Premier Malezji na szczycie muzułmańskim: „Islam przeżywa kryzys”

Muzułmanie, ich religia i ich kraje „znajdują się obecnie w stanie kryzysu” – powiedział premier Malezji Mahathir Mohamad, otwierając 19 grudnia spotkanie na szczycie państw islamskich w stolicy kraju – Kuala Lumpur. Wymienił takie niekorzystne, jego zdaniem, zjawiska, jak m.in. dżihad, rządy dyktatorskie i neokolonializm. W obradach, przebiegających pod hasłem „Rola rozwoju w osiągnięciu suwerenności narodowej”, bierze udział 450 delegatów z 56 krajów, w tym przywódcy państw, eksperci, intelektualiści, politycy, przedstawiciele sektora prywatnego i inni.

Spotkanie wywołało niezadowolenie Arabii Saudyjskiej, która widzi w nim zagrożenie dla wpływów Organizacji Współpracy Islamskiej (OIC), zdominowanej właśnie przez ten kraj. W jej skład wchodzi obecnie 57 państw i jest ona postrzegana jako zbiorowy głos świata muzułmańskiego. Dodatkowo niezadowolenie Rijadu wywołała obecność na szczycie przywódców Iranu, Kataru i Turcji – głównych jego konkurentów regionalnych.

W pierwszym dniu obrad, które kończą się dzisiaj, przemawiali prezydent Iranu Hassan Rouhani, szejk Kataru Tamim bin Hamad at-Thani i prezydent Turcji Recep Tayyip Erdoğan. Do stolicy Malezji nie przybył natomiast, mimo zaproszenia, saudyjski król Salman bin Abdulaziz as-Saud, zabrakło również premiera Pakistanu i prezydenta Indonezji.

Otwierając posiedzenie, 94-letni premier Malezji stwierdził z ubolewaniem, że „wszędzie jesteśmy świadkami zniszczonych krajów muzułmańskich, ich obywateli zmuszonych do ucieczki i szukania schronienia w krajach nieislamskich”. Podkreślił, że „bratobójcze konflikty, wojny domowe, upadające rządy i wiele innych katastrof” nadal nękają kraje muzułmańskie i islam, „bez jakiegokolwiek poważnego wysiłku na rzecz ich zakończenia, zmniejszenia lub rehabilitacji religii”. „Dziś straciliśmy szacunek świata. Nie jesteśmy już źródłem wiedzy ani wzorem cywilizacji ludzkiej” – skarżył się mówca.

Wskazał, że nasilająca się islamofobia, na którą skarżą się muzułmanie, wynika częściowo z postawy tych, którzy są gotowi umrzeć, aby chronić religię. Te „nie do zaakceptowania akty terroru” pogorszyły jedynie globalny wizerunek islamu – ubolewał szef rządu malezyjskiego. Przyznał, że „możemy nawet pochwalać stosowanie dżihadu, ale wynikiem tego jest powszechny ucisk muzułmanów”. „Zostaliśmy wypędzeni ze swych własnych krajów, zmuszeni do szukania azylu, jesteśmy uciskani i potępiani. Wywołaliśmy taki strach przed islamem, że zrodziło to islamofobię” – powiedział na zakończenie premier Mahathir.

Organizacja Współpracy Islamskiej powstała w stolicy Maroka – Rabacie 25 września 1969 r. (według kalendarza muzułmańskiego – 12. dnia miesiąca radżab 1389 r. Hidżry) jako Organizacja Konferencji Islamskiej, na zjeździe przywódców państw muzułmańskich, zwołanym po podpaleniu meczetu Al-Aksa w Jerozolimie (21 sierpnia tegoż roku). Obecną nazwę nosi od 2011; dziś zrzesza 57 krajów (w tym 6 byłych republik radzieckich), w których islam jest religią państwową lub przeważającą albo w których wyznaje go znaczna część miejscowej ludności.

Ta organizacja międzyrządowa, mająca od 1975 status organizacji reprezentowanej przy ONZ, stawia sobie za cel m.in. obronę honoru, godności i wiary, wzmacnianie solidarności państw i narodów muzułmańskich, zacieśnianie współpracy między nimi na płaszczyźnie religijnej, politycznej, gospodarczej, kulturalnej czy naukowej oraz zwalczanie rasizmu i wszelkich form kolonializmu.

W marcu 1970 r. (1390 r. Hidżry) w Dżiddzie w Arabii Saudyjskiej odbyła się I islamska konferencja ministrów spraw zagranicznych, która powołała stały sekretariat generalny w celu zapewnienia łączności między krajami członkowskimi i koordynowania ich działań. Mieści się on właśnie w tym mieście, przy czym – według samych członków OIC – jest to traktowane jako miejsce tymczasowe do czasu wyzwolenia „spod władzy syjonistów” Jerozolimy, która ma być stałą siedzibą Sekretariatu.