Rektor KUL: pielęgnujemy troskliwie pamięć o prymasie Wyszyńskim

Nie tak dawno przeżywaliśmy kanonizację naszego wielkiego profesora, który został papieżem, św. Jana Pawła II, a dziś już wiemy, że przed nami beatyfikacja drugiego wielkiego człowieka Kościoła, naszego absolwenta, a później Wielkiego Kanclerza KUL, Stefana kard. Wyszyńskiego. KUL był przestrzenią, w której ci wyjątkowi bohaterowie naszych czasów się spotykali – powiedział rektor KUL ks. prof. Antoni Dębiński.

Już wkrótce społeczność akademicka KUL będzie mogła cieszyć się z kolejnego błogosławionego. Ogłoszony nim zostanie Stefan kard. Wyszyński, absolwent naszego uniwersytetu i jego Wielki Kanclerz. 2 października 2019 r. papież Franciszek upoważnił Kongregację do Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia dekretu o cudzie za wstawiennictwem czcigodnego sługi Bożego Stefana kard. Wyszyńskiego. Oznacza to, że zakończył się trwający od 1989 r. proces beatyfikacyjny Prymasa Tysiąclecia i wkrótce można spodziewać się informacji o miejscu i dacie uroczystej beatyfikacji.

– To wielka radość dla całej społeczności akademickiej KUL. Nie tak dawno przeżywaliśmy kanonizację naszego wielkiego profesora, który został papieżem, św. Jana Pawła II, a dziś już wiemy, że przed nami beatyfikacja drugiego wielkiego człowieka Kościoła, naszego absolwenta, a później Wielkiego Kanclerza KUL, Stefana kard. Wyszyńskiego. KUL był przestrzenią, w której ci wyjątkowi bohaterowie naszych czasów się spotykali. Pamiętamy o tym nieustanie, pielęgnujemy tę pamięć troskliwie, a jednym z trwałych śladów tej obecności jest znajdujący się na dziedzińcu KUL wyjątkowy pomnik, w którym artysta uwiecznił Prymasa oddającego hołd Janowi Pawłowi II. Z niecierpliwością będziemy oczekiwać na wyznaczenie daty beatyfikacji – powiedział rektor KUL ks. prof. Antoni Dębiński.

Ks. Stefan Wyszyński był w latach 1925-29 studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego, a także Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych KUL. W 1929 r. uzyskał doktorat na podstawie rozprawy „Prawa rodziny, Kościoła i państwa do szkoły”. W latach 1946-48 jako biskup lubelski pełnił funkcję Wielkiego Kanclerza KUL. Przyczynił się do powstania Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej oraz reaktywowania Instytutu Wyższej Kultury Religijnej, gdzie prowadził wykłady z katolickiej nauki społecznej. Był inicjatorem Encyklopedii Katolickiej. W 1949 r. został wyróżniony najwyższą uniwersytecką godnością – tytułem doktora honoris causa. Jako prymas przewodniczył Komisji Episkopatu ds. KUL. Dzięki jego wsparciu, także finansowemu, uczelnia przetrwała najtrudniejsze lata PRL-u. Wielokrotnie gościł na uniwersytecie, m.in. podczas inauguracji roku akademickiego czy wykładów duszpasterskich dla duchowieństwa, a w 1974 r. poświęcił kamień węgielny pod budowę nowego frontonu Gmachu Głównego. Ostatni raz odwiedził KUL w 1978 r. podczas obchodów 60-lecia powstania uniwersytetu.