Abp Paglia: Jakie „lekcje” pandemia dała ludzkości?

Papieska Akademia Życia przedstawiła wczoraj dokument na temat kryzysu koronawirusa i lekcji, jaką ludzkość może z niego wynieść. W wywiadzie dla Radia Watykańskiego, jej przewodniczący, abp Vincenzo Paglia, wyjaśnił bardziej szczegółowo, zgodnie z treścią dokumentu, jakie „lekcje” pandemia dała ludzkości: „Czego nauczyła nas pandemia? Co więcej, jakiej przemiany myśli i działań jesteśmy gotowi doświadczyć w poczuciu naszej wspólnej odpowiedzialności za rodzinę ludzką?”

„Uczy nas, że jesteśmy delikatni i powiązani wzajemnie, ale także, że wyrządziliśmy szkody w środowisku naturalnym, które mają dramatyczne konsekwencje” – powiedział abp Paglia. „Wystarczy pomyśleć o eksploatacji środowiska, wylesianiu i przewrocie naturalnych siedlisk, które leżą u podstaw przeskoku patogenu z jednego gatunku na drugi, jak tu ze zwierząt na człowieka. Kolejną lekcją, jakiej się uczymy, jest to, że nauka nie ma pewnych odpowiedzi na tę pandemię, podobnie jak polityka, która była zupełnie nieprzygotowana, a w zamian, nawet kusiła do lekceważenia ryzyka” – powiedział arcybiskup.

Arcybiskup jest przekonany, że ludzkość uczy się teraz, że systemy zdrowotne wymagają poprawy, ale przede wszystkim, że zdrowie i życie są najważniejszymi wartościami i dlatego należy je chronić i zachowywać. „Aby to zrobić, musimy zdecydować, że wzajemna sieć kontaktów stanie się celem, do którego dążymy i budujemy. Zatem horyzont, który nas ratuje jest horyzontem prawdziwego ludzkiego braterstwa” – zaznacza abp Paglia.

To lekcja, która nie wszystkim się podoba, co podkreśla tytuł dokumentu – „Nieaktualne refleksje”, w ironicznym nawiązaniu do tradycji filozoficznej. „Wszyscy znaleźliśmy się w tej samej burzy, ale nie wszyscy płyniemy na tej samej łodzi. Ludzie najsłabsi, najbardziej bezbronni są też najbardziej narażeni na zatonięcie” – powiedział abp Paglia w odniesieniu do osób starszych, uchodźców i dzieci, które szczególnie ucierpiały z powodu pandemii i związanych z nią ograniczeń i nadal cierpią na całym świecie.

„Ta pandemia promuje podwójną świadomość. Z jednej strony uświadomiło nam to, że wszyscy jesteśmy ze sobą powiązani, że to, co dzieje się w jednej części świata, wpływa na wszystkich i na wszystko, a z drugiej zaś pokazuje porażkę kultury indywidualistycznej, która rozbiła rodzinę ludzką do tego stopnia, że powstały wielkie nierówności. Etyka życia musi być zorientowana na globalizację ziemi i rodziny ludzkiej. Musimy zdać sobie sprawę, że od lutego świat jest innym miejscem. Nie możemy udawać, że nie wiemy, że nasz model rozwoju doprowadził nas do tego punktu i rzucił nas wszystkich na kolana, o czym mówi bezlitosna analiza papieskiej akademii, dotycząca milionów ludzi zarażonych i zmarłych z powodu koronawirusa. Nauka, polityka, gospodarka, a także prawo kuleją wobec przyszłości, która jest warta życia dla wszystkich. Dlatego właśnie potrzebna jest solidarna wizja przyszłości. Etyka życia w solidarności jest tym, co przezwycięża przyczyny, które doprowadziły do pandemii” – powiedział przewodniczący Papieskiej Akademii Życia.