Zgromadzenie synodalne w Pradze opublikowało zalecenia końcowe

W Pradze opublikowano zalecenia końcowe kontynentalnego zgromadzenia synodalnego, jakie rozpoczęło się w stolicy Czech od 5 lutego. Są one wynikiem czterech dni prac i rozmów delegatów, reprezentujących 39 konferencji biskupich Europy. Cały dokument końcowy, który wieńczą zalecenia, ma być opublikowany w terminie późniejszym.

Uczestnicy zgromadzenia wyrazili pragnienie kontynuowania stylu synodalnego, który uznali za więcej niż metodę – za styl życia Kościoła, wspólnotowego rozeznawania i odczytywania znaków czasu. Chcą oni, by takie zgromadzenia odbywały się cyklicznie, zajmując się takimi tematami jak: towarzyszenie osobom poranionym, protagonizm młodzieży i kobiet, otwartość na osoby zmarginalizowane i uczeni się od nich. Styl synodalny pozwala też na stawienie czoła napięciom w perspektywie misyjnej.

Zaproponowali kilka priorytetów na zgromadzenie Synodu Biskupów w październiku br.:

– Pogłębienie praktyki, teologii i hermeneutyki synodalności.

– Zajęcie się znaczeniem Kościoła służebnego jako horyzontu, w którym prowadzona jest refleksja nad charyzmatami i posługami (wynikającymi lub nie ze święceń) i nad relacją między nimi.

– Poszukiwanie form synodalnego sprawowania władzy, czyli służby towarzyszenia wspólnocie i troski o jedność.

– Wyjaśnienie kryteriów rozeznawania w procesie synodalnym i tego, na jakim szczeblu: lokalnym czy powszechnym mają być podejmowane decyzje.

– Podjęcie konkretnych i odważnych decyzji w sprawie roli kobiet w Kościele i ich większego zaangażowania na wszystkich szczeblach, również w procesy decyzyjne.

– Rozważenie napięć wokół liturgii, aby synodalnie przemyśleć Eucharystię jako źródło komunii.

– Troszczyć się o formację do synodalności całego ludu Bożego, szczególnie do rozeznawania znaków czasu, mającego na celu prowadzenie wspólnej misji.

– Odnowienie żywego poczucia misji, przezwyciężając pęknięcie między wiarą i kulturą, aby zwrócić się z Ewangelią do ludzi, znajdując język zdolny do wyrażenia tradycji i odnowy, a przede wszystkim idąc do ludzi, zamiast mówić o nich i do nich.

Zalecenia kończy zachęta do kochania Kościoła.