Uroczystości pogrzebowe o. Adama Schulza SJ

Niech jego świadectwo ożywi nas do wiernego pełnienia woli Bożej, byśmy też kiedyś mogli usłyszeć: „dobrze, sługo dobry i wierny, wejdź do radości swego Pana” – mówił ks. Andrzej Grefkowicz, przyjaciel zmarłego o. Adama Schulza SJ w homilii podczas Mszy św. pogrzebowej, która sprawowana była w Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie. Eucharystii przewodniczył metropolita warszawski abp Adrian Galbas. Po liturgii ciało o. Schulza spoczęło na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Jezuita odznaczony został pośmiertnie przez Prezydenta RP krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. O. Adam Schulz SJ zmarł 21 marca w Gdyni w wieku 74 lat.

Mszy św. pogrzebowej w Sanktuarium św. Andrzej Boboli w Warszawie przewodniczył metropolita warszawski abp Adrian Galbas. Wraz z nim modlili się bp Marek Marczak, sekretarz generalny KEP i bp Piotr Libera, biskup senior diecezji płockiej, a także liczne grono ojców jezuitów przybyłych z różnych stron Polski. W liturgii uczestniczyli też m.in. członkowie Rodziny Zmarłego oraz przedstawiciele licznych wspólnot i ruchów katolickich, z którymi był związany.

Przed rozpoczęciem liturgii nastąpiła uroczystość nadania odznaczenia państwowego. Za wybitne zasługi w działalności społecznej i duszpasterskiej o. Adam Schulz odznaczony został pośmiertnie przez Prezydenta krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Order odebrała siostra zmarłego, Mariola Piotrowska.

Homilię wygłosił ks. Andrzej Grefkowicz, przyjaciel o. Adama Schulza. – Obok modlitwy o miłosierdzie Boże dla ojca Adama, chciałbym zaprosić też do modlitwy dziękczynienia za jego życie i za to wszystko, czego nam Bóg udzielił przez jego posługę – powiedział.

Przypomniał krótko różne pola zaangażowania o. Schulza, w tym m.in. jego pracę jako pierwszego rzecznika KEP. Zwracał uwagę na jego szczególną wrażliwość na powołanie świeckich w Kościele, dostrzeganie znaczenia ich duchowości i specjalnej misji. Mówił też o wspólnie przeżytym doświadczeniu chrztu w Duchu Świętym, dzieleniu się doświadczeniem Pięćdziesiątnicy, zaangażowaniu w budowanie i rozwój Odnowy Charyzmatycznej w Polsce.

Nawiązując do odczytanej ewangelicznej przypowieści o talentach zwrócił uwagę, że o. Adam Schulz był tym, który nie zakopywał Bożych darów, nie wymawiał się przed podejmowaniem wyzwań, nie oglądał się na innych.

– Niech jego świadectwo ożywi nas do wiernego pełnienia woli Bożej, byśmy też kiedyś mogli usłyszeć „dobrze, sługo dobry i wierny, wejdź do radości swego Pana” – powiedział.

Na zakończenie liturgii przyszedł czas na pożegnania. List kondolencyjny od przewodniczącego KEP abp. Tadeusza Wojdy odczytał sekretarz generalny KEP bp Marek Marczak. Abp Wojda przypomniał, jak wiele Kościół w Polsce, wspólnota jezuitów a także Konferencja Episkopatu Polski zawdzięcza o. Adamowi Schulzowi SJ.

List bp. Adama Wodarczyka, delegata KEP ds. Ruchów Katolickich i Stowarzyszeń Katolickich odczytała Regina Pruszyńska, wiceprzewodnicząca Rady Ruchów Katolickich.

Słowa pożegnania wypowiedzieli też ks. Leszek Gęsiak SJ, rzecznik KEP, Joanna Toczko z zespołu koordynacyjnego Ogólnopolskiej Rady Ruchów Katolickich, Marcin Felicki, prezydent Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego w Polsce a także, w imieniu rodziny – szwagier Tadeusz oraz siostrzenica Iwona, która odczytała ułożony przez siebie wiersz.

Zebranym, a zwłaszcza rodzinie Zmarłego, prezydentowi RP, metropolicie warszawskiemu i ks. Grefkowiczowi – podziękował o. Zbigniew Leczkowski SJ, przełożony Prowincji Wielkopolsko – Mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego.

Na zakończenie, w imieniu Kościoła warszawskiego wdzięczność za służbę o. Schulza temu Kościołowi wyraził abp Adrian Galbas. – Bardzo dziś potrzebujemy ludzi tak rozsądnych, stanowczych, mądrych, stąpających twardo po ziemi, tak głęboko duchowych, pokornych jak o. Schulz – powiedział, mówiąc o Zmarłym jako o człowieku niezwykłym i zapewne „dla wielu z nas świętym”.

Po liturgii odbył się pogrzeb o. Adam Schulza SJ na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

O. Adam Schulz SJ urodził się 18 marca 1952 r. w Gdańsku. Po maturze w 1971 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Pierwsze śluby zakonne złożył 8 września 1973 r. w Kaliszu. W 1979 r. po studiach filozoficznych i teologicznych w Krakowie i w Warszawie przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Bronisława Dąbrowskiego.

Jeszcze przed święceniami był związany z Ruchem Oazowym i Odnową Charyzmatyczną.

Po święceniach pracował w Piotrkowie Trybunalskim jako nauczyciel religii i duszpasterz studentów oraz kapelan szpitala, a także animator Odnowy Charyzmatycznej (1979-1981). W latach 1981-1985 posługiwał studentom w Warszawie, gdzie studiował katechetykę na Akademii Teologii Katolickiej (ATK).

W latach 1985-1986 studiował w Oakland w Kalifornii (USA) pod kierunkiem o. Carlosa Sevilli SJ (późniejszego biskupa), a następnie powrócił do Warszawy, gdzie został mianowany asystentem Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego (WŻCh) w Polsce, a także angażował się w dawanie Ćwiczeń Duchowych. Dnia 2 lutego 1988 roku złożył w Warszawie uroczystą profesję zakonną na ręce o. Stanisława Opieli SJ.

16 czerwca 1990 r. został mianowany rektorem Kolegium Jezuitów w Warszawie przy ul. Rakowieckiej i pełnił ten urząd od 15 września 1990 do 14 września 1997 r. W tym samym czasie był członkiem Konsulty Prowincji (1990-1997). Następnie przeniósł się do wspólnoty zakonnej przy ul. Świętojańskiej i powrócił do współpracy z WŻCh jako ogólnopolski asystent kościelny, pracując także w europejskiej strukturze WŻCh jako przewodniczący europejskiego zespołu koordynacyjnego (1987-1991).

Pracował w Radzie Ruchów Katolickich, najpierw jako sekretarz, a następnie przewodniczący. W 1998 roku Konferencja Episkopatu Polski mianowała go dyrektorem biura informacji i pierwszym rzecznikiem Episkopatu Polski. Stanowisko to piastował do 2004 roku. W tym czasie pomagał też w tworzeniu instytucji rzeczników prasowych w diecezjach oraz w innych instytucjach kościelnych.

W latach 2005-2011 był przełożonym wspólnoty przy ul. Świętojańskiej w Warszawie i rektorem Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, a także wicedziekanem dekanatu staromiejskiego. W Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej założył w 2006 roku Centrum Duchowości Świeckich.

Od 2011 r. był członkiem wspólnoty jezuitów przy parafii św. Szczepana na Mokotowie, gdzie pomagał w pracy duszpasterskiej. Do śmierci pełnił funkcję przewodniczącego Rady Ruchów Katolickich, organizował różne konferencje dla świeckich i często był proszony przez biskupów o opinię na temat ruchów w Kościele katolickim (w latach 2006-2011 był konsultantem Konferencji Episkopatu Polski ds. apostolstwa świeckich). Opublikował wiele artykułów. W latach 1998-2000 i 2003-2011 wykładał w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Przez cały okres pracy po święceniach zorganizował wiele spotkań szkoleniowych dla liderów stowarzyszeń i ruchów katolickich w całej Polsce.

Zmarł 21 marca 2025 r. w 74. roku życia, 54. roku powołania zakonnego i 46. roku kapłaństwa.