Władze kościelne zaprzeczyły pogłoskom o ustąpieniu patriarchy Eliasza II

Kierownik służby ds. więzi ze społeczeństwem Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego (GKP) ks. protojerej Andria Dżagmaidze nazwał „kolejną fantazją” rozpowszechnioną przez miejscowe media wiadomość o tym, jakoby patriarcha Eliasz II zamierzał w najbliższym czasie ustąpić ze swego stanowiska. 89-letni obecnie hierarcha jest najdłużej sprawującym urząd zwierzchnikiem lokalnego autokefalicznego Kościoła prawosławnego na świecie – na czele GKP stoi od 25 grudnia 1977 r.

W rozmowie z dziennikarzami duchowny zauważył, że biskupi GKP żywią wobec patriarchy „ojcowskie uczucia” i pragną widzieć go nadal na stanowisku głowy Kościoła. „Żadne daty i terminy, o których usłyszeliśmy ostatnio, nie odpowiadają prawdzie. Jest to kolejna fantazja, kłamstwo i jeszcze raz kłamstwo” – stwierdził protojerej. Zapewnił, że sprawy tej nie rozpatrywano.

Wiadomość o zamiarze sędziwego i bardzo słabego już fizycznie Eliasza II ustąpienia ze swego urzędu pod koniec grudnia br. podał 20 października opozycyjny kanał telewizyjny „Mtawari achri”. Według tego źródła w sekretariacie Patriarchatu zaczęto już rozpatrywać ten temat, a Święty Synod GKP równolegle rozważa procedurę, według której zostanie wybrany nowy zwierzchnik Kościoła.

Metropolita arcybiskup Mcchety i Tbilisi, katolikos patriarcha całej Gruzji Eliasz II (w świecie Erekle Guduszauri-Sziolaszwili) urodził się 4 stycznia 1933 w Ordżonikidze (obecnie Władykaukaz). W 1957 ukończył Moskiewskie Seminarium Duchowne, a w 3 lata później – także Moskiewską Akademię Duchowną. Postrzyżyny mnisze i przyjęcie imienia Eliasza ku czci proroka biblijnego odbyły się 16 kwietnia 1957. Święcenia kapłańskie przyjął 10 maja 1959.

Gdy miał 40 lat, 25 sierpnia 1963 został biskupem Batumi i Szemokmedi, skąd 1 września 1967 przeniesiono go na podobne stanowisko do eparchii batumskiej i abchaskiej (od 1969 nosił tytuł metropolity).

Po śmierci ówczesnego patriarchy Dawida V w dniu 9 listopada 1977, 23 grudnia tegoż roku Sobór Lokalny Gruzińskiego Kościoła Prawosławnego wybrał go (nie bez nacisków ówczesnych władz komunistycznych) na nowego zwierzchnika. Swój urząd objął dwa dni później. Jest obecnie najdłużej sprawującym swój urząd przywódcą lokalnego, autokefalicznego Kościoła prawosławnego na świecie.

Na tym stanowisku doczekał się zmian politycznych w ZSRR, przywrócenia w tym kraju pełnej wolności religijnej oraz rozpadu Kraju Rad i utworzenie niepodległego państwa gruzińskiego. Dzięki temu, a także dzięki własnym staraniom udało mu się znacznie rozwinąć i rozbudować struktury GKP. Między innymi liczba eparchii wzrosła z niespełna 20 na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych do 49 (w tym siedmiu za granicą) obecnie. Gdy patriarcha obejmował swój urząd pod koniec 1977, było tam 48 czynnych świątyń, obecnie działa ich tam ponad tysiąc. W ciągu tych ponad 40 lat otwarto w Gruzji kilka nowych szkół duchownych, w tym akademie duchowne w Tbilisi i Gelati a w stolicy wzniesiono największą w kraju cerkiew – sobór patriarszy Trójcy Świętej.

Od 19 stycznia 2008 Eliasz II chrzci kilka razy w roku w czasie zbiorowych obrzędów trzecie i następne dzieci z gruzińskich rodzin prawosławnych. Dotychczas odbyło się ponad 60 tego rodzaju uroczystości, w czasie których sakramentu chrztu udzielił on przeszło 41 tys. dzieci.