Papież zachęca, by cierpienie sprawiało rozwój człowieka

„Nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych” – zaapelował Ojciec Święty do chorych i pracowników służby zdrowia. Przybyli oni do Rzymu na swe uroczystości jubileuszowe. Przygotowaną przez Franciszka homilię odczytał proprefekt Dykasterii do spraw Ewangelizacji, abp Rino Fisichella.

Komentując czytania liturgii V niedzieli Wielkiego Postu papież wskazał, iż zachęcają nas one do odnowienia naszej ufności w Bogu, „który jest zawsze obecny blisko nas, żeby nas zbawić”. Dodał, że zwłaszcza gdy próby stają się trudniejsze, Jego łaska i Jego miłość chwytają nas jeszcze mocniej, żeby nas podnieść.

Ojciec Święty zauważył, że choroba jest jedną z najtrudniejszych i najcięższych prób życiowych. Również w niej możemy doświadczyć pocieszenia obecności Boga. „Możemy Mu opowiedzieć i zawierzyć nasze cierpienie, pewni, że znajdziemy współczucie, bliskość i czułość” – zaznaczył. Dodał, że łóżko chorego może przekształcić się w „miejsce święte” zbawienia i odkupienia.

Zwracając się do lekarzy. pielęgniarek i innych pracowników służby zdrowia papież zachęcił ich, aby obecność chorych wkroczyła w ich życie jako dar, „by uzdrowić wasze serce, oczyszczając je ze wszystkiego, co nie jest miłosierdziem i ocieplając je płonącym i słodkim ogniem współczucia”. Chorym przypomniał, że sam doświadcza obecnie słabości i zależności od innych. „Nie zawsze jest to łatwe, jednak jest to szkoła, w której każdego dnia uczymy się kochać i pozwalać innym, by mogli nas kochać, bez roszczeń i bez odrzucania, bez żalu i bez rozpaczy, wdzięczni Bogu i braciom za dobro, które otrzymujemy, ukojeni i pełni zawierzenia wobec tego, co jeszcze przed nami” – stwierdził Franciszek.

Papież przypomniał słowa swego poprzednika, Benedykta XVI, iż „miarę człowieczeństwa określa się w odniesieniu do cierpienia”, i że „społeczeństwo, które nie jest w stanie zaakceptować cierpiących […] jest społeczeństwem okrutnym i nieludzkim”.

„Nie odsuwajmy daleko od naszego życia tych, którzy są słabi, jak niestety czyni to dziś, czasami, pewien rodzaj mentalności, nie wykluczajmy cierpienia z naszych środowisk. Uczyńmy z niego raczej okazję do wspólnego wzrastania, aby pielęgnować nadzieję dzięki miłości, którą Bóg jako pierwszy rozlał w sercach naszych (por. Rz 5, 5) i która niezależnie od wszystkiego jest tym, co pozostanie na zawsze (por. 1 Kor 13, 8-10.13)” – zaapelował Ojciec Święty na zakończenie swej homilii.

Pełną treść homilii publikujemy TUTAJ.