Pierściec – relikwie i ołtarz św. Jana Pawła II w sanktuarium św. Mikołaja

O tym, że święci nie żądają od nas oklasków, ale byśmy byli ich naśladowcami, przypomniał kustosz sanktuarium św. Mikołaja w Pierśćcu na Śląsku Cieszyńskim ks. Sebastian Rucki, który 2 kwietnia br. przewodniczył uroczystości poświęcenia nowego ołtarza ku czci św. Jana Pawła II i wprowadzenia papieskich relikwii. Zastanawiając się w homilii, jak naśladować życie i nauczanie papieża, który odszedł 20 lat temu do Domu Ojca, przywołał jego słynne wezwanie z inauguracji pontyfikatu w 1978 roku: „Nie lękajcie się! Otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi”.

W kontekście 20. rocznicy śmierci Jana Pawła II kaznodzieja podkreślił jego dziedzictwo duchowe i wpływ na wiernych oraz Kościół. Zdaniem kapłana, życie papieża, jego świętość i misja obejmowały zarówno nauczanie, jak i świadectwo cierpienia oraz głębokiej wiary.

Duchowny przypomniał wydarzenia związane ze śmiercią Ojca Świętego i jego pogrzebem. Przywołał symboliczne znaki, jakie towarzyszyły tamtym chwilom, m.in. zamknięcie Ewangeliarza na jego trumnie przez powiew wiatru czy białego gołębia, który usiadł na fotelu papieskim w bazylice Matki Bożej z Guadalupe w Meksyku.

Wskazał na dziedzictwo Jana Pawła II. Podkreślił, że wielu wiernych należy do „Pokolenia Jana Pawła II”, ale rośnie liczba młodych ludzi, którzy nie mieli okazji go osobiście poznać. Przywołał jego słowa: „Święci nie żądają od nas oklasków, ale byśmy byli ich naśladowcami”.

Ks. Rucki przybliżył kluczowe tematy nauczania Jana Pawła II – obronę życia, wartość rodziny, sprzeciw wobec cywilizacji śmierci oraz troskę o młodzież. Wyjaśnił, że papież był pielgrzymem, głosicielem wiary, który odbył 104 podróże apostolskie, oraz człowiekiem modlitwy, czerpiącym siłę z zawierzenia Bogu i Matce Bożej. Opisał jego zmagania z cierpieniem, zarówno podczas zamachu w 1981 roku, jak i w ostatnich latach życia.

Mocno zaakcentował jego świadectwo wiary w chorobie. Odwołał się do sceny z jego ostatniego Wielkiego Piątku w 2005 roku, gdy, tuląc się do krzyża, dał światu katechezę bez słów, oraz do momentu błogosławieństwa „Urbi et Orbi” w Niedzielę Zmartwychwstania, gdy – nie mogąc już mówić – pobłogosławił świat ze łzami w oczach.

Na koniec wezwał do modlitwy za wstawiennictwem św. Jana Pawła II, aby prowadził wiernych drogą świętości i miłości do Chrystusa oraz Matki Bożej.