Prekursor Soboru Watykańskiego II

W dekrecie o apostolstwie świeckich „Apostolicam actuositatem” Sobór Watykański II docenił rolę świeckich w Kościele. Zanim jednak soborowy dokument ujrzał światło dzienne, nasz rodak – bł. Edmund Bojanowski – już w XIX wieku, stawiany był za wzór świeckiego katolika.

Z tego powodu przylgnął do niego przydomek prekursora Soboru Watykańskiego II. Dzisiaj przypada 198 rocznica urodzin bł. E. Bojanowskiego.

Polski błogosławiony wyprzedził swoją epokę o ponad sto lat. Niezwykle aktywny działacz społeczny, twórca ochronek dla dzieci, założyciel najliczniejszego polskiego zgromadzenia zakonnego – pierwsze miejsce w życiu i planie dnia – rezerwował dla Boga. Codzienny udział w Eucharystii, systematyczna modlitwa, spowiedź wyznaczały rytm i wprowadzały harmonię w życie zapracowanego filantropa. Powszechnie szanowany i lubiany, utrzymywał relacje z ludźmi wszystkich stanów. Dzięki temu, jako świecki katolik, skutecznie jednoczył różne środowiska wokół ważnych spraw i idei, na co zwrócił uwagę papież Jan Paweł II, podczas homilii beatyfikacyjnej w 1999 r. Bojanowski zmagał się z wyniszczającą chorobą, podjął jednak heroiczny wysiłek służby Bogu, Ojczyźnie i człowiekowi. Przez swoje zaangażowanie w życie społeczne zmierzał do „szerzenia Ewangelii, uświęcenia ludzi i do przepajania duchem ewangelicznym oraz doskonalenia porządku spaw doczesnych” (DA 2).

Szerzej z postacią bł. Edmunda Bojanowskiego w kontekście Vaticanum II można zapoznać się w książce Marii Winowskiej (pseudonim Zofia Niedźwiecka): „ Edmund Bojanowski, prekursor Soboru Watykańskiego II”.