Zaprzysiężenie Trybunału Sprawiedliwości w procesie beatyfikacyjnym o. Józefa Andrasza

W sobotę, 1 lutego o godz. 11:00, odbędzie się uroczyste rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego o. Józefa Andrasza SJ na szczeblu diecezjalnym wraz z zaprzysiężeniem Trybunału Sprawiedliwości. Uroczystość będzie miała miejsce w Kurii Metropolitalnej w Krakowie w Kaplicy Biskupów w obecności metropolity krakowskiego abp. Marka Jędraszewskiego. O. Andrasz był kierownikiem duchowym św. Siostry Faustyny. Przyczynił sie też do rozwoju kultu Miłosierdzia Bożego.

Św. Faustyna Kowalska miała dwóch kierowników duchowych. Nazwisko jednego z nich – ks. Michała Sopoćki zna chyba każdy, kto zetknął się z kultem Pana Jezusa Miłosiernego. Ks. Sopoćko aż do swojej śmierci w 1975 r. gorliwie i niestrudzenie kontynuował dzieło swojej penitentki, a 2008 r. został beatyfikowany. Postać drugiego z nich – jezuity o. Józefa Andrasza (1891-1963), który był spowiednikiem św. Faustyny na początku jej misji i pod koniec jej życia, była do niedawna prawie zapomniana. Tymczasem o. Andrasz również odegrał ważną rolę w misji głoszenia światu orędzia o Bożym Miłosierdziu. W rodzinnych okolicach jezuity na Sądecczyźnie rozwija się jego kult.

Józef Andrasz urodził się 16 października 1891 r. w Wielopolu k. Nowego Sącza w bardzo pobożnej rodzinie. Miał sześciu braci i trzy siostry. Od dzieciństwa był związany z jezuitami, którzy mieli kościół i klasztor w Nowym Sączu. Jako 11-latek zaczął naukę w jezuickim niższym seminarium duchownym, a w wieku niespełna 15 lat wstąpił do Towarzystwa Jezusowego (potrzebował dyspensy z powodu zbyt młodego wieku). W zakonie zdobył gruntowne wykształcenie, które wykorzystywał w duszpasterstwie oraz w pracy wykładowcy i redaktora książek. Władał w mowie i piśmie językami: łacińskim, greckim, francuskim i niemieckim.

Działał niezmordowanie na wielu polach, m.in. był cenionym rekolekcjonistą i spowiednikiem, wydawcą, promotorem katolickich organizacji: Apostolstwa Modlitwy, Sodalicji Mariańskiej, Krucjaty Eucharystycznej. Zajmował się szerzeniem kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, m.in. jako redaktor naczelny jezuickiego pisma „Posłaniec Serca Jezusowego”. Napisał wiele artykułów i kilka książek, a wiele innych przetłumaczył albo zlecił ich wydanie w Wydawnictwie Apostolstwa Modlitwy.

W listopadzie 1939 r. choroba, z powodu której musiał leżeć w łóżku w klasztorze w Krakowie, uchroniła go przed aresztowaniem przez Niemców (25 jego współbraci trafiło najpierw do więzienia, a potem do obozów koncentracyjnych w Auschwitz i Dachau). Przyczynił się tego, że prymas Polski kard. Stefan Wyszyński w 1951 r. przeprowadził akt oddania Polski Najświętszemu Sercu Jezusa. Był niesłychanie pracowity, chociaż już w średnim wielu zaczął mieć problemy ze zdrowiem – do śmierci w 1963 r. przeszedł aż pięć operacji.

Wśród licznych zajęć duszpasterskich o. Andrasza było spowiadanie sióstr, m.in. ze Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Łagiewnikach. A raczej: w Józefowie, bo tak przed II wojną światową mówiono na ten podkrakowski wówczas klasztor i jego okolice. Jezuici byli spowiednikami zakonnic przez kilka dziesięcioleci. O. Andrasz był także kierownikiem duchowym bł. Anieli Salawy, urszulanki bł. s. Marii Klemensy Staszewskiej i założycielki Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Duszy Zbawiciela s. Pauli Tajber, której proces beatyfikacyjny jest w toku.

Ponoć w przedwojennym Krakowie mówiło się o o. Andraszu jako specjaliście od „trudnych spraw” w kierownictwie duchowym, takich jak domniemane doświadczenia mistyczne. Z „Dzienniczka” św. Faustyny wyłania się postać kapłana niezwykle roztropnego, ale też rozmodlonego i oddanego Bogu, prowadzącego dusze pewną drogą do świętości. „Choć był w cieniu swoich współbraci zakonnych, to należy go zaliczyć do grona wybitnych jezuitów działających w XX wieku” – pisze o. Stanisław Cieślak SJ w biografii „Kierownik duchowy świętej Faustyny”.

O.Andrasz przyczynił się do rozwoju kultu Miłosierdzia Bożego. Po śmierci s. Faustyny zebrał fakty z jej życia (w tym celu m.in. poprosił matkę przełożoną zgromadzenia, żeby wysłała siostry do miejsc, w których mieszkała Helena Kowalska) i napisał jej biografię. Nieukończona książeczka przeleżała w maszynopisie w zakonnym archiwum aż do 2015 r. Także on rozpoczął w 1943 r. publiczne nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego i nadzorował malowanie obrazu Jezusa Miłosiernego, który wisi w kaplicy Łagiewnikach. Rozdawał różnym osobom obrazki z tekstem koronki do Bożego Miłosierdzia, głosił konferencje.

Więcej informacji o. Józefie Andraszu i jego procesie beatyfikacyjnym na: https://andrasz.jezuici.pl/ oraz https://www.facebook.com/profile.php?id=100087623264190