimierz Siek urodził się 6 sierpnia 1969 roku w Radomiu, należącym wówczas do diecezji sandomierskiej i w tamtejszym Wyższym Diecezjalnym Seminarium zaliczył studia filozoficzne, ale w 1991 wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Słowa Bożego (werbistów) i 27 kwietnia 1996 przyjął święcenia kapłańskie po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego w Pieniężnie. Wkrótce potem wyjechał do pracy duszpasterskiej na Białoruś i tam do 1999 był wikariuszem parafii w Baranowiczach, której proboszczem był ks. Jerzy Mazur, późniejszy pierwszy biskup w Irkucku. Gdy 18 maja 1999 św. Jan Paweł II mianował go przełożonym administratury apostolskiej Syberii Wschodniej z siedzibą w Irkucku, zabrał ze sobą do pomocy na nowym miejscu swego współbrata zakonnego, który odtąd do 2004 był proboszczem w Błagowieszczeńsku (przy granicy z Chinami).
W 2004 roku został mianowany proboszczem parafii Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Irkucku (konsekrowanej 4 lata wcześniej). 1 sierpnia 2007 roku został wikariuszem generalnym (czyli nieformalnym zastępcą biskupa ordynariusza) diecezji św. Józefa w Irkucku. Zamująca powierzchnię ok.10 mln km kw. jest największą pod względem obszaru jednostką administracyjną Kościoła katolickiego na świecie. Mieszka tam ok. 50 tys. wiernych.
Od 2000 roku śp. ojciec W. Siek był członkiem Rady ds. Świeckich, Młodzieży i Ruchów Religijnych przy Konferencji Biskupów Katolickich Federacji Rosyjskiej.
W maju 2024 polski werbista tak przedstawiał życie swej diecezji: „Przed pandemią mieliśmy tu dwa kościoły, ale formalnie są tu dwie parafie. Wcześniej byliśmy bowiem też w starym polskim kościele, ale wyproszono nas stamtąd i już nie wpuszczono z powrotem. Wszyscy katolicy gromadzą się obecnie w katedrze konsekrowanej w 2000 roku przez biskupa Jerzego Mazura. Oprócz Irkucka obsługujemy jeszcze parafie dojazdowe, jak choćby w Majsku. Jest też Wierszyna, ale tam jest ksiądz z Polski. Największą grupę narodową wśród parafian stanowią nie Polacy, choć jest ich sporo, ale Ormianie z Gruzji, którzy uciekli przed prześladowaniami ze strony Turków. Są też Litwini, Białorusini, Buriaci, a nawet Chińczycy, Mongołowie i jeden Koreańczyk. Poza tym jest dość liczna rzesza studentów zagranicznych”.
