Weigel: papieska przełomowa „teologia ciała”

Papież umiał przeciwstawić rewolucji seksualnej głęboko humanistyczną „teologię ludzkiego ciała” – zauważył biograf papieski George Weigel na sesji w ramach Dnia Papieskiego.

Podczas warszawskiej sesji „Jan Paweł II – pontyfikat przełomów” swoimi refleksjami dzielili się m.in. biblista ks. prof. Waldemar Chrostowski, spec od nauczania papieskiego o. Maciej Zięba oraz bp Jan Chrapek.

Autor bestsellerowej biografii Jana Pawła II George Weigel przyjechał na warszawską sesję specjalnie z Synodu biskupów w Rzymie. Przedstawił polskim słuchaczom trzy najważniejsze – jego zdaniem – punkty nauczania papieskiego. Są to: zakwestionowanie tezy, że siłą napędową historii jest polityka albo ekonomia; zbudowanie katolickiej “teologii ciała” oraz nowego, bardziej radykalnego humanizmu.

– “Teologia ciała”, którą Jana Paweł II nakreślił w 130 rozważaniach wygłoszonych podczas audiencji generalnych w latach 1979-1984 jest najbardziej twórczą odpowiedzią chrześcijaństwa XX w. na rewolucję seksualną i spowodowane przez nią rozbicie w pył osoby ludzkiej – stwierdził Weigel. Zauważył, że Biskup Ryzmu, postrzegany dziś często jako strażnik deprecjacji erotycznej, w istocie sformułował głęboko humanistyczną odpowiedź na rewolucję seksualną, która mówi zarówno czytelnikom „Playboya”, jak i „Cosmopolitan”: „Seksualność człowieka jest czymś o wiele wspanialszym niż to sobie wyobrażacie!”.
Zdaniem Weigla Jan Paweł II jest również autorem innej przełomowej idei: radykalnego humanizmu. Zwrócił uwagę, że papież szybko rozszyfrował nowe zagrożenia, które pojawiły się po zimnej wojnie i większość dekady lat 90 poświęcił na wyjaśnianie, że wolność oderwana od prawdy moralnej niszczy samą siebie.
Atrakcyjność radykalnego humanizmu Karola Wojtyły tłumaczy – zdaniem Weigela – jego odwaga. “Nie lękajcie się” to zawołanie, które stało się mottem tego pontyfikatu. Jednak ten brak lęku nie jest wyrazem filozofii stoickiej, naiwnego optymizmu ani autonomii wobec świata. – W wypracowanej przez Papieża postawie strach nie zostaje wyparty, ale przemieniony po spotkaniu z ukrzyżowanym i opuszczonym Chrystusem – stwierdził biograf.