Wieczorne nabożeństwo w warszawskiej cerkwi św. Marii Magdaleny rozpocznie dziś tegoroczne obchody Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Ekumeniczne modlitwy i spotkania odbywać się będą aż do 25 stycznia w całej Polsce w różnych świątyniach różnych wyznań chrześcijańskich.
Zgodnie z ponad 30-letnią praktyką tegorocznemu Tygodniowi towarzyszy hasło, opracowywane wspólnie przez Komisję „Wiara i Ustrój” Światowej Rady Kościołów (ŚRK) i Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan i zaczerpnięte z Pisma Świętego. Teraz brzmi ono „W Tobie jest źródło życia”.

*Skąd się wzięły Tygodnie Modlitw?*
Tradycja wspólnych modlitw chrześcijan różnych wyznań o jedność sięga *początków naszego stulecia*, choć jednocześnie trudno jest wskazać dokładną datę narodzin tej inicjatywy. Najczęściej jako jej ojców wymienia się kilku duchownych, działających w różnych okresach: pastora anglikańskiego (który później przeszedł na katolicyzm) Wattsona i jego współwyznawcę Jonesa, którzy po raz pierwszy zaczęli modlić się o jedność (wraz z innymi) w r. 1908. Oni też od razu zaproponowali, aby akcja modlitewna trwała tydzień, przy czym początkowo miało się to rozpoczynać w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Idea ta, choć spotkała się z dużym zainteresowaniem w różnych środowiskach, nie nabrała szerszego znaczenia, gdyż w owym czasie modlono się na ogół oddzielnie w swoich wspólnotach wyznaniowych – osobno anglikanie, katolicy, czy luteranie – i raczej o pozyskanie innowierców do swoich wyznań.
*Od 1926 r. ruch „Wiara i Ustrój”* – jeden z nurtów istniejącego już wówczas ruchu ekumenicznego, który był współtwórcą utworzonej w 1948 r. Światowej Rady Kościołów – zaczął wydawać tzw. *”Sugestie na Oktawę Modlitw o Jedność Chrześcijan”*. Zawierały one propozycje modlitw i nabożeństw w tej intencji, ale też nie były ani zobowiązujące, ani zbyt popularne w ówczesnym chrześcijaństwie, jako że i sama idea ekumenizmu dopiero torowała sobie drogę.
Sprawa szybciej ruszyła z miejsca, gdy na początku lat trzydziestych włączył się w nią katolicki kapłan z Lyonu ks. Paul Couturier. Zaproponował on nową formułę dla “wynalazku” Wattsona i Jonesa, a mianowicie *modlitwę o jedność nie za innych chrześcijan, ale wraz z nimi*. Podkreślał przy tym, że chodzi o „powszechny tydzień modlitwy o jedność chrześcijan na podstawie modlitwy pomyślanej dla takiej jedności, której chce Chrystus i za pomocą środków, jakich On chce”. W ten sposób zaczęto się modlić w 1935 r. i tę datę można by przyjąć za początek praktykowanego dzisiaj Tygodnia.
Na szerszą skalę ideę tę zaczął wcielać w życie w 1958 r. założony jeszcze przez ks. Couturiera w Lyonie Ośrodek „Jedność Chrześcijańska”, przygotowując temat na Tydzień Modlitwy wspólnie z Komisją „Wiara i Ustrój” ŚRK.
Kolejnym ważnym etapem na tej drodze było *uchwalenie przez II Sobór Watykański w 1964 r. Dekretu o ekumenizmie*, który m.in. podkreślał, że modlitwa, zwłaszcza wspólna, jest duszą ruchu ekumenicznego i zachęcał do praktykowania Tygodnia Modlitw. A w 1967 r. rozpoczęła się regularna współpraca Kościoła katolickiego, reprezentowanego przez Sekretariat Jedności Chrześcijan (od 1988 r. Papieska Rada Popierania Jedności Chrześcijan) i ŚRK przy opracowywaniu haseł na kolejne Tygodnie. W 1994 r. włączyły się do niej także międzynarodowe organizacje młodzieży chrześcijańskiej: męskiej – YMCA i żeńskiej – YWCA (w praktyce dotyczyło to hasła na rok 1996).

Oto wspólnie przyjęte *hasła dotychczasowych Tygodni Modlitw*:
. *1968* – „Ku chwale Jego majestatu” (Ef 1, 14)
. *1969* – „Powołani zostaliście do wolności” (Ga 5, 13)
. *1970* – „Jesteśmy współpracownikami Boga” (1 Kor 3, 9)
. *1971* – „…i dar jedności w Duchu Świętym” (2 Kor 13, 13)
. *1972* – „Przykazanie nowe daję wam” (J 13, 34)
. *1973* – „Panie, naucz nas modlić się” (ŁK 11, 1)
. *1974* – „Aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem” (Ef 2, 1-13)
. *1975* – „Zjednoczyć wszystko w Chrystusie jako Głowie” (Ef 1, 3-10)
. *1976* – „Jesteśmy powołani, aby stawać się podobnymi Jemu” (por. 1 J 3, 2)
. *1977* – „A nadzieja zawieść nie może” (Rz 5, 1-5)
. *1978* – „Nie jesteście już obcymi” (Ef 2, 13-22)
. *1979* – „Służcie sobie nawzajem ku chwale Bożej” (por. 1 P 4, 7.11)
. *1980* – „Przyjdź Królestwo Twoje” (Mt 6, 10)
. *1981* – „Różne są dary łaski, ale ten sam Duch i jedno Ciało” (por. 1 Kor 12, 3b-13)
. *1982* – „Niech wszyscy znajdą dom swój w Tobie, Panie:” (Ps 84)
. *1983* – „Jezus Chrystus życiem świata” (1 J 1, 1-4)
. *1984* – „Powołani do jedności pod Krzyżem naszego Pana” (1 Kor 2, 2 i Kol 1, 20)
. *1985* – „Ze śmierci do życia z Chrystusem” (Ef 2, 4.7)
. *1986* – „Będziecie moimi świadkami” (Dz 1, 6.8)
. *1987* – „Zjednoczeni w Chrystusie jesteśmy nowym stworzeniem” (2 Kor 5, 17-6, 4a)
. *1988* – „Miłość Boża usuwa lęk” (1 J 4, 18)
. *1989* – „Budować wspólnotę: jedno ciało w Chrystusie” (Rz 12, 5-6a)
. *1990* – „Aby wszyscy byli jedno… aby świat uwierzył” (J 17)
. *1991* – „Chwalcie Pana, wszystkie narody” (Ps 17 i Rz 15, 5-13)
. *1992* – „A oto Ja jestem z wami… idźcie więc” (Mt 28, 16-20)
. *1993* – „Nieśmy owoce Ducha dla jedności chrześcijan” (Ga 5, 22-23)
. *1994* – „Dom Boży: powołani, aby mieć jedno serce i jednego ducha” (Dz 4, 32)
. *1995* – „Koinonia: wspólnota w Bogu i między sobą” (J 15, 1-7)
. *1996* – „Oto stoję u drzwi i kołaczę” (Dz 3,14-22)
. *1997* – „W imię Chrystusa… pojednajcie się z Bogiem” (2 Kor 5, 20)
. *1998* – „Duch Święty wspiera nas w słabości naszej” (por. Rz 8, 26)
. *1999* – „Bóg zamieszka wraz z nimi i będą Jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi” (Ap 21, 3)
. *2000* – „Niech będzie błogosławiony Bóg, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem w Chrystusie” (Ef 1,3)
. *2001* – „Ja jestem drogą, i prawdą, i życiem” (J 14,6)

Wieczorne ekumeniczne nabożeństwo młodzieżowe w warszawskiej świątyni Kościoła Ewangelicko-Reformowanego rozpocznie dziś tegoroczne obchody Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Ekumeniczne modlitwy i spotkania odbywać się będą aż do 25 stycznia w całej Polsce w różnych świątyniach różnych wyznań chrześcijańskich.
Zgodnie z ponad 30-letnią praktyką tegorocznemu Tygodniowi towarzyszy hasło, opracowywane wspólnie przez Komisję „Wiara i Ustrój” Światowej Rady Kościołów (ŚRK) i Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan i zaczerpnięte z Pisma Świętego. Teraz brzmi ono „W Tobie jest źródło życia”.

*Skąd się wzięły Tygodnie Modlitw?*
Tradycja wspólnych modlitw chrześcijan różnych wyznań o jedność sięga *początków naszego stulecia*, choć jednocześnie trudno jest wskazać dokładną datę narodzin tej inicjatywy. Najczęściej jako jej ojców wymienia się kilku duchownych, działających w różnych okresach: pastora anglikańskiego (który później przeszedł na katolicyzm) Wattsona i jego współwyznawcę Jonesa, którzy po raz pierwszy zaczęli modlić się o jedność (wraz z innymi) w r. 1908. Oni też od razu zaproponowali, aby akcja modlitewna trwała tydzień, przy czym początkowo miało się to rozpoczynać w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Idea ta, choć spotkała się z dużym zainteresowaniem w różnych środowiskach, nie nabrała szerszego znaczenia, gdyż w owym czasie modlono się na ogół oddzielnie w swoich wspólnotach wyznaniowych – osobno anglikanie, katolicy, czy luteranie – i raczej o pozyskanie innowierców do swoich wyznań.
*Od 1926 r. ruch „Wiara i Ustrój”* – jeden z nurtów istniejącego już wówczas ruchu ekumenicznego, który był współtwórcą utworzonej w 1948 r. Światowej Rady Kościołów – zaczął wydawać tzw. „Sugestie na Oktawę Modlitw o Jedność Chrześcijan”. Zawierały one propozycje modlitw i nabożeństw w tej intencji, ale też nie były ani zobowiązujące, ani zbyt popularne w ówczesnym chrześcijaństwie, jako że i sama idea ekumenizmu dopiero torowała sobie drogę.
Sprawa szybciej ruszyła z miejsca, gdy na początku lat trzydziestych włączył się w nią katolicki kapłan z Lyonu ks. Paul Couturier. Zaproponował on nową formułę dla „wynalazku” Wattsona i Jonesa, a mianowicie modlitwę o jedność *nie za innych chrześcijan, ale wraz z nimi*. Podkreślał przy tym, że chodzi o „powszechny tydzień modlitwy o jedność chrześcijan na podstawie modlitwy pomyślanej dla takiej jedności, której chce Chrystus i za pomocą środków, jakich On chce”. W ten sposób zaczęto się modlić w 1935 r. i tę datę można by przyjąć za początek praktykowanego dzisiaj Tygodnia.
Na szerszą skalę ideę tę zaczął wcielać w życie w 1958 r. założony jeszcze przez ks. Couturiera w Lyonie Ośrodek „Jedność Chrześcijańska”, przygotowując temat na Tydzień Modlitwy wspólnie z Komisją „Wiara i Ustrój” ŚRK.
Kolejnym ważnym etapem na tej drodze było *uchwalenie przez II Sobór Watykański* w 1964 r. Dekretu o ekumenizmie, który m.in. podkreślał, że modlitwa, zwłaszcza wspólna, jest duszą ruchu ekumenicznego i zachęcał do praktykowania Tygodnia Modlitw. A w 1967 r. rozpoczęła się regularna współpraca Kościoła katolickiego, reprezentowanego przez Sekretariat Jedności Chrześcijan (od 1988 r. Papieska Rada Popierania Jedności Chrześcijan) i ŚRK przy opracowywaniu haseł na kolejne Tygodnie. W 1994 r. włączyły się do niej także międzynarodowe organizacje młodzieży chrześcijańskiej: męskiej – YMCA i żeńskiej – YWCA (w praktyce dotyczyło to hasła na rok 1996).

Oto wspólnie przyjęte *hasła dotychczasowych Tygodni Modlitw*:

. 1968 – „Ku chwale Jego majestatu” (Ef 1, 14)
. 1969 – „Powołani zostaliście do wolności” (Ga 5, 13)
. 1970 – „Jesteśmy współpracownikami Boga” (1 Kor 3, 9)
. 1971 – „…i dar jedności w Duchu Świętym” (2 Kor 13, 13)
. 1972 – „Przykazanie nowe daję wam” (J 13, 34)
. 1973 – „Panie, naucz nas modlić się” (ŁK 11, 1)
. 1974 – „Aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem” (Ef 2, 1-13)
. 1975 – „Zjednoczyć wszystko w Chrystusie jako Głowie” (Ef 1, 3-10)
. 1976 – „Jesteśmy powołani, aby stawać się podobnymi Jemu” (por. 1 J 3, 2)
. 1977 – „A nadzieja zawieść nie może” (Rz 5, 1-5)
. 1978 – „Nie jesteście już obcymi” (Ef 2, 13-22)
. 1979 – „Służcie sobie nawzajem ku chwale Bożej” (por. 1 P 4, 7.11)
. 1980 – „Przyjdź Królestwo Twoje” (Mt 6, 10)
. 1981 – „Różne są dary łaski, ale ten sam Duch i jedno Ciało” (por. 1 Kor 12, 3b-13)
. 1982 – „Niech wszyscy znajdą dom swój w Tobie, Panie:” (Ps 84)
. 1983 – „Jezus Chrystus życiem świata” (1 J 1, 1-4)
. 1984 – „Powołani do jedności pod Krzyżem naszego Pana” (1 Kor 2, 2 i Kol 1, 20)
. 1985 – „Ze śmierci do życia z Chrystusem” (Ef 2, 4.7)
. 1986 – „Będziecie moimi świadkami” (Dz 1, 6.8)
. 1987 – „Zjednoczeni w Chrystusie jesteśmy nowym stworzeniem” (2 Kor 5, 17-6, 4a)
. 1988 – „Miłość Boża usuwa lęk” (1 J 4, 18)
. 1989 – „Budować wspólnotę: jedno ciało w Chrystusie” (Rz 12, 5-6a)
. 1990 – „Aby wszyscy byli jedno… aby świat uwierzył” (J 17)
. 1991 – „Chwalcie Pana, wszystkie narody” (Ps 17 i Rz 15, 5-13)
. 1992 – „A oto Ja jestem z wami… idźcie więc” (Mt 28, 16-20)
. 1993 – „Nieśmy owoce Ducha dla jedności chrześcijan” (Ga 5, 22-23)
. 1994 – „Dom Boży: powołani, aby mieć jedno serce i jednego ducha” (Dz 4, 32)
. 1995 – „Koinonia: wspólnota w Bogu i między sobą” (J 15, 1-7)
. 1996 – „Oto stoję u drzwi i kołaczę” (Dz 3,14-22)
. 1997 – „W imię Chrystusa… pojednajcie się z Bogiem” (2 Kor 5, 20)
. 1998 – „Duch Święty wspiera nas w słabości naszej” (por. Rz 8, 26)
. 1999 – „Bóg zamieszka wraz z nimi i będą Jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi” (Ap 21, 3)
. 2000 – „Niech będzie błogosławiony Bóg, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem w Chrystusie” (Ef 1,3)
. 2001 – „Ja jestem drogą, i prawdą, i życiem” (J 14,6)

Wieczorne ekumeniczne nabożeństwo młodzieżowe w warszawskiej świątyni Kośioła Ewangelicko-Reformowanego rozpocznie dziś tegoroczne obchody Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan.

Ekumeniczne modlitwy i spotkania odbywać się będą aż do 25 stycznia w całej Polsce w różnych świątyniach różnych wyznań chrześcijańskich.
Zgodnie z ponad 30-letnią praktyką tegorocznemu Tygodniowi towarzyszy hasło, opracowywane wspólnie przez Komisję „Wiara i Ustrój” Światowej Rady Kościołów (ŚRK) i Papieską Radę Popierania Jedności Chrześcijan i zaczerpnięte z Pisma Świętego. Teraz brzmi ono „W Tobie jest źródło życia”.

*Skąd się wzięły Tygodnie Modlitw?*
Tradycja wspólnych modlitw chrześcijan różnych wyznań o jedność sięga *początków naszego stulecia*, choć jednocześnie trudno jest wskazać dokładną datę narodzin tej inicjatywy. Najczęściej jako jej ojców wymienia się kilku duchownych, działających w różnych okresach: pastora anglikańskiego (który później przeszedł na katolicyzm) Wattsona i jego współwyznawcę Jonesa, którzy po raz pierwszy zaczęli modlić się o jedność (wraz z innymi) w r. 1908. Oni też od razu zaproponowali, aby akcja modlitewna trwała tydzień, przy czym początkowo miało się to rozpoczynać w uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Idea ta, choć spotkała się z dużym zainteresowaniem w różnych środowiskach, nie nabrała szerszego znaczenia, gdyż w owym czasie modlono się na ogół oddzielnie w swoich wspólnotach wyznaniowych – osobno anglikanie, katolicy, czy luteranie – i raczej o pozyskanie innowierców do swoich wyznań.
*Od 1926 r. ruch „Wiara i Ustrój”* – jeden z nurtów istniejącego już wówczas ruchu ekumenicznego, który był współtwórcą utworzonej w 1948 r. Światowej Rady Kościołów – zaczął wydawać tzw. „Sugestie na Oktawę Modlitw o Jedność Chrześcijan”. Zawierały one propozycje modlitw i nabożeństw w tej intencji, ale też nie były ani zobowiązujące, ani zbyt popularne w ówczesnym chrześcijaństwie, jako że i sama idea ekumenizmu dopiero torowała sobie drogę.
Sprawa szybciej ruszyła z miejsca, gdy na początku lat trzydziestych włączył się w nią katolicki kapłan z Lyonu ks. Paul Couturier. Zaproponował on nową formułę dla „wynalazku” Wattsona i Jonesa, a mianowicie modlitwę o jedność nie za innych chrześcijan, ale *wraz z nimi*. Podkreślał przy tym, że chodzi o „powszechny tydzień modlitwy o jedność chrześcijan na podstawie modlitwy pomyślanej dla takiej jedności, której chce Chrystus i za pomocą środków, jakich On chce”. W ten sposób zaczęto się modlić w 1935 r. i tę datę można by przyjąć za początek praktykowanego dzisiaj Tygodnia.
Na szerszą skalę ideę tę zaczął wcielać w życie w 1958 r. założony jeszcze przez ks. Couturiera w Lyonie Ośrodek „Jedność Chrześcijańska”, przygotowując temat na Tydzień Modlitwy wspólnie z Komisją „Wiara i Ustrój” ŚRK.
Kolejnym ważnym etapem na tej drodze było *uchwalenie przez II Sobór Watykański* w 1964 r. Dekretu o ekumenizmie, który m.in. podkreślał, że modlitwa, zwłaszcza wspólna, jest duszą ruchu ekumenicznego i zachęcał do praktykowania Tygodnia Modlitw. A w 1967 r. rozpoczęła się regularna współpraca Kościoła katolickiego, reprezentowanego przez Sekretariat Jedności Chrześcijan (od 1988 r. Papieska Rada Popierania Jedności Chrześcijan) i ŚRK przy opracowywaniu haseł na kolejne Tygodnie. W 1994 r. włączyły się do niej także międzynarodowe organizacje młodzieży chrześcijańskiej: męskiej – YMCA i żeńskiej – YWCA (w praktyce dotyczyło to hasła na rok 1996).

Oto wspólnie przyjęte hasła dotychczasowych Tygodni Modlitw:

. 1968 – „Ku chwale Jego majestatu” (Ef 1, 14)

. 1969 – „Powołani zostaliście do wolności” (Ga 5, 13)

. 1970 – „Jesteśmy współpracownikami Boga” (1 Kor 3, 9)

. 1971 – „…i dar jedności w Duchu Świętym” (2 Kor 13, 13)

. 1972 – „Przykazanie nowe daję wam” (J 13, 34)

. 1973 – „Panie, naucz nas modlić się” (ŁK 11, 1)

. 1974 – „Aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem” (Ef 2, 1-13)

. 1975 – „Zjednoczyć wszystko w Chrystusie jako Głowie” (Ef 1, 3-10)

. 1976 – „Jesteśmy powołani, aby stawać się podobnymi Jemu” (por. 1 J 3, 2)

. 1977 – „A nadzieja zawieść nie może” (Rz 5, 1-5)

. 1978 – „Nie jesteście już obcymi” (Ef 2, 13-22)

. 1979 – „Służcie sobie nawzajem ku chwale Bożej” (por. 1 P 4, 7.11)

. 1980 – „Przyjdź Królestwo Twoje” (Mt 6, 10)

. 1981 – „Różne są dary łaski, ale ten sam Duch i jedno Ciało” (por. 1 Kor 12, 3b-13)

. 1982 – „Niech wszyscy znajdą dom swój w Tobie, Panie:” (Ps 84)

. 1983 – „Jezus Chrystus życiem świata” (1 J 1, 1-4)

. 1984 – „Powołani do jedności pod Krzyżem naszego Pana” (1 Kor 2, 2 i Kol 1, 20)

. 1985 – „Ze śmierci do życia z Chrystusem” (Ef 2, 4.7)

. 1986 – „Będziecie moimi świadkami” (Dz 1, 6.8)

. 1987 – „Zjednoczeni w Chrystusie jesteśmy nowym stworzeniem” (2 Kor 5, 17-6, 4a)

. 1988 – „Miłość Boża usuwa lęk” (1 J 4, 18)

. 1989 – „Budować wspólnotę: jedno ciało w Chrystusie” (Rz 12, 5-6a)

. 1990 – „Aby wszyscy byli jedno… aby świat uwierzył” (J 17)

. 1991 – „Chwalcie Pana, wszystkie narody” (Ps 17 i Rz 15, 5-13)

. 1992 – „A oto Ja jestem z wami… idźcie więc” (Mt 28, 16-20)

. 1993 – „Nieśmy owoce Ducha dla jedności chrześcijan” (Ga 5, 22-23)

. 1994 – „Dom Boży: powołani, aby mieć jedno serce i jednego ducha” (Dz 4, 32)

. 1995 – „Koinonia: wspólnota w Bogu i między sobą” (J 15, 1-7)

. 1996 – „Oto stoję u drzwi i kołaczę” (Dz 3,14-22)

. 1997 – „W imię Chrystusa… pojednajcie się z Bogiem” (2 Kor 5, 20)

. 1998 – „Duch Święty wspiera nas w słabości naszej” (por. Rz 8, 26)

. 1999 – „Bóg zamieszka wraz z nimi i będą Jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi” (Ap 21, 3)

. 2000 – „Niech będzie błogosławiony Bóg, który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem w Chrystusie” (Ef 1,3)

. 2001 – „Ja jestem drogą, i prawdą, i życiem” (J 14,6)